Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Φως στη ζωή μας

Η νέα χρονιά να μας λούσει, να μας γεμίσει Φως.
Να ακολουθήσουμε όλοι το μονοπάτι της ομόνοιας και της ενότητας.
Να συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε όλοι συν-υπέυθυνοι για την πλάση γύρω μας.
Να ενδυθούμε την στολή του πολεμιστή του Φωτός και να υλο-ποιήσουμε τα όνειρά μας.
Τα όνειρά μας, που δεν είναι τίποτε παραπάνω από ΑΓΑΠΗ.

Να σας βρίσκουν μόνο καλά και να φοράτε πάντα μεγάλα χαμόγελα!



Ο πολεμιστής του φωτός πιστεύει. Επειδή πιστεύει στα θαύματα, αρχίζουν να γίνονται. Αν η φασαρία του κόσμου πνίγει την εσωτερική μας φωνή, αυτό σημαίνει πως έφτασε η στιγμή της μάχης: πρέπει να ξυπνήσουμε τον πολεμιστή του φωτός που κοιμάται μέσα στον καθένα μας και να ξεκινήσουμε την πορεία σ' ένα δρόμο διάσπαρτο με κολακείες και πειρασμούς, ένα μονοπάτι όπου το κάθε βήμα μπορεί να κρύβει τις παγίδες ενός ολόκληρου λαβύρινθου, μια διαδρομή όπου η νίκη έχει το ίδιο πρόσωπο με την ήττα.


Ο πολεμιστής του Φωτός μαθαίνει πάντα από τα λάθη του. Είναι έξυπνος και άξιος στρατηγός. Μια και είναι θνητός δεν είναι αναμάρτητος. Έχει, όμως, την ισχυρή πεποίθηση ότι μόνο μέσα από την επίπονη προσπάθεια θα αποκτήσει μεγαλύτερη εμπειρία και θα γίνει νικητής.

Η νίκη του δίνει νόημα στη ζωή του. Στον παροξυσμό του πάθους πιστεύει μόνο στα δικά του πιστεύω. Η πίστη του είναι ακλόνητη! Και δεν επηρεάζεται ακόμα και από τους καλύτερους φίλους του. Δεν τους ακούει; Όχι! Σαν πολεμιστής του Φωτός χρειάζεται να αποκομίσει τις δικές του εμπειρίες, ακόμα και αν αποτύχει.

Είναι ένας άνθρωπος, ικανός να βλέπει τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού. Έχει την ικανότητα να αναλύει τον εαυτό του και τις καταστάσεις γύρω του. Η αναλυτική του σκέψη βοηθάει την ψυχή του και η ψυχή του βοηθάει το μυαλό του.

Έχει την δύναμη να ξυπνά μέσα του τον άλλο ευατό, αυτόν που πραγματικά μερικές φορές δεν γνωρίζει. Διαθέτει μια μικρή δόση τρέλας μιας και στον πόλεμο και στον έρωτα δεν μπορούν να προβλεφθούν όλα.

Σημασία δεν έχει η μάχη αλλά το αποτέλεσμα του πολέμου, όπου σίγουρα ο κάθε πόλεμος καταστρέφει και φθείρει ακόμα και τον νικητή.

Πόλεμος είναι το πρόβλημα και μάχη η στρατηγική. Για να κερδίσει ο πολεμιστής τον πόλεμο μελετάει με μεγάλη προσοχή τη θέση που έχει σκοπό να κατακτήσει και προσπαθεί να μάθει πού μπορεί να βασίζεται, γιατί γνωρίζει και τα ελαττώματά του και τα προτερήματά του. Έχει πάντα την επιμονή και το κουράγιο να αντιμετωπίζει προκλήσεις και απρόβλεπτες δυσκολίες. Χρησιμοποιώντας την πειθαρχία και την αφοσίωση, ο πολεμιστής του φωτός ενθουσιάζεται για να πραγματώσει το όνειρό του και αποθηκεύει μέσα του απεριόριστη δυνατότητα φαντασίας και αντοχής.

Έχουμε την τάση να δημιουργούμε πολέμους και αυτό γιατί προσπαθούμε να τα πηγαίνουμε καλύτερα με τον εαυτό μας και να τον βελτιώνουμε, προσαρμόζοντας τη ζωή μας στους κανόνες της αρμονίας.

Ο πολεμιστής του Φωτός είναι αυτός που είναι σε θέση να κατανοήσει το θαύμα της ζωής και αγωνίζεται για το τι πιστεύει. Και ενώ κανείς δεν θεωρεί τον εαυτό του πολεμιστή του Φωτός, ο καθένας μπορεί να γίνει!






Την Παραμονή της Νέας Χρονιάς



Όταν είσαι μπερδεμένος και συγχυσμένος και αναζητάς απαντήσεις από το σύμπαν, αν απλώς κλείσεις το διακόπτη του μέρους σου εκείνου που πασχίζει απεγνωσμένα να ξεκαθαρίσει τα πράγματα και στραφείς προς το μέρος σου εκείνο που γνωρίζει ότι έχει πρόσβαση σε όλες τις απαντήσεις - αν σταματήσεις να προσπαθείς να αποφασίσεις τι να κάνεις και αρχίσεις να επιλέγεις το τι επιθυμείς να είσαι - τότε θα δεις τα διλήμματα να διαλύονται και τις λύσεις να εμφανίζονται ως δια μαγείας μπροστά στα μάτια σου.

Συζήτηση με το Θεό για το θάνατο
Neale Donald Walsch

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Οι άνθρωποι αναρωτιούνται πως πρέπει να είναι, τι πρέπει να κάνουν για να γεμίσουν από αγάπη. Η απάντηση βρίσκεται μόνο σε μια λέξη: τίποτα. Η σωστή διαδικασία είναι να ξεχασεις ό,τι νομίζεις ότι πρέπει να είσαι, και να επιτρέψεις στην αληθινή σου φύση να ανέβει με ηρεμία στη επιφάνεια.


Οι άνθρωποι αναρωτιούνται πως πρέπει να είναι, τι πρέπει να κάνουν για να γεμίσουν από αγάπη. Η απάντηση βρίσκεται μόνο σε μια λέξη: τίποτα. Η σωστή διαδικασία είναι να ξεχασεις ό,τι νομίζεις ότι πρέπει να είσαι, και να επιτρέψεις στην αληθινή σου φύση να ανέβει με ηρεμία στη επιφάνεια.  

Η αλήθεια είναι οτι δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα σε σένα και τον Θεό. Όπως ακρίβως  και σε μια λιμνη, μετά από την ανατάραξη του λασπώδους βυθού της, τα νερά γίνονται πάλι διαφανα.
Δεν υπάρχει τίποτα που χρειάζεται να κάνεις. Μονο να είσαι. Για να θρέψεις την ψυχή σου πρέπει να αφεθείς, να εμπιστευτείς την ύπαρξή σου. Όταν όμως αναφέρομαι στην τροφή της ψυχής, οι άνθρωποί ρωτούν: «Πως γίνεται αυτό; Με διαλογισμό; Με τον χορό, με την προσφορά στους άλλους ανθρώπους;».


Η απάντηση είναι ναι, αν ολα αυτά τρεφουν το πνεύμα σας και σας επιστρέπουν να ξεπεράσετε την αγωνία σας για την εξωτερική σας εικόνα. Όμως, η πραγματική ευτυχία έρχεται μονο όταν η καρδιά μας είναι ανοιχτή. Όπως ισχύει και το ανάποδο: Η μεγαλύτερη δυστυχια προέρχεται από την συνεχή κι ατέρμονη επιθυμία. Και η πιο πραγματική αίσθηση ειρήνης πηγάζει μονο μέσα από την ύπαρξή μας.

Το πιο σοβαρό εμπόδιο για την καλλιέργεια της ψυχής έιναι η έλλειψη εμπιστοσύνης. Επειδή δεν εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας, μένουμε αγκιστρωμένοι και εγκλωβισμένοι στην παγίδα της άνεσης και της ευκολίας. Εξαλείφουμε όσο περισσότερο πόνο μπορούμε από τη ζωή μας, και καταλήγουμε στριμωγμένοι σε μια γωνιά που την ονομάζουμε: ασφάλεια. Η αλήθεια είναι οτι η «ασφάλεια» είναι το λιγότερο ασφαλές πνευματικό μονοπάτι που μπορεί κανεις να ακολουθήσει στην πορεία της αυτοπραγμάτωσης. Οδηγεί αποδεδειγμένα στην πνευματική νάρκωση και στον θάνατο. Συνήθως είμαστε απροετοίμαστοι όταν έρχεται η ώρα του θανατου μας. Έχουμε αφήσει τον εαυτό μας να ζήσει πολύ λίγο...


Προκειμένου να προσφέρουμε στον εαυτό μας ό,τι αυτός χρειάζεται, πρέπει να είμαστε σε θέση να τον φροντίζουμε. Εκείνο που πρεπει να συνηδητοποιησουμε είναι ότι δεν μπορούμε να δώσουμε αγάπη παρά μονο αν είμαστε έτοιμοι να τη αποδεχτούμε. Και η ικανότητα μας να δεχτούμε την αγάπη στηρίζεται στην ικανότητα μας να αισθανθούμε, αφού μονο μέσα από τα συναισθήματα μας μπορούμε να δεχτούμε την στήριξη των άλλων, κι έτσι να την προσφέρουμε κι εμείς στους άλλους.
Το μυαλό μας συμπεριφέρεται όπως ακριβώς ένα χάμστερ στον τροχό: τρέχει όλο και γρηγορότερα, χωρίς στην πραγματικότητα να καταλήγει πουθενά.
Μόλις κανείς συνηδητοποιήσει οτι το μυαλό του στέλνει καθε τόσο αναμενόμενα και συνήθη μηνύματα που δεν χρειάζεται να τα παίρνει και τοσο στα σοβαρά, τότε μονο είναι ελέυθερος να επιστρέψει στον τρόπο λειτουργίας της ψυχής.
Στα εργαστήρια αυτογνωσίας συχνά κάνω την εξής ερώτηση: «Αν η σημερινή μέρα ήταν η τελευταια σας μέρα πάνω στη γη, πως θα επιλέγατε να την περάσετε;». Στη συντριπτική πλειοψηφία η απάντηση ειναι: «έκανα ό,τι μπορούσα για να αγαπήσω τους άλλους και να προσφέρω κατι στον κόσμο με την φροντίδα και τη συμπόνια μου». Παρ' όλα αυτά όμως η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι από μας δεν αντιμετωπίζουμε έτσι την καθημερινή μας ζωή.
Πιστεύουμε λανθασμένα ότι με το να κάνουμε χρήματα, ή να αποκτήσουμε ένα ακριβό αυτοκίνητο θα μας κάνει ευτυχισμένους. Έτσι, αντί να ζούμε στο παρόν, σκεφτόμαστε συνεχώς την επόμενη στιγμή.


Αν τελικά επιλέξουμε να θρέψουμε την ψυχή μας, αυτό θα σημαίνει ότι αναγνωρίσαμε ποιος είναι προορισμός μας: να συγχωρούμε και να αγαπάμε. Αν και φαίνεται απλό, σίγουρα δεν είναι εύκολο. Μέχρι τη στιγμή που θα μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε ότι το παρόν είναι ο μονος χρόνος που υπάρχει, και μέχρι να συγκινηθούμε με την ακινησία της στιγμής, η απλότητα θα μοιάζει μια δύσκολη ιδέα.
Όταν μαθουμε να κανουμε επιλογές που θρέφουν την ύπαρξή μας, τότε θα είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε ότι η ουσία της ζωής μας είναι η αγάπη, και η συγχώρεση είναι το κλειδί της ευτυχίας μας.
Dr. Γρηγόρης Βασιλειάδης

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Χρόνια Πολλά...


Χρόνια Πολλά σε όλους...
Ειδικά σε αυτούς που έχουν ανάγκη.
Ειδικά σε εκείνους που είναι μόνοι.
Ειδικά σε όσους έχου τρυφερή και αγνή ψυχή.
Ειδικά σε εκείνους που πιστεύουν σε κάτι ανώτερο, ισχυρότερο και αγαθό.
Ειδικά σε εκείνους που το χρειάζονται περισσότερο.
Και ακόμα πιο πολύ σε αυτούς που ''πάγωσαν'' την καρδιά τους και ξέχασαν...


Μα περισσότερο στα παιδιά.
Στα παιδιά όλου του κόσμου.
Που είναι το Αύριο κάθε πραγματικότητας.

Εύχομαι με όλη μου την καρδιά, να είστε όλοι καλά,να έχετε υγεία, να χαμογελάτε και να βλέπουμε το ίδιο όνειρο...
Πως ζούμε ήδη εκεί που τόσο θέλουμε.
Πως ωριμάζουμε, πως συνειδητοποιούμε και πως αναλαμβάνουμε την ευθύνη της ζωής μας.




Τις ευχές μου,

white
 

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Σοφία

Απόσπασμα από το βιβλίο του Παντελή Γιαννουλάκη,
"Το πεπρωμένο μας είναι τα άστρα", εκδ.Άγνωστο


Δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη παρατήρηση ούτε κάποια ιδιαίτερη παιδεία ή στοχασμό, για να επισημάνει κανείς το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν σαν ζώα, ή σαν προγραμματισμένα αυτόματα, βυθισμένοι στην ανοησία και στην άγνοια και στην αμορφωσιά και στη σκληρότητα και στη μικρότητα, κινούμενοι από τα ορμέμφυτα, τις ψευδαισθήσεις τους, τις κοινωνικές επιταγές και τις επίπλαστες ανάγκες, υπνωτισμένοι, ανήμποροι να κατανοήσουν οτιδήποτε για τον αληθινό εαυτό τους, την ανθρωπότητα και το μυστήριο του κόσμου. Η επισήμανση αυτή είναι μια καταγγελία, η μόνη καταγγελία που αληθινά αξίζει να γίνεται, παντού και πάντα, από όλους μας. Δεν μας αξίζει αυτή η μοίρα. Να το καταγγέλλεις αυτό, όπου σταθείς και όπου βρεθείς, σε όλους.

Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν σαν ζώα ή σαν προγραμματισμένα αυτόματα, δεν είναι ζώα ή αυτόματα. (Και δεν είναι στ’ αλήθεια α-νόητοι –δηλαδή, όντα χωρίς νου– αλλά λειτουργούν σαν ανόητοι). Ο άνθρωπος είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό. Κατά τη γνώμη μου, αυτό το «κάτι πολύ παραπάνω» υποδεικνύεται από πέντε πράγματα: από τον Λόγο, από τη Φαντασία, από την Ελπίδα, από την Τέχνη και την Έμπνευση, και από τη Σοφία. Αυτά είναι τα πέντε χαρακτηριστικά που δεν φαίνεται να έχει κανένα άλλο όν γύρω μας, εκτός από τον άνθρωπο. Το παράξενο, όμως, είναι ότι δεν τα έχουν όλοι οι άνθρωποι! Κι επειδή, αυτοί που τα έχουν δεν είναι υπεράνθρωποι ή κάτι τέτοιο, είναι άνθρωποι σαν κι εμάς, αυτό το γεγονός αποτελεί μια πυξίδα για την ανθρωπότητα: ένας φάρος για την πορεία του ανθρώπου. Ποιος ξέρει τι άλλο μας περιμένει –εκτός από τη σοφία– αν αποκτήσουμε, εξερευνήσουμε και χειριστούμε αυτά τα πέντε ολόδικά μας πράγματα σε όλες τους τις δυνατότητες…

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Συνέντευξη από τον Θεό...


Είδα όνειρο ότι πήρα συνέντευξη από το Θεό.


«Θες, λοιπόν, να σου δώσω συνέντευξη;» ρώτησε ο Θεός.

«Αν σας περισσεύει χρόνος», απάντησα.

Ο Θεός χαμογέλασε: «Έχω μια μέρα και μια αιωνιότητα.
Τι ερωτήσεις σκέφτεσαι να μου κάνεις;»


 
«Τι είναι αυτό που σας εκπλήσσει περισσότερο στους ανθρώπους;»

ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕ...

Ότι βιάζονται να αποβάλουν την παιδικότητά τους:

Θέλουν να μεγαλώσουν γρήγορα και ύστερα παρακαλούν να ξαναγίνουν παιδιά.



Ότι με το να αγχώνονται για το μέλλον τους, λησμονούν το παρόν τους,
κι έτσι δεν ζουν ούτε στο μέλλον ούτε στον παρόν.


 
Ότι χάνουν την υγεία τους προσπαθώντας να βγάλουν λεφτά, κι ύστερα χάνουν τα λεφτά για να ξαναβρούν την υγειά τους.



Ότι ζουν σαν να μην πρόκειται να πεθάνουν ποτέ,

και πεθαίνουν σαν να μην έχουν ζήσει καθόλου...


  
Ο Θεός πήρε το χέρι μου στο δικό του,
μείναμε για λίγο σιωπηλοί και μετά ρώτησα...




 
«Σαν γονιός, ποια είναι τα μαθήματα ζωής
που θα θέλατε να μάθουν τα παιδιά σας;»



  
Ο Θεός απάντησε χαμογελώντας:
“Να μάθουν ότι δεν μπορούν να αναγκάσουν τους άλλους να τους αγαπήσουν”




Αυτό που μπορούν να κάνουν
είναι να γίνουν άξιοι να αγαπηθούν.

Να μάθουν ότι δεν μετράνε περισσότερο
τα πράγματα που έχουμε στη ζωή μας,
αλλά οι άνθρωποι που έχουμε στη ζωή μας.

Να μάθουν ότι δεν ωφελεί να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με τους άλλους.

Να μάθουν ότι πλούσιος δεν είναι
αυτός που έχει τα περισσότερα, αλλά
αυτός που χρειάζεται τα λιγότερα.

Να μάθουν ότι μέσα σε ελάχιστες στιγμές
μπορείς ν’ ανοίξεις στον άλλο πληγές που μετά
παίρνει χρόνια πολλά να τις γιατρέψεις.

Να μάθουν τη συγχώρεση συγχωρώντας.

Να μάθουν πως υπάρχουν άνθρωποι
που τους αγαπούν πραγματικά,
που όμως δεν ξέρουν πώς να δείξουν
ή να εκφράσουν τα αισθήματά τους.

Να μάθουν ότι τα χρήματα
μπορούν να αγοράσουν τα πάντα ...




ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ
ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ!!!!

Να μάθουν ότι δύο άνθρωποι μπορεί να κοιτούν το ίδιο πράγμα
και να βλέπουν δύο διαφορετικά πράγματα.

Να μάθουν ότι δεν φτάνει πάντα να σε συγχωρούν οι άλλοι –

πρέπει να μπορείς να συγχωρήσεις κι ο ίδιος τον εαυτό σου.

Και να μάθουν ότι για τα παιδιά μου
εγώ θα είμαι πάντα εδώ.



Άγνωστου συγγραφέα.
Προσαρμογή στα ελληνικά: sofaki@sofoteros.gr

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΦΤΩΧΟΣ…


του Όμηρου Ελευθεριάδη 


Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να διδάξει στο γιο του τι σημαίνει φτώχεια, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες στο χωριό, σε μια οικογένεια που ζούσε στο βουνό.


Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στην αγροικία. Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ρώτησε το γιο του:




«Πώς σου φάνηκε η εμπειρία???»
«Ωραία» απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.
«Και τι έμαθες???» συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.
Ο γιος απάντησε:


Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις.

Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές…
Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι…
Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα…
Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας· αυτοί πάλι, σπέρνουν και θερίζουν γι αυτό…
 

Εμείς ακούμε CDs.
Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη συμφωνία από πουλιά, βατράχια, και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται που και που από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι…
Εμείς μαγειρεύουμε με ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ό,τι τρώνε έχει αυτή τη θεσπέσια γεύση, μια και μαγειρεύουν στα ξύλα…

Εμείς, για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις ορθάνοιχτες πόρτες τους, προστατευμένοι από τη φιλία των γειτόνων τους…

Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης τους, την οικογένειά τους.

Ο πατέρας έμεινε έκθαμβος από τις απαντήσεις του γιου του…
Και ο γιος ολοκλήρωσε με τη φράση:
«Σ’ ευχαριστώ, μπαμπά, που με δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε…»

 

Υ.Γ.
ΟΛΟΙ ΜΑΣ  ειμαστε απο καποιο χωριο,αλλα μερικοι απο εμας για χρονια ντρεπονταν   για την  καταγωγη  τους.Τωρα ομως που  η φτωχεια χτυπησε την πορτα  πολλων απο  εμας...σιγα σιγα  ξαναγυριζουμε  πισω..και χαιρομαι  γι αυτο...γιατι η πραγματικη ''ποιοτητα '' ζωης βρισκεται  στην  Επαρχια..ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ..αλλα  μην ξεχνατε  τις ριζες σας..και τους φτωχους ΕΛΛΗΝΕΣ  που  ειναι διπλα σας..Εξαλλου  ΕΛΛΑΔΑ δεν ειναι μονο η ΑΘΗΝΑ  οσο κι αν προσπαθουν να  μας αποδειξουν το αντιθετο...

το βρήκα εδώ 

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Χειμερινό ηλιοστάσιο: Η μέρα που πιάνουν οι ευχές!

Έχετε μια ευχή που θέλετε πολύ να πραγματοποιηθεί; Το χειμερινό ηλιοστάσιο, στις 22 Δεκεμβρίου, είναι η καλύτερη ημέρα για να την εκφράσετε και να ξεκινήσει η διαδικασία για την πραγματοποίησή της. Ακολουθήστε την τεχνική που σας προτείνουμε και έχετε εμπιστοσύνη: το Σύμπαν είναι με το μέρος σας...

Η εορταστική περίοδος των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς έχει δύο όψεις: από τη μια είναι συνυφασμένη με την οικογενειακή ατμόσφαιρα, τα λαμπερά φώτα και τα στολίδια, την ανταλλαγή δώρων αγάπης και γενικά την αισιοδοξία και την ελπίδα για την αλλαγή και το καινούργιο. Από την άλλη, όπως υποστηρίζουν οι ψυχολόγοι και έχουν αποδείξει οι στατιστικές, οι γιορτές είναι μια περίοδος που τα μοναχικά άτομα νιώθουν πιο έντονα τη μοναξιά τους, κλείνονται περισσότερο στον εαυτό τους και υπάρχει έξαρση της μελαγχολίας και της κατάθλιψης.

Είναι οι δυο όψεις του νομίσματος που συμβολικά υπάρχουν πάντα αυτή την περίοδο. Η σκοτεινή νύχτα από τη μια και η ελπίδα, η υπόσχεση του φωτός μέσα στο πιο βαθύ σκοτάδι από την άλλη. Στην καρδιά του χειμώνα, όταν οι νύχτες είναι οι πιο κρύες και σκοτεινές του χρόνου, το φωτεινό αστέρι εμφανίζεται στον ουρανό φέρνοντας την ελπίδα για την αλλαγή. Ο σπόρος για την αναγέννηση έχει φυτευτεί στο πιο βαθύ σκοτάδι και περιμένει υπομονετικά να βλαστήσει, να βγάλει ρίζες και κορμό και τελικά να δώσει καρπούς και άνθη.

Κατάλαβες τώρα...

Κατάλαβες τώρα... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου;
Για να την πουλήσουν πιο εύκολα.
Γι' αυτούς κάθε λέξη που αρχίζει από -εθν και -ελλ ήταν και είναι εμπόδιο όταν ακούγεται μέσα στο μαντρί τού "εκσυγχρονισμού" που μας μπουζούριασαν.  


Κατάλαβες τώρα... γιατί σε λέγανε «ρατσιστή»;
Γιατί σε πολύ λίγο δεν θα είσαι ιδιοκτήτης τής  πατρίδας σου· θα είσαι ένας κάτοικος μιας χώρας που θα ανήκει στους παγκόσμιους τραπεζίτες και στους υπαλλήλους τους, οι οποίοι παριστάνουν την... κυβέρνηση.
 
Κατάλαβες τώρα γιατί πριονίσανε την παιδεία και την υποβάθμισαν σε "εκπαίδευση";
Για να σε κάνουν υπαλληλάκο των 3,60.
Να σε βάλουν πίσω από τον πάγκο των μπακάλικών τους που απλώσανε στη χώρα σου, να σερβίρεις καφέδες και να πηγαίνεις με το παπί πίτσες στα  πάρτι τού Χριστοφοράκου.
 
Κατάλαβες τώρα γιατί κατέστρεψαν μεγάλες υγιείς ελληνικές βιομηχανίες
(ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΣΚΙΜΟ, ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΑΤΡΑΙΚΗ, AΙΓΑΙΟ, ΧΡΩΠΕΙ, ΠΥΡΚΑΛ)και έκαψαν σε διάστημα 2 μηνών μεγάλα ελληνικά πολυκαταστήματα (ΜΙΝΙΟΝ, ΚΑΤΡΑΝΤΖΟΣ ΣΠΟΡ, ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΛΑΟΥΔΑΤΟΣ);
Για να βρουν άνετα χώρο, χωρίς προσπάθεια, τα δικά τους μπακάλικα που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να μπουν στην ελληνική αγορά...

Κατάλαβες τώρα γιατί σου δίνανε τζάμπα  κάρτες οι τράπεζες;
Για να σου πάρουν το πατρικό σου. Δεκάρα δεν  δίνανε για τις δόσεις σου.
Με χαρτιά τυπωμένα σου πήραν και σου παίρνουνε το σπίτι, το χωράφι, το μαγαζί.

Κατάλαβες τώρα γιατί σε χώσανε στο χρηματιστήριο;
Όταν ένας πρωθυπουργός τής χώρας προέτρεπε τον απλό κόσμο να βάλει το κομπόδεμά του
στο στημένο παιγνίδι τού χρηματιστηρίου, δεν εννοούσε ακριβώς τις παραγωγικές επενδύσεις, αλλά τον τζόγο.
 
Κατάλαβες τώρα ότι κάποιοι γίνανε πάμπλουτοι σε μια νύχτα ανταλλάσσοντας τον πλούτο σου, τον ιδρώτα σου, με αέρα;

Κατάλαβες τώρα γιατί γουστάρουν τόσο την... "ελεύθερη αγορά";
Για να κλείσει ο μπακάλης τής γειτονιάς και να στέλνεις τον κόπο σου στα  μεγαλομπακάλικα τής Γερμανίας.
Σε βγάλανε, ψαράκι, από τη γυάλα σου και στη συνέχεια σε πέταξαν στον ωκεανό με τα σκυλόψαρα,
που έχουν τους δικούς τους κανόνες... διατροφής.
 
Κατάλαβες τώρα γιατί αγαπάνε τους "μη νόμιμους μετανάστες" τόσο πολύ οι εκλεγμένοι «αλήτες» μας;
Για να κάνουν με τη δυστυχία εκείνων κι' εμάς δυστυχισμένους.

Κατάλαβες τώρα, ψαράκι, πόσο αξίζει η γυάλα σου;
Γιατί αυτή είναι η καλύτερη γωνιά στον κόσμο - το καλύτερο οικόπεδο - και την κοστολογούν μόλις  300 δις συμπεριλαμβανομένων και τών... αρχαιοτήτων.

Κατάλαβες τώρα γιατί αλλάζουν το ονοματάκι στην Εθνική σου Οδό;
Θέλεις 20 ευρώ πλέον για να πας από Αθήνα στη Θεσσαλονίκη χρησιμοποιώντας την Εθνική σου Οδό,
ενώ ήταν υποχρέωση τού κράτους να την κατασκευάσει και όχι να την ξεπουλήσουν στον κάθε "όμορφο" που παριστάνει τον... εργολάβο.

Κατάλαβες τώρα γιατί σου πουλάνε φθηνά τα... χαζοκούτια;
Για να σε κάνουν να τρως κουτόχορτο στα λιβάδια τών... σήριαλς.
Για να σε πετάνε μπαλάκι από τη μεσημεριανή χαζοβιόλα στον απογευματινό
πληρωμένο τελάλη της προπαγάνδας τους. Από το πρωί μέχρι το βράδυ μια θλιβερή παρέλαση
υπερεκτιμημένων "τίποτα", με καμιά ειδικότητα, στον αέρα.

Κατάλαβες τώρα γιατί σ' έδιωξαν από το χωριό και από τη γη σου, δίνοντάς σου μια θέση στο... "δημόσιο";
Για να τα δώσουν δωρεάν στους νέους... "εποίκους".

Κατάλαβες τώρα γιατί πρέπει το ζευγάρι να δουλεύει σε δυο δουλειές,
ενώ ο παππούς θα πρέπει να δουλεύει ακόμα και στα... 70 του;
Για να μεγαλώνουν τα παιδιά μόνα τους χωρίς κανένα προσανατολισμό και αρχές.
Για να χαθεί η «καταραμένη» φυλή σου. Τούτο το ξέρουν πολύ καλά και γι' αυτό
προωθούν την... υπογεννητικότητα.

Κατάλαβες τώρα γιατί στη Βουλή δεν μπαίνει κανένας σοβαρός άνθρωπος;
Επειδή αυτός δεν θέλει ν' ανήκει στον θίασο τών 300 που προδιαγράφουν οι κομματικές λίστες,
τις οποίες  συντάσσουν κυρίαρχα οι ντόπιοι τοποτηρητές της παγκοσμιοποίησης μαζί με τις "άγιες οικογένειες" τού τόπου.
Έτσι, στο θέατρο που λέγεται... Βουλή, δεν θα βρείτε σήμερα σχεδόν κανέναν από τους λαμπρούς Έλληνες  διανοητές και επιστήμονες, επειδή δεν είναι... θεατρίνοι.

Κατάλαβες τώρα γιατί τα κάνουν όλ' αυτά;
Επειδή είναι υπεύθυνοι για τον κάθε ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ...ΓΕΝΝΗΘΕΙ, για την κάθε  ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ...ΓΕΝΝΗΘΕΙ.
Γιατί δεν θέλουν άλλους Έλληνες σ' αυτόν τον τόπο.
Ούτε στο γένος, ούτε στη σκέψη.

ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΟ! Οι κύριοι αυτοί και τα όργανά τους συντελούν μια νέα μορφή γενοκτονίας
στην πατρίδα σου και το ξέρουν πάρα πολύ καλά, επειδή αυτοί είναι εκείνοι που τη σχεδίασαν και την εκτελούν!

Αγαπητοί φίλοι. Αν βρείτε το παραπάνω κείμενο ενδιαφέρον και πραγματικό, παρακαλείσθε να το προωθήσετε.
Στις μέρες που ζούμε η ενημέρωση είναι μια μορφή αντίστασης που μας την προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία
την οποία και χρησιμοποιούν κατά κόρον οι εξωθεσμικές δυνάμεις που δρουν πάντα στο... σκοτάδι. 

(Μου το έστειλαν με mail - Θεώρησα κάτι παραπάνω από χρέος μου να το αναδημοσιεύσω. Είναι όλη η αλήθεια συμπυκνωμένη για αυτά που ζούμε σήμερα και αποτελούν ηθική μας ευθύνη να τα αλλάξουμε)

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Η δυστυχία δείκτης για την αλλαγή


Η δυστυχία σχεδόν πάντα δείχνει ότι υπάρχει ένας δρόμος που δεν ακολουθήθηκε.  

Ένα ταλέντο που δεν καλλιεργήθηκε, ένας εαυτός που δεν αναγνωρίστηκε.
Μια κατάσταση που χρειάζεται αλλαγή.  
(Lawrence Leshan)
το βρήκα εδώ 

Μία κρίση όποιο όνομα κι αν της δώσουμε, δεν σημαίνει οπωσδήποτε διάσταση καταστροφής

Γράφει ο Σταμάτης   Τσαχάλης

Με αφορμή την οικονομική, και όχι μόνο, κρίση βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον, επενδεδυμένες με έναν άνευ προηγουμένου αρνητισμό. Η σύγχυση, ο φόβος, η επιθετικότητα, η βία, η ταραχή, η απελπισία κ.λπ. επικρατούν ανάμεσα στους ανθρώπους.  Μία κρίση, όμως, όποιο όνομα κι αν της δώσουμε, δεν σημαίνει οπωσδήποτε διάσταση καταστροφής! Υπάρχουν και άλλες διαστάσεις!  Ο Νίτσε έχει πει ότι «όλα τα σπουδαία πράγματα στη ζωή γίνονται “παρ’ όλα αυτά”».
Πρέπει να υπάρχει κάποιος νόμος που λέει ότι “τα πολύ μεγάλα πράγματα συμβαίνουν στη δημιουργικότητα των ανθρώπων στις εποχές εκείνες, όπου παράλληλα έχουμε και μεγάλες κοινωνικές αναταράξεις”.

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Καλωσήλθατε στους atenistas!

Μια ομάδα που θέλει να δράσει για την Αθήνα! www.atenistas.gr



Μια ανοιχτή κοινότητα πολιτών της Αθήνας που αγαπάνε την πόλη τους και πιστεύουν ότι ο συμβιβασμός με τις πιο προβληματικές της πλευρές διαιωνίζει έναν φαύλο κύκλο ανορθολογισμού, στασιμότητας, δυσφήμησης, υπανάπτυξης και τελικά αυτοϋπονόμευσης των προοπτικών της.

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Συγχωρώ σημαίνει βοηθώ, υποστηρίζω, εξελίσσομαι

Βλέπω μαμάδες με μωρά στις αγκαλιές - μαμάδες φτωχές, μαμάδες δίχως τα απαραίτητα για να ζήσουν και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους...
Ανθρώπους σκυφτούς, συννεφιασμένους, δίχως όνειρα, γεμάτους θλίψη...
Γυρνώ δεξιά και πέφτω πάνω σε άρρωστους, πληγωμένους...
Κοιτώ αριστερά και αντικρίζω πόνο...
Και ταυτόχρονα...
Ο κόσμος πλημμυρίζει από ζωή... όπου η ζωή ταυτίζεται με τη δύναμη. Την αρχέγονη, ανίκητη, συμπαντική ροή των γεγονότων, την ροή που δεν μπορούμε να σταματήσουμε - Με τίποτα.

Και δεν μου μένει τίποτε άλλο από το αναρωτηθώ...

Γιατί δεν ξυπνάμε... Γιατί δεν αισθανόμαστε πως τα πάντα είναι Ένα?
Γιατί δεν βγαίνουμε από αυτό το άσχημο όνειρο...

Πως θα γίνει να καταλάβουμε πως βοηθώντας τον διπλανό μας θα γίνουμε κι εμείς καλά?


Όταν είμαστε παιδάκια ακόμα, και πονάμε, έρχεται το χάδι της μανούλας και όλα τα γλυκαίνει ....

Και τώρα... γιατί δεν κάνουμε κάτι πρακτικό γι' αυτούς που δεν έχουν την μανούλα τους και φοράνε τεράστιες πανοπλίες, ισχυριζόμενοι πως όλα είναι καλά γιατί βρήκαν την "ασπίδα" τους?
Και οι ασπίδες είναι σκουπίδια. Σκουπίδια που τους κρύβουν την ασχήμια. Τους καθιστούν τυφλούς.
Ανήμπορους να αντιδράσουν, να δουν με διαύγεια?
Ποιος είναι αυτός που θα τους συγχωρέσει, αν όχι εμείς οι ίδιοι, έτσι ώστε να συγχωρέσουν και οι ίδιοι τον εαυτό τους για την λάθος επιλογή...

Κανείς υπεύθυνος εκτός από εμάς τους ίδιους...
Εμείς έχουμε και θα έχουμε για πάντα την δύναμη να αλλάζουμε τον κόσμο...

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Θάρρος

Σύμφωνα με την ινδική ψυχολογία, ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που εγείρεται από τυχόντα κίνδυνο για μας τους ίδιους, και που προέρχεται από αντικείμενο ή από κάτι άλλο. Ο φόβος, σαν συναίσθημα, μπορεί να γίνει αντιληπτός μελετώντας τις διάφορες επεξηγήσεις που μας δίνουν οι Ινδοί φιλόσοφοι. Ο φόβος είναι μια οδυνηρή εντύπωση που γεννιέται όταν αντιλαμβανόμαστε την αιτία ενός επικείμενου πόνου. Αυτός εμφανίζεται με τη μορφή της απομάκρυνσης αυτού που επιθυμούμε ή της υποχρέωσης να δεχτούμε αυτό που δεν επιθυμούμε. Ο φόβος είναι συναίσθημα που εγείρεται από τη γνώση της αιτίας της απώλειας ενός αντικειμένου που αγαπάμε ή της αντίληψης ενός κακού. Είναι επομένως, ένα επώδυνο συναίσθημα, που προκλήθηκε με τη σκέψη μιας δυστυχίας, που θα μπορούσε να μας βρει. Ο φόβος μπορεί να αποδοθεί στην αντίληψη ενός κινδύνου που θα κατέστρεφε το καλό και το αγαθό στο μέλλον. Φόβο δοκιμάζει κάποιος που υφίσταται φυσικό ή νοητικό κακό. Αν κάποιος δεν έχει πληγωθεί, δεν μπορεί να αισθανθεί το κακό και το συναίσθημα του φόβου. Συνεπώς, η γνώση του κινδύνου, ανεξάρτητα από ποια πηγή προέρχεται, είναι αιτία φόβου. Ο φόβος υποχωρεί από την πραγματική γνώση, την κατάργηση της ταυτότητας του σώματος και της ψυχής και την εγκατάλειψη στο Θεό ή στο Ανώτερο Ον.
Ο Σουάμι Βιβεκανάντα λέει: «Είναι αλήθεια ότι ο φόβος είναι η σίγουρη αιτία της φθοράς και του αμαρτήματος. Ο φόβος φέρνει τη δυστυχία, που φέρνει το θάνατο, που τρέφει τους δαίμονες. Και ποιος προκαλεί το φόβο; Η άγνοια του χαρακτήρα μας... Έτσι ξεκινήστε και γίνετε δυνατοί! Μη φοβάστε. Μην είστε δεισιδαίμονες. Αντιμετωπίστε την αλήθεια όπως είναι!»
Το θάρρος είναι δύναμη. Η δύναμη δεν συνίσταται μόνο στο να αυξήσουμε τη φυσική μας δύναμη, είναι θεία ιδιότητα. Απαριθμώντας τις θείες ιδιότητες στη Γκίτα, ο Σρι Κρίσνα έδωσε την πρώτη θέση στο θάρρος (αμπαγιάμ). Δεν μπορούμε να αποκτήσουμε άλλες θείες ιδιότητες, χωρίς να έχουμε αποκτήσει θάρρος. Το θάρρος χαρίζει εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και αυτοσεβασμό. Το θάρρος καταπραΰνει την καρδιά του ανθρώπου και του δίνει δυναμισμό στη ζωή. Κάθε φορά που ο άνθρωπος αισθάνεται ελεύθερος από το φόβο, αποκτά περισσότερη δύναμη, περισσότερη ενέργεια και περισσότερη εμπειρία της χαράς.
Ο Μαχάτμα Γκάντι λέει: «Το θάρρος σημαίνει απουσία κάθε είδους φόβου - φόβου του θανάτου, φόβου σωματικών πληγών, φόβου της πείνας, των προσβολών, της δημόσιας απόρριψης, των φαντασμάτων και των διαβολικών πνευμάτων, φόβου του θυμού των άλλων. Η απομάκρυνση από όλους αυτούς τους φόβους συνιστά το θάρρος».
Το θάρρος είναι η πρωταρχική προϋπόθεση για να πετύχουμε στη ζωή. Αντιλαμβανόμαστε ότι το κοινό χαρακτηριστικό όλων των μεγάλων ανδρών και γυναικών είναι η απουσία φόβου. Οποιοσδήποτε γνωρίζει το φόβο, δεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του ή τον απαιτούμενο ζήλο για να είναι νικητής απέναντι στις προκλήσεις της ζωής.
Η δεισιδαιμονία
Από την παιδική ηλικία μας υπερβολικά γεμίσει με δεισιδαιμονίες. Μας γίνεται στη συνέχεια συνήθεια και πανικοβαλλόμαστε ακόμα και για τα παραμικρά πράγματα. Όσο είμαστε παιδιά, είμαστε από φύση αθώοι. Είμαστε σαν τον μαλακό πηλό που μπορεί να πλαστεί. Δυστυχώς οι περισσότεροι γονείς τρομάζουν τα παιδιά τους για να τα ελέγχουν.
Η άγνοια
Ξεγελιόμαστε για τα πράγματα από άγνοια και άρα είμαστε εξαπατημένοι και τρομαγμένοι. Όλες μας οι καθημερινές εμπειρίες βασίζονται σε ένα είδος εξαπάτησης, όπως το να εκλαμβάνουμε ένα σκοινί για φίδι. Κατά βάθος είμαστε τέλειοι, πλήρεις και γεμάτοι ευτυχία. Εντούτοις είμαστε και θνητοί, απελπισμένοι που οδεύουμε προς τον τάφο μας. Συμπεριφερόμαστε σαν η μοίρα μας να είναι συνυφασμένη με την άγνοια. Όταν δεν υπάρχει πια άγνοια γινόμαστε θαραλλέοι.
Η προσκόλληση
Η υπερβολική προσκόλληση στην υλική ζωή βασανίζει τον άνθρωπο με το φόβο. Ο σοφός Μπαρτριχάρι λέει: «Μέσα στην ευχαρίστηση υπάρχει ο φόβος της ασθένειας, με τη γέννηση σε υψηλή κοινωνική βαθμίδα υπάρχει ο φόβος της απώλειας του κοινωνικού στάτους. Στον πλούτο ο φόβος του κλέφτη, στην τιμή ο φόβος της απώλειάς της, στη δύναμη ο φόβος της αδυναμίας, στο κάλλος ο φόβος του γήρατος, στην επιστήμη ο φόβος του σφάλματος, στην αρετή ο φόβος του σκανδάλου, στο σώμα ο φόβος του θανάτου». Σ' αυτή τη ζωή τα πάντα εμπεριέχουν το φόβο.
Η ανηθικότητα
Όταν κάποιος προβαίνει σε ανήθικες πράξεις δημιουργεί μελλοντικές πιθανότητες φόβου. Οι κακές σκέψεις προκαλούν ψυχικό φόβο. Η ζήλια και το μίσος δημιουργούν φόβο. Οι διεφθαρμένες σχέσεις προκαλούν φόβο. Φοβόμαστε την έκθεση στα δικά μας αδικήματα. Οι άνθρωποι που έχουν άσεμνες ή τάσεις αδυναμίας δεν μπορούν ποτέ να έχουν θάρρος γιατί φοβούνται να μη συλληφθούν. Στη ρίζα της αιτίας όλων των ανήθικων πράξεων βρίσκεται με τη σειρά του ο φόβος.
Η νοητική αδυναμία
Η αδυναμία, είτε είναι ψυχική, σωματική ή ηθική, γεννά το φόβο. Ο φόβος προέρχεται από αδύναμο νου. Η ψυχική ασθένεια γεννιέται από αγχώδη ψυχική κατάσταση. Όταν ο άνθρωπος καταλαμβάνεται από φόβο έχει φτωχή εικόνα για τον εαυτό του, για τις δυνατότητές του και γίνεται αδύναμος. Προσπαθεί να αποφύγει τις δυσκολίες της ζωής και χάνει κάθε σεβασμό για τον εαυτό του και για την έμφυτη δύναμή του (πολλές φορές δε, πείθεται πως δεν την έχει χάσει και απομακρύνεται από την ζωή με την επίφαση της ατομικής επιλογής).
Η ανικανότητα
Η ανικανότητα και ο φόβος έχουν ιδιαίτερη σχέση. Ένα ανεπαρκές άτομο φοβάται ότι δεν είναι επαρκές στην εργασία του. Τον καταλαμβάνει σε κάθε φάση ο φόβος της κακοτυχίας. Σημάδια κακών οιωνών τον κυκλώνουν μέρα και νύχτα.
Η σύγχυση
Η σύγχυση προκαλεί φόβο. Η αμφιβολία, τα λανθασμένα πιστεύω και η υποψία ταράζουν το νου όποιου φοβάται. Όταν ο νους διαταράσσεται και διασπάται από το φόβο δεν καταφέρνει να εργασθεί συνετά.

πηγή

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

αστέρια ***

Αφιερωμένο σε όλους όσοι μικροί (αλλά και μεγάλοι), κοιτούσατε τα αστέρια και αναζητούσατε - και εσείς - κάτι περισσότερο σ'αυτόν τον κόσμο....

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Η κίτρινη πεταλούδα


Σήμερα το πρωί ....


και ενώ το πνεύμα μου ήταν αφοσιωμένο στην ματαιότητα αυτού του κόσμου, βρισκόμουν στην καταπράσινη βεράντα μας... Είναι γεμάτη από φυτά και λουλούδια, τα οποία αγαπώ τόσο όσο τα μωρά μου - τα περισσότερα είναι δε υιοθετημένα. Ανέλαβα τον επίσημο ρόλο του κηδεμόνα τους - με περίσσεια χαρά - όταν τα βρήκα (ένα - ένα) πεταμένα, ημιθανή  στον δρόμο και τα ανέστησα με αγάπη, μιλώντας τους και πιστεύοντας σε αυτά....

Εκείνη τη στιγμή λοιπόν, μια κίτρινη πεταλούδα (την ομορφιά της δεν έχω λόγια να περιγράψω) , ήρθε και αφού άρχισε να περιφέρεται γύρω μου, την παρακάλεσα να σταματήσει να την θαυμάσω...
Και πράγματι... κάθησε σε ένα φύλλο της φούξια βουκαμβίλιας ακριβώς μπροστά μου!
Λύγισε η ψυχή μου από το μήνυμα της ευτυχίας που μου έφερε... και τότε της ζήτησα να την αγγίξω...
Και πλυμμήρισε από συγκίνηση η ψυχή μου όταν μου επέτρεψε αυτό το θείο πλάσμα να χαϊδέψω τα φτερά του... Και καθόταν εκεί ακίνητη, λες και απολάμβανε αυτό που συνέβαινε...

Αυτό είναι ευλογία.... Τώρα χαμογελώ και η καρδιά μου πλυμμηρίζει από αγάπη, η οποία εύχομαι να φωλιάσει για πάντα στις καρδιές όλων...

Άνθρωποι και Ζώα είμαστε Ένα

Μία πραγματικότητα, που μας θυμίζει πως δεν υπάρχουν κακά ζώα. Μία πραγματικότητα που μας θυμίζει πως άνθρωποι και ζώα συμβιώνουν αρμονικά με αγάπη, κάτι που έχουμε εκπαιδευθεί να μην πιστεύουμε...

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑΣ - Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΓΙΑ ΑΦΥΠΝΙΣΗ


Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας που βρίσκονται  μέσα σε έναν προσωπικό ʻΑρμαγεδώναʼ, μόνοι τους, χωρίς καν οι κοντινοί τους άνθρωποι ή οι αγαπημένοι τους να το υποπτεύονται.  Συνθλίβονται κυριολεκτικά, κατά περιόδους, από ένα τρομερό αίσθημα ματαίωσης και απογοήτευσης, είτε σε σχέση με τον εαυτό τους, την οικογένειά τους ή την καριέρα τους. Αισθάνονται τρομερή μοναξιά, αγωνία, ανησυχία και πολλές φορές ερεθίζονται με το παραμικρό χωρίς εμφανή αιτία. Αυτά τα συναισθήματα μπορούν να γίνουν τόσο έντονα που μπορεί να σκοτεινιάσουν και να καταστρέψουν όλη την ευτυχία τους και σε κάποιες περιπτώσεις να τους γίνουν αφόρητα. Επειδή σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι να καλύψει  πλήρως αυτό το τεράστιο θέμα που συμμετέχει και προκαλεί, εν μέρει την Παγκόσμια Κρίση στις μέρες μας, θα ήθελα να εστιάσω την προσοχή σας σε μερικά σημαντικά σημεία.

Αν θεωρήσουμε τον σάρκινο υλικό άνθρωπο σαν την μονάδα της ύπαρξής μας, αυτός δεν αποτελεί παρά ένα συνονθύλευμα κυττάρων συγκεντρωμένων σε ιστούς και όργανα που ελέγχονται και εμψυχώνονται από την οντότητα του και την ευφυΐα του. Αυτό που στην Εσωτερική Παράδοση ονομάζεται «κατώτερος άνθρωπος», στην ουσία αντιστοιχεί σʼ αυτή την συνάθροιση κυττάρων και ευφυούς νοημοσύνης που ενορχηστρώνει και  καθοδηγεί τη μηχανή του σώματος για τις δικές του ανάγκες. Η κύρια εργασία του είναι το να μάθει να τα ελέγχει και να τα διατηρεί σε μια κατάσταση σωστής «ισορροπίας δύναμης».   Αν κάποια από αυτές τις ʻνοημοσύνεςʼ βγει εκτός ισορροπίας  ή μπει σε υπερβολή, λέμε ότι ο άνθρωπος συμπεριφέρεται σαν κακοποιός οντότητα, αλλά δεν αναγνωρίζουμε ότι αυτή η ʻοντότηταʼ είναι παράγωγο της ίδιας της σύστασης του ανθρώπου και όχι κάτι από το εξωτερικό του περιβάλλον. Όταν το Πνεύμα μέσα στον άνθρωπο, ο ʻΕαυτόςʼ, δεν είναι  αρκετά εκπαιδευμένος ή συντονισμένος με τον αληθινό του  σκοπό, η επιρροή αυτών των ʻεγώʼ είναι πολύ ισχυρή πάνω του. 

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Εσωτερική Δύναμη


Η εσωτερική δύναμη είναι αυτό το μαγικό στοιχείο που κάνει τους ανθρώπους να δείχνουν σίγουροι για τον εαυτό τους και να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τα πάντα. Αφού το θαυμάζεις στους άλλους, γιατί να μην το αποκτήσεις;

1. Μην αγχώνεσαι για τη γνώμη των άλλων
Δεν είναι δική σου υπόθεση το τι πιστεύει ο καθένας για το πως να ζήσεις τη ζωή σου. Οπότε σταμάτα να προβληματίζεσαι αν η απόφασή που πήρες θα αρέσει σε οικογένεια, σύντροφο ή φίλους, και σιγουρέψου ότι βασικά, αρέσει σε εσένα.
2. Ξεκαθάρισε τι σου αρέσει
Η αλήθεια είναι ότι βολεύει να παίρνουμε αποφάσεις που ικανοποιούν τον προσωπικό/κοινωνικό/επαγγελματικό κύκλο μας, αφού γλιτώνουμε τις προστριβές. Όταν όμως κάποια στιγμή κουραστείς, θα χρειαστεί να απαντήσεις στην ερώτηση «Τι με κάνει ευτυχισμένη;» για να ξαναπάρεις τη ζωή στα χέρια σου. Θυμήσου την πιο ευτυχισμένη σου εποχή. Τι έκανες; Τι είχες; Κάνε το ίδιο και για την πιο δυστυχισμένη. Σύγκρινε και τις δύο με τη σημερινή σου ζωή και εντόπισε τα κενά.
3. Μάθε τί σε κάνει ξεχωριστό
Δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς ένα χάρισμα που τον κάνει ιδιαίτερο. Αντί να περνάς τις μέρες σου θαυμάζοντας τους άλλους, ανακάλυψε αυτό που σε κάνει να ξεχωρίζεις από το σωρό και καλλιέργησέ το. Δεν έχεις ιδέα; Άρχισε να παρατηρείς για ποια πράγματα σε συγχαίρουν συχνά. Ακόμα τίποτα; Σκέψου αυτή τη στιγμή κάτι που θα ήθελες να κάνεις καλά και προχώρα το σχέδιό σου.
4. Να έχεις άποψη και να τη λες
Διαμόρφωσε άποψη για τα πράγματα και μην φοβάσαι να την λες. Τα άτομα που είναι ο εαυτός τους, βασίζουν αυτά που πιστεύουν σε ενδείξεις που πηγάζουν από μέσα τους. Και μπορούν να τα υπερασπιστούν ακόμα κι αν ορισμένοι δυσαρεστηθούν.
5. Άσε τους να σε δουν
Είναι καλύτερα να γίνεσαι ευάλωτη παρά να κρύβεσαι. Οπότε άσε οικογένεια, φίλους ή συναδέλφους να σε απολαύσουν σε όλο σου το μεγαλείο: δυνατή, αδύναμη, με αυτοπεποίθηση, με ανασφάλειες, αστεία και σοβαρή. Δείξε τους πως νιώθεις: από θλίψη και χαρά, μέχρι θυμό και ευτυχία. Μπορεί να τρομάζεις νιώθοντας ότι πρέπει να εκτεθείς, θα ανακαλύψεις όμως ότι όσο πιο αυθεντική είσαι τόσο περισσότερο ανοίγονται οι άλλοι απέναντί σου. Αν σε ενδιαφέρουν φυσικά.
6. Μη ζητάς συγνώμη γι' αυτό που είσαι
Δυστυχώς ο κόσμος είναι γεμάτος άτομα, συμπεριλαμβανομένου και του κριτή που όλοι κουβαλάμε μέσα μας, που περιμένει από μας να είμαστε ήσυχοι, να παίζουμε με τους δικούς τους κανόνες, και να είμαστε καλά παιδιά που δεν δημιουργούν προβλήματα. Όταν τους ακούμε ζητώντας συγνώμη για αυτό που είμαστε, ή παραβλέπουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας,  χάνουμε τον εαυτό μας. Ασυγχώρητο.

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Εντάξει - Τα κατάφερα...

Λοιπόν, σήμερα δεν θα κρυφτώ...
Η σημερινή μέρα ήταν δύσκολη.
Ωραία...
Όλοι μας βιώνουμε τέτοιες μέρες...
Ξέρουμε καλά πως στις δύσκολες στιγμές, πολλά φωτεινά συναισθήματα σβήνουν... ή καλύτερα χαμηλώνουν τόσο την εντασή τους που αναρωτιέσαι τι έγινε και σκοτείνιασε γύρω σου...
Ψάχνεις να βρεις τι έγινε, τι σκέφτηκες, τι δεν έκανες σωστά και έφτασες - πάλι - τόσο κοντά στην αυτο-αμφισβήτηση, το αδιέξοδο, στην δυσκολία να αναπνεύσεις σωστά, καθαρά και βαθειά..
Αισθάνεσαι άδειος. Απορείς με τον ίδιο σου τον εαυτό.
Η καθημερινότητα μας δοκιμάζει. Δεν υπάρχει η πιθανότητα να βιώσεις κάτι διαφορετικό. Και ξέρετε κάτι? Έτσι πρέπει. Οι μεγαλύτεροι Μύστες της αρχαιότητας, ζούσαν εντός των εγκοσμίων - απεσύροντο δε μόνο για συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα από αυτά. <<Το δε γνώρισμα ενός πραγματικού μύστη, συμπληρώνει ο Joseph Campbell, είναι να έχει κατακτήσει την διαφορετική αυτή οπτική, ενώ συνεχίζει επιτυχώς να ζει στην εγκόσμια – βέβηλη – καθημερινότητα και να κινείται μεταξύ των δύο αυτών ‘κόσμων’ δίχως να δυσανασχετεί.>>(πηγή)
Σαφώς - μην παρεξηγηθώ κιόλας - δεν κατατάσσω τον εαυτό μου στους μυημένους - κάθε αλλο -, με παρηγορεί όμως, πολύ, πως η ιδέα που φυτρώνει να φύγεις μακριά (εκτός από φυγή) δεν έχει, ούτε θα μπορούσε να αποτελεί αληθινή λύση.
Η αληθινή λύση, είναι εδώ.
Μαζί με όλους μας. Να παλεύουμε, να μαχόμαστε, να εκπαιδεύουμε ο ένας τον άλλο.  
Γιατί και οι δυσκολίες μας οδηγούν μπροστά σε μια καινούργια πόρτα, γεμάτη νέες προοπτικές.

Σήμερα βούτηξα - ξανά - και αφού βρήκα τον αναπνευστήρα μου, επεξεργάστηκα για λίγο την κατάσταση - ηρέμησα - και γύρισα πίσω.