του καθηγητού Κων. Π. Ρωμανού, Πανεπιστήμιο Αιγαίου.
O Σημίτης έδωσε και πάλι τη βασική φόρμουλα
για την ανθρωπολογική μετάλλαξη των
Ελλήνων όταν είπε ότι το κύριο εμπόδιο
στην ανάπτυξη ήταν η ιδιαιτερότητα των
Ελλήνων. Να
παρατηρήσουμε εδώ ότι δεν αναζήτησε
την αιτία της «κακοδαιμονίας» μας σε
κάποιο επιμέρους συστατικό στοιχείο
της ελληνικής ταυτότητας (π.χ. την
Ορθοδοξία ή τον κοραϊσμό ή τον ραγιαδισμό,
τον ατομικισμό κ.λπ.) το οποίο εξοβελίζοντας
θα μπορούσαμε να ελπίσουμε σ’ ένα πιο
θετικό μέλλον. Όχι, ολάκερη η ιδιαιτερότητα
των Ελλήνων, δηλαδή ό,τι συνιστά την
ελληνικότητα αυτήν καθαυτήν μπήκε στο
στόχαστρο του «εκσυγχρονιστικού» λόγου.
Το στοίχημα ήταν οι Έλληνες να πάψουν
να είναι Έλληνες προκειμένου να...
προοδεύσουν. Η πρόοδος, η ανάπτυξη, ο
εκσυγχρονισμός ήταν ο προβαλλόμενος
στόχος. Η ανθρωπολογική μετάλλαξη των
Ελλήνων, το μέσον για την επίτευξη του
στόχου αυτού.
Από την αρχή της
διακυβέρνησης Σημίτη ως σήμερα η
αποελληνοποίηση της Ελλάδος έγινε στην
αρχή ψιθυριστά, αργότερα φωναχτά, αλλά
πάντα με συνέπεια και αμείωτη ένταση.
Το μεσοδιάστημα της κυβέρνησης των
συντηρητικών δεν άλλαξε τίποτα στη ροή
αυτήν των πραγμάτων.