Μία κρίση όποιο όνομα κι αν της δώσουμε, δεν σημαίνει οπωσδήποτε διάσταση καταστροφής

Γράφει ο Σταμάτης   Τσαχάλης

Με αφορμή την οικονομική, και όχι μόνο, κρίση βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον, επενδεδυμένες με έναν άνευ προηγουμένου αρνητισμό. Η σύγχυση, ο φόβος, η επιθετικότητα, η βία, η ταραχή, η απελπισία κ.λπ. επικρατούν ανάμεσα στους ανθρώπους.  Μία κρίση, όμως, όποιο όνομα κι αν της δώσουμε, δεν σημαίνει οπωσδήποτε διάσταση καταστροφής! Υπάρχουν και άλλες διαστάσεις!  Ο Νίτσε έχει πει ότι «όλα τα σπουδαία πράγματα στη ζωή γίνονται “παρ’ όλα αυτά”».

Πρέπει να υπάρχει κάποιος νόμος που λέει ότι “τα πολύ μεγάλα πράγματα συμβαίνουν στη δημιουργικότητα των ανθρώπων στις εποχές εκείνες, όπου παράλληλα έχουμε και μεγάλες κοινωνικές αναταράξεις”.

Στην Αναγέννηση, για παράδειγμα, ενώ μιλάμε για Ντα Βίντσι, για Μιχαήλ Άγγελο και όλους αυτούς τους μεγάλους, ταυτόχρονα γίνονταν φοβεροί πόλεμοι και κοινωνικές αναταραχές.

Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, λίγο πριν, το 1905, είχαμε τη θεωρία της σχετικότητας και το 1907 τον Πικάσο.  

 Αμέσως μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο, έχουμε τον Μαρσέλ Προυστ (“Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο”), τον Τζέιμς Τζόις (“Οδυσσέας”), το εκπληκτικό επίτευγμα της διατύπωσης της κβαντομηχανικής και πολλά άλλα. Είναι κάτι το απίστευτο. Όταν στην ανθρωπότητα συμβαίνουν πολύ μεγάλα επιτεύγματα, επιστημονικά, πνευματικά κ.ά., τότε έχουμε μεγάλες κοινωνικές αναταραχές.Αυτή τη στιγμή ολόκληρη η επιστήμη (τα μαθηματικά, η φυσική, η βιολογία, η τεχνολογία, η ιατρική και οι άλλες επιστήμες ), γνωρίζει μία ακμή που δεν έχει ξανασημειωθεί στην ανθρώπινη ιστορία. Ζούμε εποχές που δεν έχουν υπάρξει ξανά. Σήμερα έχουμε μία πολύ συγκροτημένη άποψη για την ιστορία του Σύμπαντος.

Πολύ σύντομα θα μπορούμε να πούμε τα πάντα για την αρχή του Σύμπαντος. Θα ξέρουμε τι συνέβη ακριβώς! Εχουμε ήδη σήμερα πειραματικά δεδομένα, πώς ήταν το σύμπαν 380.000 χρόνια μετά την εμφάνισή του, αν σκεφτούμε ότι το σύμπαν υπάρχει εδώ και 13,7 δισ. χρόνια!

Σε λίγο καιρό, επίσης, θα μπορούμε να  μιλάμε για τη σκέψη  και να  εξηγούμε πώς σκεφτόμαστε και γιατί σκεφτόμαστε με αυτόν τον τρόπο. Φτάσαμε στο σημείο που ζητούσαν να φτάσουν οι φυσικοί φιλόσοφοι πριν από 2.500 χρόνια.Ο Μαρξ λέει ότι “η ποσοτική συσσώρευση φέρνει την ποιοτική αλλαγή”. Η ποσοτική συσσώρευση φορτώνει τον άνθρωπο με ένα τεράστιο υλικό βάρος.Αυτή η ενέργεια κάποια στιγμή φέρνει την ανατροπή! Δίνεται τότε η ευκαιρία για μία αλλαγή κατεύθυνσης προς την ποιοτική αλλαγή.Σε κάποια στιγμή έρχεται το κλείσιμο κάθε κύκλου. Αυτό το γεγονός συνεπάγεται κοινωνικές αναταραχές και αλλαγές, αλλά και τη δυνατότητα περαιτέρω εξέλιξης.

Θα υπάρξουν σίγουρα καινούργιοι άνθρωποι, οι οποίοι θα οδηγήσουν την ανθρωπότητα σε ένα νέο κατώφλι.

 Το ότι πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα, και θα αλλάξουν, δεν πρέπει να θεωρηθεί απαξίωση, αλλά δυνατότητα εξέλιξης. Αυτή είναι η ανθρώπινη φύση, να μαθαίνουμε συνεχώς περισσότερα χρήσιμα πράγματα. Η συμπεριφορά μας είναι εντελώς δυσανάλογη προς αυτό που έχει τη δυνατότητα να συλλάβει το μυαλό μας. Δεν είναι δυνατόν σήμερα να έχουμε φτάσει να εξηγούμε την αρχή του Σύμπαντος και από την άλλη να έχουμε πείνα, πολέμους, εξαθλίωση!

Φταίει αυτό το κατασκεύασμα που λέγεται μυαλό. Αντί να το αξιοποιούμε για τον λόγο που μας το έδωσε η Φύση, εμείς το χρησιμοποιούμε προς τη λάθος κατεύθυνση.

 

Ο Βολταίρος έχει πει ότι ο τρόπος με τον οποίο μένουμε έκθαμβοι μπροστά στον έναστρο ουρανό μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον τρόπο που μπορεί να μείνουμε έκθαμβοι μπροστά στην ανθρώπινη βλακεία.

 Επομένως, ας μην μένουμε στην αρνητική όψη μίας κρίσης, αλλά ας προσπαθούμε να ανιχνεύουμε τη δυνατότητα της θετικής αλλαγής, επανόρθωσης και εξέλιξης των πραγμάτων. Είναι στο χέρι μας! Το έχει δείξει η ιστορία μας. 

πηγή από εδώ