Σήμερα το πρωί ....
και ενώ το πνεύμα μου ήταν αφοσιωμένο στην ματαιότητα αυτού του κόσμου, βρισκόμουν στην καταπράσινη βεράντα μας... Είναι γεμάτη από φυτά και λουλούδια, τα οποία αγαπώ τόσο όσο τα μωρά μου - τα περισσότερα είναι δε υιοθετημένα. Ανέλαβα τον επίσημο ρόλο του κηδεμόνα τους - με περίσσεια χαρά - όταν τα βρήκα (ένα - ένα) πεταμένα, ημιθανή στον δρόμο και τα ανέστησα με αγάπη, μιλώντας τους και πιστεύοντας σε αυτά....
Εκείνη τη στιγμή λοιπόν, μια κίτρινη πεταλούδα (την ομορφιά της δεν έχω λόγια να περιγράψω) , ήρθε και αφού άρχισε να περιφέρεται γύρω μου, την παρακάλεσα να σταματήσει να την θαυμάσω...
Και πράγματι... κάθησε σε ένα φύλλο της φούξια βουκαμβίλιας ακριβώς μπροστά μου!
Λύγισε η ψυχή μου από το μήνυμα της ευτυχίας που μου έφερε... και τότε της ζήτησα να την αγγίξω...
Και πλυμμήρισε από συγκίνηση η ψυχή μου όταν μου επέτρεψε αυτό το θείο πλάσμα να χαϊδέψω τα φτερά του... Και καθόταν εκεί ακίνητη, λες και απολάμβανε αυτό που συνέβαινε...
Αυτό είναι ευλογία.... Τώρα χαμογελώ και η καρδιά μου πλυμμηρίζει από αγάπη, η οποία εύχομαι να φωλιάσει για πάντα στις καρδιές όλων...
ωραια η πειγραφη σου και μου κανει εντυπωση γιατι σημερα πηγαινοντας στη δουλεια, αντικρυσα μια πορτοκαλι/μαυρη πεταλουδα και αναρωτιομουν πως ειναι δυνατο να κυκλοφορει Δεκεμβρη μηνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤωρα διαβαζω αυτην την αναρτηση και παρατηρω πως τπτ δεν ειναι τυχαιο :[
Yannidaki,
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστώ για τον ευγενικό σου σχολιασμό. Ναι, είναι παράξενο... Δεκέμβριος... Χειμώνας.
Ίσως και να έρχονται για να μας δίνουν ελπίδες.
Και τυχαίο... όχι τυχαίο δεν είναι τίποτα σε αυτόν τον κόσμο.
Όπως λέει και ο μεγάλος Σι-Φου
''Συμπτώσεις... ΔΕΝ υπάρχουν συμπτώσεις''
Καλησπέρα :)