Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

ΖΗΤΗΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΔΟΘΕΙ





Πολλοί άνθρωποι χτίζουν συνειδητά ή ασυνείδητα ένα ψηλό τείχος γύρω του αποτρέποντας έτσι να φθάσουν σ’ αυτούς θεία δώρα αυτά που άλλοι αποκαλούν θαύματα. Ένας λόγος που συναντάται σε μεγάλο ποσοστό έχει την ρίζα του στην απουσία θαυμάτων απ’ την ζωή τους. Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι δεν ήταν πάντα σκεπτικιστές αλλά η ζωή τους έκανε αφού παρά την αισιοδοξία και την αληθινή πίστη τους δεν κατάφεραν ποτέ να δούνε τις επιθυμίες τους να γίνονται πραγματικότητα.

Θέλω στο σημείο αυτό πριν προχωρήσω στο κύριο μέρος της ανάλυσης να κάνω μια παρένθεση που θεωρώ πολύ σημαντική για την κατανόηση του συμπαντικού νόμου της έλξης.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων
παρόλο που πιστεύει στην μεταθανάτια ζωή δεν δείχνει να κατανοεί τι σημαίνει αυτό και πως πραγματικά εξελίσσεται. Η  δε έννοια της μετενσάρκωσης τους είναι από άγνωστη έως ανύπαρκτη. Όμως είναι πολύ απλό να εξηγήσει κανείς τόσο το γεγονός ότι κάθε μας επιθυμία αργά ή γρήγορα υλοποιείται όσο και το γεγονός ότι όλα εδώ πληρώνονται.
Ξεχάστε για λίγο όσα ξέρατε και φανταστείτε την ζωή σαν μια οριζόντια ευθεία γραμμή πάνω στην οποία βαδίζουμε όλοι. Στην γραμμή αυτή κατά διαστήματα υπάρχουν σταθμοί στους οποίους ξεκουραζόμαστε αλλάζουμε εμφάνιση και στην συνέχεια συνεχίζουμε τον δρόμο μας.  Σε κάποιο σημείο της ευθείας υπάρχει μια σκάλα που οδηγεί ψηλά πολύ ψηλά και όποιος την ανέβει βγαίνει απ’ την γραμμή της ζωής. Αυτή η σκάλα είναι αόρατη και εμφανίζεται στον καθένα μόνο όταν είναι έτοιμος να την δει. Μέχρι τότε συνεχίζει να βαδίζει πάνω στην οριζόντια γραμμή, να ξεκουράζεται στους σταθμούς της και να συνεχίζει με ένα νέα πρόσωπο. Ακούστε τώρα; Οι σταθμοί ονομάζονται «Θάνατος» η γραμμή «ζωή» η νέα εμφάνιση «νέο σώμα» η σκάλα «εξέλιξη». Αυτό είναι λοιπόν. Όταν ένας άνθρωπος σταματήσει στον πρώτο σταθμό χάνεται από τα μάτια των άλλων όλοι λέμε ότι ο τάδε πέθανε. Εκείνος όμως που αφήνει στον σταθμό την μνήμη του απλά αλλάζει πρόσωπο και βγαίνει απ’ τον σταθμό για να συνεχίσει τον δρόμο του. Τότε όλοι λένε γεννήθηκε ο δείνα αλλά στην ουσία είναι ο τάδε που συνεχίζει το ταξίδι τους ως δείνα.
 
 
 
Τώρα θα αναρωτηθείτε για ποιο λόγο όλη αυτή η αναφορά στην θεωρεία της μετενσάρκωσης έστω μ’ αυτόν τον απλοϊκό τρόπο. Ο λόγος είναι προφανής. Η επιθυμία-σκέψη είναι ενέργεια και ως ενέργεια δεν χάνεται αλλά ταξιδεύει μέχρι να πραγματοποιηθεί. Εμείς νομίζουμε επειδή ζούμε χωροχρονικά το ίδιο συμβαίνει και με τις ενέργειες. Η επιθυμία-σκέψη ίσως δεν εμφανιστεί σ’ αυτή τη ζωή με την έννοια που εμείς κατανοούμε αλλά σε μια άλλη παρόλο που δεν έχουμε την επίγνωση όταν μας συμβαίνει ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε που την είχαμε ζητήσει σε μια προηγούμενη ζωή.
Τώρα θα μου πείτε μα εγώ επιθυμώ τώρα, τώρα θέλω υγεία, χρήμα, ευτυχία και όχι σε μια άλλη ζωή ακόμη κι αν πιστέψω ότι θα υπάρξει.
Σωστά ας δούμε τώρα επίσης πολύ απλοϊκά σε τι οφείλεται η καθυστέρηση στην υλοποίηση της επιθυμίας μας, που επαναλαμβάνω θα υλοποιηθεί έτσι κι αλλιώς αν συνεχίσουμε να το θέλουμε.
Ας πούμε επί παραδείγματι ότι θέλουμε να πάμε ένα ταξίδι με το αυτοκίνητο μας στην Θεσσαλονίκη (επιθυμία). Βάζουμε μπροστά την μηχανή(σκέψη) βάζουμε ταχύτητα (οραματισμός) και πατάμε γκάζι (συναίσθημα). Αν αμφιβάλουμε ότι μπορούμε να φτάσουμε στον προορισμό μας επειδή ίσως δεν μας φθάνει η βενζίνη και δεν έχουμε χρήματα να γεμίσουμε το ρεζερβουάρ τότε είναι σαν να πατάμε απότομα φρένο. Άρα αμφιβολία= φρένο στην επιθυμία. Αν όμως έχουμε την πεποίθηση ότι ποτέ δεν πρόκειται να πραγματοποιήσουμε αυτό το ταξίδι γιατί  απλά δεν το αξίζουμε ή δεν το δικαιούμαστε τότε είναι σαν να έχουμε ξεχάσει να βγάλουμε το χειρόφρενο και το αυτοκίνητο δεν λέει να ξεκινήσει. Άρα αρνητική πεποίθηση = χειρόφρενο στην επιθυμία. Πολύ απλά και στις δύο περιπτώσεις , αμφιβολία+ αρνητική πεποίθηση = μη πραγματοποίηση της επιθυμίας.  Στην περίπτωση της αμφιβολίας ουσιαστικά οδεύουμε προς την επιθυμία με ένα αβέβαιο και αργό ρυθμό αλλά εύκολα θα βγούμε απ’ τον δρόμο.
Ένας άλλος αρνητικός παράγοντας είναι η μη ολοκληρωτική εστίαση στον στόχο-επιθυμία. Θέλουμε να πάμε Θεσσαλονίκη αλλά είναι ωραία να κάνουμε μια μικρή παράκαμψη για να δούμε την Αράχοβα (δεύτερη ενδιάμεση επιθυμία) ίσως λίγο αργότερα και στο Πήλιο (τρίτη ενδιάμεση επιθυμία)  γιατί όχι και στα Μετέωρα παρόλο που βγαίνουμε αρκετά απ’ την διαδρομή ποιος ξέρει πότε θα ξαναβρεθούμε τόσο κοντά (τέταρτη ενδιάμεση επιθυμία) και ούτω καθεξής. Πείτε μου τώρα πόσο θα θέλατε να φθάσετε στον προορισμό σας και πόσο με τις ενδιάμεσες παρακάμψεις. Ο στόχος θα επιτευχθεί αλλά χρονικά υπάρχει διαφορά. Έτσι κάπως λειτουργεί ο νόμος. Επιθυμούμε, εστιάζουμε, το βλέπουμε να συμβαίνει ήδη, παθιαζόμαστε με το αποτέλεσμα σαν να έχει ήδη συμβεί. Αυτή είναι η συνταγή της επιτυχίας.
Όταν κάτι σας μεθάει όταν είστε σίγουροι ότι το δικαιούστε όταν είστε φορτισμένοι το συναίσθημα της επιτυχίας τότε κανένα εμπόδιο δεν πρόκειται να σας σταματήσει. Αυτή η συνταγή έχει δοσολογία. Όσο πιο περισσότερες κουταλιές βάλουμε από κάθε υλικό τόσο πιο γρήγορα θα υλοποιηθεί στο φυσικό πεδίο και λέω φυσικό γιατί σε ένα άλλο που ονομάζεται αστρικό έχει υλοποιηθεί ακριβώς την στιγμή που το σκεφτήκατε. Η δοσολογία σας θα το φέρει γρήγορα ή αργά κοντά σας και η έλλειψη αμφιβολιών και αρνητικών πεποιθήσεων δηλαδή η πίστη σας. Αυτό είναι το τελευταίο υλικό που πρέπει να ανακατέψετε καλά με τα άλλα.
Όπως και να έχει η επιθυμία σας θα πραγματοποιηθεί. Τώρα γνωρίζετε γιατί καθυστερεί. Εσείς την φρενάρετε. Εκείνη ταξιδεύει προς το μέρος σας αλλά ή της γυρνάτε την πλάτη είτε της βάζετε τρικλοποδιές ασυνείδητα και εκείνη σκοντάφτει πάνω στις αρνητικές σας σκέψεις.
Τώρα για τα αντίθετα δηλαδή για όσα δεν θα θέλατε να σας συμβούν αλλά δυστυχώς σας συμβαίνουν υπάρχουν δυο βασικές αιτίες. Η μία είναι ότι χωρίς να το καταλαβαίνετε χρησιμοποιείτε τους νόμου αλλά με την αρνητική τους πλευρά (ως γνωστό όλα έχουν δυο όψεις). Κοιτάξτε το παράδειγμα ανάποδα. Δεν θέλετε να πάτε στην Θεσσαλονίκη και εύχεστε να μην συμβεί(λάθος δεν ζητάμε να μην…) παρόλα αυτά το σκέφτεστε αδιάκοπα(λάθος διότι έτσι εστιάζετε πάνω του άρα το έλκετε) μετά φοβάστε(λάθος συναίσθημα και πολύ ισχυρό) ότι τελικά θα συμβεί(λάθος διότι είναι πεποίθηση προς την κατεύθυνση της υλοποίησης). Τελικά συμβαίνει γιατί χωρίς να το καταλάβετε τα κάνατε όλα ακριβώς όπως δεν έπρεπε. Όταν δεν θέλετε κάτι απλά δεν το θέλετε σταματήστε να το σκέφτεστε και για να το καταφέρετε σκεφτείτε να συμβαίνει αυτό που θέλετε κι όχι το αρνητικό του. Τα αρνητικά πραγματοποιούνται σύντομα γιατί ο φόβος με τον οποίο τα φορτίζεται έχει πολύ μεγάλη μαγνητική έλξη.
Ο άλλος παράγοντας της δυστυχίας και των άσχημων γεγονότων στην ζωή μας είναι η ανταπόδοση όσων κακών κάναμε σε κάποια απ’ τις διαδρομές πριν και μετά τους σταθμούς της οριζόντιας γραμμής. Είστε δύσπιστοι αλλά δεν πειράζει, γίνετε καλοί αγαπήστε την φύση και τους συνανθρώπους σας και όλα θα γίνουν πάλι θετικά. Θα χρειασθεί χρόνος για να αποκατασταθεί η ζημιά που διαπράξατε ακόμη κι αν δεν το θυμάστε. Να ξέρετε ότι η θεία δύναμη δεν τιμωρεί αλλά υπάρχει εκείνος ο νόμος που λέγεται κάρμα και ατέρμονα θα εξισορροπεί κάθε ανισορροπία που εμείς διαπράττουμε.
Από εμάς εξαρτώνται όλα ακόμη και το να εμφανιστεί εκείνη η αόρατη σκάλα  κάποια στιγμή σ’ αυτή την οριζόντια γραμμής από εμάς κι απ’ την αγάπη που ακτινοβολούμε γύρω μας.
Υπάρχει το λυχνάρι του Αλαντίν και είναι μέσα σας αλλά το ευχάριστο νέο που πρέπει να μάθετε είναι ότι οι ευχές δεν είναι μόνο τρεις είναι άπειρες. Τρίψτε το όσο θέλετε. Απλώς πριν εμφανιστεί το Τζίνι να είστε σίγουροι τι θέλετε να ζητήσετε χωρίς δισταγμό κι αναποφασιστικότητα. 
 
 

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Ευτυχείτε !


Χιλιάδες κεριά μπορούν να ανάψουν από ένα κερί 
και η ζωή αυτού του κεριού δε θα μικρύνει. 

Όπως το κερί έτσι και η ευτυχία ποτέ δε μικραίνει όταν μοιράζεται.

 Βούδας


Χρόνια Πολλά σε όλους!

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Βαστάτε γερά αδέλφια





Σερφάροντας στις ειδήσεις του διαδυκτίου ''έπεσα'' πάνω στις παρακάτω δημοσιεύσεις...


Αποτελούν μονάχα έναν κόκκο άμμου των όσων διαδραματίζονται.
Αποφάσισα να διαλέξω αυτά ως τα πλέον ήπια δείγματα.
 http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=407591&cid=25
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=407043&cid=25


Τρομακτική σχιζοφρένεια... Νοητικός ιός...



Εξαπλώνεται.


Ο κόσμος τρελλαίνεται. Είμαστε κοντά στο μέγιστο pick του σκότους.
Πλησιάζει η ώρα Μηδέν.
Κάτι συμβαίνει που μας ξεπερνά.
Τα γεγονότα ''τρέχουν'' με απίστευτη ταχύτητα.
Όλα συμβαίνουν ταυτόχρονα.
Η συγχρονικότητα και η υλοποίηση αυξάνονται με φρενήρεις ρυθμούς.


Κουράγιο σε όλους μας.


Κρατήστε γερά τον Εαυτόν σας και σταθείτε ουσιαστικά δίπλα σε αυτούς που αγαπάτε.

Παραμείνετε ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟΙ (στο κέντρο σας) για να μην σας παρασύρει η δίνη.

Όλα θα περάσουν.

Έρχεται το Φως.

Ξημερώνει νέα ημέρα για την Ανθρωπότητα.


Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Αγνότητα & Διαύγεια. Παιδιά. Εξελιγμένη Συνειδητότητα





 Μια νηπιαγωγός παρατηρούσε τα παιδιά της τάξης της καθώς ζωγράφιζαν. 

Και
περνούσε που και που από δίπλα τους για να δει 
τις ζωγραφιές τους.

Καθώς περνούσε από ένα κοριτσάκι που δούλευε σταθερά, το ρώτησε τι ζωγράφιζε.
 
Το κοριτσάκι απάντησε " Ζωγραφίζω το Θεό."
 
Η δασκάλα σταμάτησε και είπε  
" Μα κανένας δεν ξέρει πως μοιάζει ο Θεός."

Χωρίς να χάσει λεπτό από τη ζωγραφιά της, το κοριτσάκι απάντησε

" θα ξέρουν όλοι σε ένα λεπτό." 


πηγή : από e-mail

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Ένα Μήνυμα Ενδυνάμωσης



Δεν μπορώ να κάνω κάτι άμεσα για την Ελλάδα. Δεν μπορώ να εμποδίσω να πάρουν νέα φορολογικά μέτρα ή οτιδήποτε άλλο είναι να έρθει. Δεν εξαρτάται από μένα αν θα γυρίσουμε στη δραχμή ή θα παραμείνουμε στο ευρώ. Δεν εξαρτάται από μένα αλλά από την Κυβέρνηση. Επί του πρακτέου, η τύχη της Ελλάδας εξαρτάται από άλλους... προς το παρόν. Αλλά θα μπορώ να κάνω κάτι όταν έρθουν εκλογές. Αυτό το δικαίωμα θα το εξασκήσω και τότε θα επιλέξω. Τότε θα μπορώ να πω κάτι στην Κυβέρνηση της Ελλάδας. Μέχρι τότε θα περιμένω και θα παρακολουθώ ως παρατηρητής.

Μπορεί επί του πρακτέου να μην μπορώ να κάνω πολλά, όμως μπορώ να κάνω ενεργειακά. Επιλέγω λοιπόν να μη φοβάμαι. Επιλέγω να μη σπαταλώ ενέργεια φοβούμενη αυτά που θα συμβούν και να ανησυχώ για πράγματα που δεν μπορώ να ελέγξω. Εδώ είναι που σηκώνουμε τους ώμους και λέμε... "ωχ αδερφέ! Αν ανησυχώ, θα πληρωθεί ο λογαριασμός; Δεν θα πληρωθεί". Αφήνω λοιπόν τις ανησυχίες σε εκείνους που ελέγχουν την κατάσταση. Όπως και να έρθουν τα πράγματα, θα επιβιώσουμε. Δεν τελειώνει εδώ το σενάριο της Ελλάδας, ξέρετε πως αλλαγές απαραίτητες περνάει. Δύσκολες μεν αλλά αναγκαίες δε. Όλα όσα περνάμε θα οδηγήσουν κάπου λαμπερά και χρειάζεται ο καθένας να κάνει το δικό του ταμείο ευθύνης για όλο αυτό. Και το ταμείο έχει να κάνει με την νοοτροπία μας σε πολλά. Ας ξεκινήσουμε με το ν' αναλάβουμε ο καθένας την ευθύνη σε αυτό χωρίς να κοιτάζει αν ο διπλανός του κάνει το ίδιο.

Μπορώ να κάνω κι άλλα. Να αλλάξω την οπτική μου απέναντι σε όλα αυτά που ζω ή θα έρθουν. Γιατί, ό,τι κι αν γίνει, θα εξακολουθώ να είμαι εγώ. Αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει κανένας. Να σκεφτώ τους γύρω μου και να βοηθήσω όπως μπορώ. Να εν-δυναμώσω. Να παραμείνω θετική, μετρώντας τις ευλογίες που έχω μέχρι στιγμής. Να νιώσω ευγνωμοσύνη για τις φακές που έχω στο ντουλάπι μου και που θα μαγειρέψω αύριο. Να κοιτάξω έναν λογαριασμό που λήγει την επόμενη βδομάδα και που δεν έχω να τον πληρώσω και να πω... "Έχει ο Θεός..." Να πάω με την ροή. Να σηκώσω το τηλέφωνο, να καλέσω φίλους για καφεδάκι στη βεράντα και να παίξουμε επιτραπέζια ή να συζητήσουμε και να κυλήσει το βράδυ μέσα στα γέλια. Να διαβάσω κρατώντας σημειώσεις σε αυτά που θέλω να μελετήσω και να απολαύσω τη μοναχικότητά μου παρέα με ένα ζεστό φλιτζάνι τσάι. Να φτιάξω ένα αφράτο κέικ στα παιδιά μου και να τους κάνω έκπληξη με μια ταινία που μας αρέσει να βλέπουμε, ξέρετε, εκείνες τις όμορφες του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου. Να μασουλίσουμε το κέικ μπροστά από την τηλεόραση ξαπλωμένοι όλοι μαζί στο στρώμα και να γεμίσουμε τα μούτρα μας σοκολάτα, χωρίς να με νοιάζουν τα ψίχουλα που θα πέσουν.

Η ευτυχία είναι επιλογή και όχι κατάσταση ύπαρξης. Μην περιμένετε να σας έρθει. Η ευτυχία δεν συμβαίνει, την επιλέγεις να τη ζεις. 
Οι αλλαγές δεν είναι πάντοτε εύκολες αλλά πάντοτε μα πάντοτε οδηγούν προς υψηλότερες δονήσεις. 
Να το θυμάστε αυτό όταν ο φόβος σας χτυπάει την πόρτα. 
Να το θυμάστε όταν διαβάζετε ή ακούτε άσχημα νέα. 
Όλα είναι θέμα οπτικής. 
Ο ρυθμός της εξέλιξης πηγαίνει ένα βήμα πίσω, δύο μπρος. Στο βήμα πίσω βρισκόμαστε. Αν είναι τελικά να χάσουμε πράγματα από την ύλη, τον λόγο τους θα έχουν. Δεν αγκιστρώνομαι με νύχια και με δόντια για να κρατήσω πράγματα, επιτρέπω στην αλλαγή να συμβεί έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη. Η ύλη δεν με κάνει αυτό που είμαι ούτε ορίζει αυτό που είμαι. Και αν συμβαίνουν κάποια γεγονότα ώστε να χάσω κάποια πράγματα, το ακολουθώ.

Και ξέρετε κάτι; Υιοθετώντας αυτή την οπτική, ενεργοποιούμε τον Νόμο της Έλξης και η μετάβαση γίνεται πολύ πιο εύκολα. Και το κυριότερο... συμβαίνουν θαύματα. Ω, ναι! Γιατί έτσι εκφράζεται ένας δημιουργός, ένας θεός. 
Γνωρίζει πως δεν είναι το οικονομικό πρόβλημα, δεν είναι ο φόβος, δεν είναι το ευρώ. Είναι όλα ένα Παιχνίδι. Ένα καλοστημένο σενάριο για να δούμε αν θα μπορούμε να κάνουμε υπερβάσεις σε δύσκολες στιγμές, καλή ώρα σαν τη στιγμή αυτή. Πάρτε τη δύναμη στα χέρια σας, την έχετε, την έχετε βρει όλοι σας, το ξέρετε. Εφαρμόστε την, μη διστάζετε. Συμβαίνει μια μάχη, πάρτε τα όπλα που καλογυαλίζατε όλο αυτόν τον καιρό και τρέξτε προς τα 'κει γελώντας! Είναι η δική σας στιγμή... η στιγμή για να γίνετε ένδοξοι! Και όταν επιστρέψετε στην Εστία, θα λέτε... "Ναι, εκείνη τη στιγμή που έγινε η στροφή, ήμουν εκεί! Ήμουν εκεί! Τί σπουδαίο! Συμμετείχα κι εγώ!" Και θα νιώθετε τόσο μα τόσο υπερήφανοι...

Όταν χαλάει ένα δωμάτιο, να το βλέπετε ως ευκαιρία για ανακαίνιση. Όταν σας παίρνουν κάτι από την αγκαλιά σας, προετοιμαστείτε να κρατήσετε κάτι καινούριο, κάτι καλύτερο. Όταν σας τραβάνε το χαλί κάτω από τα πόδια σας, είναι η ευκαιρία να πατήσετε ξυπόλητοι στο χορτάρι. Όταν το έδαφος γκρεμίζεται κάτω από τα πόδια σας, ήρθε η ώρα να πετάξετε με τα φτερά σας. Αυτή την οπτική να κρατήσετε στην καρδιά σας...

 Στέλνω σε όλους σας μια ζεστή αγκαλιά, όσο μακριά κι αν είστε. Είμαι σίγουρη πως θα τη νιώσετε...

φως και αγάπη
Elena Era

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Πορεία





Το Ένα και Μοναδικό το οποίο οφείλουμε να πράττουμε είναι το 

ΩΦΕΛΙΜΟ.

Και Ωφέλιμο είναι αυτό το οποίο μας οδηγεί στην γνώση του εαυτού μας,
Το Γνώθι Σαυτόν.

Τρίτη 16 Αυγούστου 2011

Τέλεια Ταχύτητα.


<< Εντάξει, τι γίνεται από εδώ και πέρα; 
Που πηγαίνουμε μετά;
Δεν υπάρχει πουθενά αυτό που ονομάζουμε παράδεισος; >>

<<  Όχι, Ιωνάθαν, πουθενά δεν υπάρχει. Ο παράδεισος δεν είναι ούτε τόπος ούτε χρόνος. 
Είναι η τελειότητα >>.



<< Θα αρχίσεις να πλησιάζεις τον παράδεισο, Ιωνάθαν, τη στιγμή που θα αγγίξεις την τέλεια ταχύτητα. 

Και τέλεια ταχύτητα δεν είναι να πετάς με χίλια μίλια την ώρα ή μ' ένα εκατομμύριο ή με την ταχύτητα του φωτός. 

Κι αυτό γιατί κάθε αριθμός είν' από μόνος του ένα όριο, 
ενώ η τελειότητα δεν έχει όρια  >>.

Τέλεια ταχύτητα, γιε μου, σημαίνει να είσαι εκεί >>.

Ρίτσαρντ Μπαχ, Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον.





Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

Η Αυτογνωσία κατά Πυθαγόρα



Πυθαγόρας ο πρώτος Διδάσκαλος της Αυτογνωσίας (580-500 π.Χ.)

Ο μύστης αυτός επέβαλε πρακτικά στους μαθητές του την άσκηση της αυτογνωσίας.

Κατά τον Ιάμβλιχο (του Γ' μ.Χ. αιώνα), οι μαθητές του ήσαν:

Οι ακουστικοί (άκουγαν μόνο, δεν ρωτούσαν τίποτε, δεν έλεγαν τίποτε).

Οι μαθηματικοί (η φιλοσόφηση γινόταν με αριθμούς, ως σύμβολα ερμηνευόμενα).

Οι φυσικοί (ανώτερου βαθμού, εισάγονταν σε πληρέστερη γνώση της φύσης και των όντων) και

Η τέταρτη τάξη: αυτοί που κατείχαν την ανώτατη μύηση και γνώση.

Ασκούντο σε μυστηριακές αρετές, πρώτα της σιγής (να σιωπούν) και της εχεμύθειας (να κρατούν απόλυτα μυστικά απ' τους άλλους ό,τι άκουγαν ή διδάσκονταν και μάθαιναν). Μ' αυτά κατόρθωναν τη θεληματική χρήση του Νου, ηρεμία, αταραξία, αυτόβουλη κατεύθυνση της σκέψης, όπου η ηθική και η λογική απαιτούν και όχι όπου το συναίσθημα (η συγκίνηση) και η τυχαία παρόρμηση απ' τους ερεθισμούς. Επιδίωκαν και την καταστολή των ορμών, των επιθυμιών, των ορέξεων και γενικά των παθών και όλων όσων αποτελούν εμπόδιο στην αυτογνωσία.

Επέβαλλε έπειτα ο Πυθαγόρας στους μαθητές του να εφαρμόζουν στη ζωή τους τις αρετές:

    α) της ευσέβειας. "Θεόν τίμα, πρώτα και σέβου".

    β) της ευορκίας. "Σέβου όρκον" που θα πει συνέπεια και ακριβή τήρηση του όρκου που δόθηκε, αλλά και κάθε υπόσχεσης.

    γ) τιμή προς τους γονείς. "Τους γονείς τίμα".

    δ) της εγκράτειας. "Ειθίζεο, γαστρός μεν πρώτιστα και ύπνου, λαγνείας, θυμού...", δηλ. να συνηθίζεις να κυριαρχείς στις επιθυμίες πρώτα, πρώτα του φαγητού και του ποτού, του ύπνου, των αφροδισίων, της οργής (θυμού). Απόφευγε τις αισχρές πράξεις και με άλλους και μόνος.

    ε) της δικαιοσύνης. "Δικαιοσύνην ασκείν έργω τε λόγω τε".

    στ) να γνωρίζουν ότι πεπρωμένο είναι όλοι ανεξαιρέτως να πεθαίνουν. `Αρα να είναι πάντα έτοιμοι, αγνοί και ενάρετοι. "Γνώθι θανέειν, πέπρωται άπασι".

    ζ) της λιτότητας. "Υγείας της περί το σώμα χρη έχειν· αλλά μέτρον (το κανονικό ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο) ποτού, σίτου, γυμνασίων". `Αριστη συμβουλή και προτροπή.

    η) η ελευθερία, μεγάλο αγαθό· αρετή η διαφύλαξή της. "Μηδέ ανελεύθερον ίσθι· επί πάσι μέτρον άριστον".

    θ) δια της προσευχής κατάκτησε μεγάλες δυνάμεις. Αλλά αναλάμβανε με θάρρος το έργο αφού προσευχηθείς στο Θεό να σε βοηθήσει να τελειώσεις. "Αλλ' έρχου επ' έργον θεοίσιν επευξάμενος τελέσαι".

    ι) Δια της καθάρσεως του σώματος και της ψυχής σώζεται το Εγώ.

    ια) συνεχής επιδίωξη της φρόνησης. "Ηνίοχον γνώμιν στήσας καθύπερθεν αρίστην" δηλ. πάνω απ' όλα ας έχεις άριστο κυβερνήτη το νου.
Το κορύφωμα όμως της πρακτικής εφαρμογής της αυτογνωσίας απ' τους Πυθαγόρειους κατορθωνόταν με τον αυτοέλεγχο κάθε βράδυ πριν τον ύπνο με τα πολυθρύλητα τρία ερωτήματα: Οι περίφημοι αυτοί στίχοι των "χρυσών επών" (στίχ. 40-45) έχουν ως εξής:

"Μηδ' ύπνον μαλακοίσιν επ' όμμασι προσδέξασθαι. Πριν των ημερινών έργων λογίσασθαι έκαστον·΄Πη παρέβην; Τι δ' έρεξα; Τι μοι δέον ούκ ετελέσθη; Αρξάμενος δ' από πρώτου επέξιθι και μετέπειτα. Δεινά μεν εκπρήξας επιπλήσσεο· χρηστά δε τέρπου. Ταύτα πόνει· ταύτ' εκμελέτα· τούτων χρη εράν σε".

Δηλ. κατά πιστή και κατά λέξη μετάφρασή μας: μη δεχθείς ποτέ στα μάτια σου τον ύπνο πριν εξετάσεις προσεκτικά ένα ένα τα έργα της ημέρας εκείνης ρωτώντας τον εαυτό σου: σε ποια έσφαλα; Τι καλό έκανα; Τι έπρεπε να κάνω και το παρέλειψα;

Αφού αρχίσεις από το πρώτο έργο της ημέρας προχώρα μέχρι το τελευταίο. Έπειτα από τον έλεγχο να επιπλήττεις (καταδικάζεις) τον εαυτό σου για τις κακές πράξεις για δε τις καλές να ευχαριστιέσαι ολόψυχα. Μ' αυτά ασχολήσου, αυτά μελέτα με προσοχή, αυτά είναι ανάγκη να αγαπήσεις με ζήλο. Τα σχόλια περιττεύουν.

Μόνο η περικοπή αυτή, απ' τη διδασκαλία των Πυθαγορείων αν παρέμενε, θα ήταν ικανή να δείξει το υπέροχο ηθικό της ύψος. Για όσους την εφάρμοσαν ή μπορούν να την εφαρμόσουν, ανοίγεται διάπλατα ο δρόμος προς την Αγιότητα.

Κι όμως πέρασαν 2500 χρόνια και τη θαυμάσια αυτή μέθοδο, της ανύψωσης του Εγώ σε μεγαλειώδη θέση, με τον αυτοέλεγχο και την καθημερινή αυτοκριτική, δεν επιχείρησαν να εφαρμόσουν οι παιδαγωγοί στην εκπαίδευση των νέων.

Δεν είναι παράδοξο. Η καθολίκευση της εκπαίδευσης μόλις απ' τις αρχές του 19ου αιώνα άρχισε και στον 20ο επιβλήθηκε συστηματικότερα. Έπειτα κατά τους δυο αυτούς τελευταίους αιώνες οι επιστημονικές επιτυχίες των ερευνητών στις θετικές λεγόμενες επιστήμες θάμπωσαν τους συντάκτες των εκπαιδευτικών προγραμμάτων και πίστεψαν στην παντοδυναμία της ετερογνωσίας και για την αυτογνωσία δεν έμεινε θέση...

Να μια σημαντική και κεφαλαιώδης ατέλεια των εκπαιδευτικών μας προγραμμάτων όλων των βαθμίδων.

Είναι ακατανόητο όσο και απαράδεκτο να αφιερώνονται τόσοι κόποι και μόχθοι και δαπάνες και αγωνίες και να δοκιμάζονται πικρίες και απογοητεύσεις για την ετερογνωσία και για την αυτογνωσία, αυτό τούτο το "νοούν", το εκλεκτό και το μεγάλο και το θείο Εγώ, να μη διατίθενται ούτε λίγα λεπτά της ώρας κάθε μέρα.

Επιβάλλεται σήμερα, όταν ο άνθρωπος έχει τέτοιες καταπληκτικές επιτυχίες στην ετερογνωσία, να στραφεί και στην αυτογνωσία.

Τι ωφελεί αν οι επιστήμονες πέτυχαν να "ζυγίσουν" τα άστρα και να υπολογίζουν το βάρος τους ή να μετρούν τον αριθμό των πρωτονίων και των ηλεκτρονίων των ατόμων της ύλης και με τη διαταραχή της αναλογίας της σύνθεσής τους να αποδεσμεύουν την γιγάντια ενέργεια που εκλύουν, αν δεν αποκαλύψουν και δεν αξιοποιήσουν και την μέσα στο Εγώ, εξ' ίσου αξιοθαύμαστη δυναμικότητα;

Κάθε πνευματική ή ηθική κατάκτηση συντελείται με τον ανθρώπινο νου. Το Εγώ νοεί, επινοεί, θαυματουργεί στις αποκαλύψεις των νόμων της φύσης.

Δεν θα αποκάλυπταν περισσότερα και ωφελιμότερα οι επιστήμονες ερευνητές, αν διέθεταν ισόρροπο χρόνο για τη μελέτη της φύσης του Εγώ του ανθρώπου και υπεδείκνυαν σε κάθε άνθρωπο την αυτοπροσπάθεια για αυτομελέτη και αυτοκαλλιέργεια των δυνατοτήτων του;

"Εις εαυτόν συνελού..." (στον εαυτό σου συγκεντρώσου) παραγγέλει ο αυτοκράτορας Μάρκος Αυρίλιος, "ένδον βλέπε" (μέσα σου βλέπε) "ένδον η πηγή του αγαθού και αεί αναβλύειν δυναμένη εάν αεί σκάπτης".

Ώστε, η πηγή του αγαθού (αυτού δηλ. που σώζει και ωφελεί) αναβλύζει μέσα απ' το Εγώ, αν όμως πάντοτε ανασκάπτεται (επίμονα προσπαθεί το ίδιο το Εγώ, δια του στοχασμού να αυτοαποκαλυφθεί) και αυτοκαλλιεργείται και αξιοποιεί τις ικανότητές του και αυτοδιερευνάται και καταστέλλει τις ορμές και τα πάθη του. Αν γίνεται συνεχώς αυτή η προσπάθεια, τότε και διαυγής σαν την πηγή του νερού, θα αναβλύζει από μέσα του και θα πλημμυρίζει το Είναι του από χαρά και ευτυχία.

Το κλειδί, λοιπόν, της θύρας δια της οποίας διερχόμενος ο άνθρωπος κατευθύνεται στην ευδαιμονία είναι η αυτογνωσία.

Με την αυτογνωσία φερόμαστε ταχύτερα και σταθερότερα στη γνώση και στη μάθηση, των οποίων την ακρότατη βαθμίδα κατέχει η απροσπέλαστη για τον άνθρωπο Σοφία. Φτάνουμε στη δυνατή γαλήνη και ηρεμία πνεύματος και ψυχής, προϋποθέσεων της ευτυχίας. Οδηγούμαστε με την ηθική διαβίωση, στην τελείωση και στην αγιότητα, τον μοναδικό αλλά και ύψιστο σκοπό της γήινης ύπαρξης του ανθρώπου. 

Αποστόλου Π. Φωτοπούλου
Φιλολόγου - Γυμνασιάρχου
ΜΥΣΤΑΓΩΓΗΜΑΤΑ - ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ


πηγή

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Το Σύνταγμα της Ηδονής





Mη ομιλείτε περί ενοχής, μη ομιλείτε περί ευθύνης. Όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας· όταν ριγούν και τρέμουν αι αισθήσεις, άφρων και ασεβής είναι όστις μένει μακράν, όστις δεν ορμά εις την καλήν εκστρατείαν, την βαίνουσαν επί την κατάκτησιν των απολαύσεων και των παθών.
    

  Όλοι οι νόμοι της ηθικής - κακώς νοημένοι, κακώς εφαρμοζόμενοι - είναι μηδέν και δεν ημπορούν να σταθούν ουδέ στιγμήν, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
 
      Mη αφήσης καμίαν σκιεράν αρετήν να σε βαστάξη. Mη πιστεύης ότι καμία υποχρέωσις σε δένει. Tο χρέος σου είναι να ενδίδης, να ενδίδης πάντοτε εις τας Eπιθυμίας, που είναι τα τελειότατα πλάσματα των τελείων θεών. Tο χρέος σου είναι να καταταχθής πιστός στρατιώτης, με απλότητα καρδίας, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
    
  Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου και πλανάσαι με θεωρίας δικαιοσύνης, με τας περί αμοιβής προλήψεις της κακώς καμωμένης κοινωνίας. Mη λέγης, Tόσον αξίζει ο κόπος μου και τόσον οφείλω να απολαύσω. Όπως η ζωή είναι κληρονομία και δεν έκαμες τίποτε δια να την κερδίσης ως αμοιβήν, ούτω κληρονομία πρέπει να είναι και η Hδονή. Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου· αλλά κράτει τα παράθυρα ανοικτά, ολοάνοικτα, δια να ακούσης τους πρώτους ήχους της διαβάσεως των στρατιωτών, όταν φθάνη το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
    
  Mη απατηθής από τους βλασφήμους όσοι σε λέγουν ότι η υπηρεσία είναι επικίνδυνος και επίπονος. H υπηρεσία της ηδονής είναι χαρά διαρκής. Σε εξαντλεί, αλλά σε εξαντλεί με θεσπεσίας μέθας. Kαι επί τέλους όταν πέσης εις τον δρόμον, και τότε είναι η τύχη σου ζηλευτή. Όταν περάση η κηδεία σου, αι Mορφαί τας οποίας έπλασαν αι επιθυμίαι σου θα ρίψουν λείρια και ρόδα λευκά επί του φερέτρου σου, θα σε σηκώσουν εις τους ώμους των έφηβοι Θεοί του Oλύμπου, και θα σε θάψουν εις το Kοιμητήριον του Iδεώδους όπου ασπρίζουν τα μαυσωλεία της ποιήσεως.


Κ.Π. Καβάφης
(από τα Kρυμμένα Ποιήματα 1877; - 1923, Ίκαρος 1993)

Ψευδαισθήσεις, Ρίτσαρντ Μπαχ

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

''Προβάλεις Αντίσταση''

Μάθημα Ζωής. Γενναιότητα. Δύναμη Ψυχής.



 Η παρακάτω επιστολή γράφτηκε από τον Βιετναμέζο μετανάστη Ha Minh Thanh, ο οποίος εργάζεται ως αστυνόμος στη Φουκουσίμα, και εστάλη σε έναν φίλο του στην πατρίδα του.


Δημοσιεύθηκε στο New America Media στις 19 Μαρτίου. Αποτελεί μαρτυρία για την δύναμη του πνεύματος των Ιαπώνων αλλά και  ένα ενδιαφέρον "στιγμιότυπο" ζωής κοντά στο κέντρο της Ιαπωνικής κρίσης, το πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα.

 Η επιστολή μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον αρχισυντάκτη του New America Media, Andrew Lam, συγγραφέα μεταξύ άλλων του East Eats West: Writing in Two Hemispheres.

Αδελφέ μου,

   Πώς είσαι εσύ και η οικογένειά σου; Τις τελευταίες μέρες εδώ όλα είναι ένα χάος. Όταν κλείνω τα μάτια μου, βλέπω νεκρά σώματα. Όταν τα ανοίγω, βλέπω πάλι νεκρά σώματα. Πρέπει όλοι μας να δουλεύουμε 20 ώρες την ημέρα. Θα ήθελα η κάθε μέρα να είχε 48 ώρες, για να συνεχίζουμε να βοηθάμε και να σώζουμε τον κόσμο.

   Είμαστε χωρίς νερό και ηλεκτρικό, και τα αποθέματα φαγητού έχουν σχεδόν εξαντληθεί. Και με το που καταφέρνουμε να μετακινήσουμε τους πρόσφυγες από το ένα σημείο στο άλλο, έρχονται καινούργιες διαταγές να τους πάμε ακόμα  παραπέρα.

   Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στη Φουκουσίμα, περίπου 25 χλμ μακριά από το πυρηνικό εργοστάσιο. Έχω τόσα πολλά να σου πω, που αν τα έγραφα είμαι σίγουρος ότι θα έβγαινε ολόκληρο μυθιστόρημα για τις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές σε στιγμές κρίσης.

   Ο κόσμος έχει παραμείνει ήρεμος. Η αίσθηση αξιοπρέπειας και σωστής συμπεριφοράς που έχουν είναι πολύ καλή, γι' αυτό και τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο θα μπορούσαν να είναι. Αλλά σε μια εβδομάδα από τώρα, δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι θα είμαστε ακόμη σε θέση να πρσφέρουμε προστασία και τάξη. Άνθρωποι είναι κι αυτοί. Κι όταν η πείνα και η δίψα ξεπεράσουν την αξιοπρέπεια, τότε θα κάνουν, δεν ξέρω,  αυτό που θα πρέπει να κάνουν.

   Η κυβέρνηση προσπαθεί να στείλει προμήθειες μέσω αέρος, τροφή και φάρμακα, αλλά είναι σαν να ρίχνεις  μια χούφτα αλάτι στον ωκεανό.

   Αδελφέ μου, μου έτυχε και κάτι πραγματικά συγκινητικό, με ένα μικρό Ιαπωνεζάκι, που έδωσε σε μένα τον ενήλικα μάθημα ζωής για το πως να συμπεριφέρομαι σαν άνθρωπος.

   Χθές το βράδυ, με έστειλαν σε ένα σχολείο να βοηθήσω μια φιλανθρωπική οργάνωση να μοιράσει φαγητό στους πρόσφυγες. Η ουρά ήταν στριφογυριστή και τεράστια.

   Κάποια στιγμή εντόπισα ένα μικρό αγόρι, περίπου 9 ετών. Φορούσε ένα T-shirt και ένα σορτσάκι. Το κρύο όλο και μεγάλωνε, και το αγοράκι ήταν ακριβώς στο τέλος της ουράς. Σκέφτηκα ότι μέχρι να έρθει η σειρά του, δεν θα έχει μείνει καθόλου φαγητό.

   Πήγα κοντά του και του μίλησα. Μου είπε ότι ήταν στο σχολείο όταν έγινε ο σεισμός.   Ο πατέρας του δούλευε εκεί κοντά και οδηγούσε προς το σχολείο. Ο μικρός είχε ήδη φτάσει στον μπαλκόνι του τρίτου ορόφου του σχολείου, όταν είδε το τσουνάμι να παρασύρει το αυτοκίνητο του πατέρα του.   Τον ρώτησα για την μητέρα του.

   Είπε ότι το σπίτι τους βρισκόταν ακριβώς δίπλα στην παραλία και ότι η μητέρα και η μικρή του αδερφή το πιθανότερο είναι να μην επέζησαν. Γύρισε το κεφάλι του αλλού και σκούπισε τα δάκρυά του όταν τον ρώτησα για τους συγγενείς του.

   Ο μικρούλης έτρεμε από το κρύο και έτσι έβγαλα και του έδωσα το μπουφάν της αστυνομίας που φορούσα. Τότε ήταν που έπεσε η σακούλα με το συσσίτιό μου. Το σήκωσα και του το έδωσα. "Όταν έρθει η σειρά σου, μπορεί να έχει τελειώσει το φαγητό. Πάρε τη μερίδα μου.  Εγώ έχω ήδη φάει. Πάρε την να την φας εσύ.

   "Το αγόρι πήρε το σακουλάκι και υποκλίθηκε. Νόμιζα ότι θα έτρωγε αμέσως, αλλά δεν το έκανε. Πήρε τη σακούλα με το φαγητό και πήγε και την εναπόθεσε στην αρχή της γραμμής, εκεί που ήταν συγκεντρωμένο όλο το φαγητό για διανομή.

   Σοκαρίστηκα. Τον ρώτησα γιατί δεν έφαγε και έβαλε τη σακούλα μαζί με τα άλλα φαγητά.

   Και μου λέει: "Γιατί βλέπω πολλούς άλλους πολύ πιο πεινασμένους από μένα. Αν τη βάλω εκεί τότε θα μοιραστεί ισότιμα."

   Όταν το άκουσα αυτό πήγα και στάθηκα παραπέρα, γιατί δεν ήθελα να με δει ο κόσμος να κλαίω. Η κοινωνία που  μπορεί να εμφυσήσει σε ένα εννιάχρονο παιδί την έννοια της θυσίας για το ευρύτερο καλό, πρέπει να είναι μια σπουδαία κοινωνία, σπουδαίος λαός.

   Σου έγραψα δύο γραμμές για να στείλω τις ευχές μου σε σένα και την οικογένειά σου. Πρέπει να επιστρέψω στη βάρδια μου.

   Ha Minh Thanh

πηγή: από μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Το κολιμπρί και η φωτιά στο δάσος

Γράφει η Δηιδάμεια

Στο μεγάλο δάσος, όπου έμεναν όλα τα ζώα, άναψε φωτιά. Όταν η φωτιά ήταν μικρή, τα ζώα δεν έκαναν τίποτα για να τη σβήσουν.  Ήταν πιο εύκολο για αυτά να πάνε σε κάποιο άλλο σημείο του δάσους, που δεν καιγόταν. Σιγά σιγά όμως, με τον αέρα η φωτιά φούντωσε. Τώρα το δάσος καιγόταν από άκρη σε άκρη. Τα ζώα, όταν είδαν το μέγεθος της φωτιάς, τόσο φοβήθηκαν  που τράπηκαν σε φυγή.  Ο σώζων εαυτόν σωθήτο. Εκεί που όλα τα ζώα έφευγαν για να σωθούν, ο ελέφαντας, βλέπει ένα κολιμπρί,[1] το πιο μικρό πουλί του δάσους. Κατευθύνεται προς την φωτιά και κουβαλάει στο ράμφος του, μια σταγόνα νερό.
Που πας; ρωτάει ο ελέφαντας   το κολιμπρι. Όλοι φεύγουμε.
Πάω να σβήσω τη φωτιά.
Με μια σταγόνα νερό;
Κάνω αυτό που μου αναλογεί. Απαντάει το κολιμπρί και συνεχίζει το δρόμο του, προς τη φωτιά.  

Στο μέγεθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε, είναι πολλοί εκείνοι που ισχυρίζονται ότι οι δυνάμεις του καθενός, είναι ασήμαντες και  αμελητέες. Για αυτό επιλέγουν, ακόμα και τώρα που η χώρα καίγεται (συγνώμη παραδίδεται στους εχθρούς της θέλουμε να πούμε), να μην κάνουν τίποτα. Κοιτούν το ατομικό τους βόλεμα και πως θα  σωθούν οι ίδιοι, ατομικά. Ξεχνούν πως αν καεί το δάσος, κανένας δεν θα έχει που να μείνει. Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο, όπως παλιά. Όλους, άλλους λιγότερο άλλους περισσότερο θα τους επηρεάσει  η αντιμετώπιση  της  κρίσης από την σημερινή κυβέρνηση. Κανένας δεν θα γλιτώσει τις συνέπειες. Είναι θέμα χρόνου για τον καθένα από εμάς, αν δεχτούμε την κατάσταση, όπως θέλουν να μας την επιβάλλουν, να   γευτούμε τους καρπούς της ηττοπάθειάς μας.
Αν και οι περισσότεροι συμφωνούν με τα παραπάνω,  εντούτοις  δεν πιστεύουν, πως με τη δράση μας μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Και όμως. Η ιστορία, έχει επιδείξει, πάρα πολλές περιπτώσεις, που ο λαός ενωμένος, ήταν ανίκητος. Ας θυμηθούμε απλώς πως έπεσε η πανίσχυρη ‘Σιδηρά Κυρία’ στην Μ. Βρετανία.  Θέλησε να επιβάλλει τον επονομαζόμενο «κεφαλικό φόρο» σε όλους τους κατοίκους.  Οι άγγλοι, το βρήκαν πολύ άδικο, οργανώθηκαν, έγιναν διαδηλώσεις, πορείες κλπ. Όταν ένα μεγάλο μέρος του λαού, αρνήθηκε να πληρώσει το φόρο, (ναι υπάρχουν και αρνήσεις φόρων από άλλους λαούς που θεωρούμε ‘λιγότερο έξυπνους’ από εμάς), και σε συνδυασμό με τις συγκεντρώσεις η κ. Θάτσερ, αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Ο διάδοχός της, ανακάλεσε το μέτρο και οι άγγλοι απαλλάχτηκαν από την διακυβέρνηση της  εκπροσώπου του νεοφιλελευθερισμού.
Όλα αυτά τα έκαναν για ένα και μόνο φόρο. Οι Άγγλοι πολίτες, είχαν ένα κοινό στόχο: να μην περάσει ο κεφαλικός φόρος. Αν δεν είχε το θάρρος ο καθένας από αυτούς, να αρνηθεί να πληρώσει το φόρο που του αναλογούσε (σύμφωνα με την άποψη της Θάτσερ) και σκέφτονταν ότι ήταν πολύ αδύνατος να τα βάλει με την πρωθυπουργό,  δεν θα γινόταν τίποτα. Ο φόρος θα περνούσε και η Θάτσερ ακόμα για μια φορά θα θριάμβευε. Σκέφτηκαν όμως και έδρασαν ομαδικά. Όλοι[2] μαζί, ήταν αδύνατο να τους νικήσει το σύστημα.
Εδώ που  οι φόροι και οι επιδρομές στη τσέπη μας, είναι αμέτρητες, τι κάνουμε;
Εμείς δεν έχουμε να κάνουμε   με ένα κεφαλικό φόρο. Είναι ένα σύνολο παραγόντων που όλοι μαζί, κάνουν τη μάχη μας,  υπόθεση ζωής ή θανάτου. Αν ενεργήσουμε όλοι μαζί, ο καθένας όπως και όσο  μπορεί, η νίκη είναι βέβαιη. Δεν χρειάζεται να πάρουμε τα όπλα να βγούμε στους δρόμους. Αλλά χρειάζεται να βγούμε στους δρόμους και να παραμείνουμε  εκεί, όλοι, μέχρι  να   πετύχουμε τους  ελάχιστους  από τους στόχους μας: δημοψήφισμα για το μνημόνιο και για το μεσοπρόθεσμο. Να μείνουμε όσο χρειαστεί. Μέρες βδομάδες όσο πάει. Όλοι οι  Έλληνες πολίτες, ανεξαρτήτως ηλικίας,  μπορούμε  να πάμε στις πλατείες. Ας κάνουμε αυτό που μας αναλογεί, ανεξάρτητα του τι θα κάνουν οι άλλοι.
Η κυβέρνηση δεν αντέχει. Ένα κούνημα, ένα φύσημα,  και η πολιτική ηγεσία πέφτει. Άλλωστε το ανθρωπάκι που ακούει στο όνομα ΓΑΠ, δεν έχει σε καμία περίπτωση την πυγμή της  Θάτσερ. 

πηγή 

δείτε ακόμη εδώ

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Διάκριση


Ο εχθρός μας δεν είναι το κακό, αλλά η έλλειψη προσοχής. 
Οι διάφορες πρακτικές όπως 
η προσευχή, ο διαλογισμός, 
η περισυλλογή και η γιόγκα 
θεωρούνται πολύτιμες ανά τους αιώνες, 
γιατί οξύνουν την προσοχή
και έτσι είναι πιο εύκολο 
να μην μας διαφεύγουν 
οι νύξεις της πνευματικής πραγματικότητας.

Deepak Chopra

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Ήρθε η δική μας ώρα.

Γράφει η Δηιδάμεια

Ήρθε η ώρα να ζήσουμε. Να αποφασίζουμε εμείς για τη ζωή μας.  Να είμαστε εμείς υπεύθυνοι για την πορεία μας.  Να οραματιστούμε το μέλλον μας. Να  βρούμε λύσεις για τα προβλήματά μας.  

Ήρθε η ώρα να ζήσουμε τη ζωή μας, όπως τη θέλουμε εμείς. Είμαστε λοιπόν πρόθυμοι να αντι- σταθούμε απέναντι σε όλους αυτούς που θέλουν να κατευθύνουν τη σκέψη μας, τη συμπεριφορά μας, τη δράση μας.

Ξέρουμε ως λαός τι θέλουμε από τη ζωή μας. Αναλαμβάνουμε την  ευθύνη, αλλά και τον κίνδυνο να καθορίσουμε τις επιδιώξεις μας

Θέλουμε να διευθύνουμε ως λαός,  τη ζωή μας, όπως εμείς επιθυμούμε. Όχι όπως μας υπαγορεύουν τα συμφέροντα της νέας παγκόσμιας τάξης και των  εδώ υπαλλήλων της.

Θέλουμε να κάνουμε ανεπηρέαστοι τις επιλογές μας, χωρίς  ξένους τοποτηρητές ακόμα και στα υπουργεία.

Θέλουμε ο έλεγχος της ζωής μας, να βρίσκεται στα δικά μας χέρια και όχι στους διαδρόμους των Βρυξελλών και του ΔΝΤ.

Θέλουμε να ‘διορθώσουμε’ εμείς τα κακώς κείμενα και όχι να πουλήσουμε τα πάντα, ονομάζοντας το αυτό, ‘διαρθρωτικές αλλαγές’.

Θέλουμε να επιλέγουμε εμείς τα τρόφιμα που  τρώμε και όχι να υποτάσσουμε την υγεία μας στα συμφέροντα της κάθε Monsanto.

Θέλουμε να καθορίζουμε εμείς, πόσοι και ποιοι θα έρθουν για εργασία στη χώρα μας και όχι να είναι η χώρα μας ξέφραγο αμπέλι.

Θέλουμε μια παιδεία που βοηθάει  τον άνθρωπο  να σκέφτεται μόνος του και να μην χάνεται μέσα στη μάζα και σε ότι θεωρείται  κοινωνικά αποδεκτό.

Θέλουμε να δημιουργούμε στην εργασία μας και  να  χαιρόμαστε εμείς  το αποτέλεσμα της δημιουργικότητάς μας



Ήδη σταματήσαμε να ακούμε τα φερέφωνά σας στα ΜΜΕ. Έχουμε πάψει  να συμμορφωνόμαστε στις επιταγές σας. Έχουμε πάψει να φοβόμαστε τον εξωτερικό κόσμο. Να στεκόμαστε ανίσχυροι, σαν παράλυτοι, μπροστά στις επερχόμενες καταστροφές.  Δεν θέλουμε να φεύγει η  ζωή μας μέσα από τα χέρια μας, όπως το νερό από τα δάχτυλά μας.

Πήραμε τη ζωή στα χέρια μας και αλλάζουμε σιγά σιγά τις συνήθειες  υποτέλειας που μας μάθατε με τη ‘παιδεία σας’. ‘Δεν πληρώσαμε’ διόδια.   Πήγαμε στις πλατείες. 
Εκεί, χωρίς εσάς, αμφισβητήσαμε το μοντέλο σκέψης και δράσης που μας επιβάλλετε. Θέσαμε τα δικά μας ερωτήματα. Αναζητήσαμε τις δικές μας απαντήσεις. Χρησιμοποιήσαμε το  δικό μας μυαλό μας για να σκεφτούμε. Εμπιστευτήκαμε τον διπλανό μας και όχι την ψεύτικη εικόνα των ‘σωτήρων’ μας που έφτιαξαν οι δικοί σας image makers. Ξεπεράσαμε τα συναισθήματα αδυναμίας. Αφήσαμε  τους καναπέδες και μαζί με αυτούς, την πλαδαρότητα και την αδιαφορία για τα πολιτικά δρώμενα. Η πνευματική νωθρότητα, η αδράνεια, η επανάπαυση, αποτελούν για μας παρελθόν.     

Συνειδητοποιήσαμε πως δεν υπάρχουν ευτυχισμένοι δούλοι. Κάθε μέρα, αντιλαμβανόμαστε καλύτερα τα αίτια που μας έφεραν ως εδώ. Δεν έχουμε ακόμα όλες τις απαντήσεις. Ξέρουμε δε, ότι αυτό είναι δύσκολο. Αλλά είμαστε σίγουροι, ότι είναι πιο εύκολο από ό,τι     ήδη πετύχαμε: Να σταματήσουμε να  παραδίδουμε τα ηνία της ζωής μας σε σας. Να πάψουμε να ακολουθούμε  ηγέτες. Να στηριχτούμε στον εαυτό μας. Να αναλάβουμε την ευθύνη της ζωής μας. Δεν σας χρειαζόμαστε για να λύσουμε τα κοινωνικά προβλήματα. Δεν χρειαζόμαστε κανένα ‘μεσάζοντα πολιτικό’. 

Εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι και εμείς αναλαμβάνουμε τη λύση.
Τώρα είναι η ώρα



Άφοβοι «Αγανακτισμένοι»: Χωρίς Φόβο. Με Πάθος!!


«Ο ΦΟΒΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ ΤΟΥΣ. ΜΗΝ ΕΝΔΙΔΕΤΕ Σ' ΑΥΤΟΝ!!!! ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΙΧΩΣ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΚΡΑΝΗ ΚΑΙ ΚΟΥΚΟΥΛΕΣ.....» 

Αυτό είναι το μήνυμα!
Αλλά να με συγχωρείτε, έχουν πρόσωπο. Είναι το παρακράτος. 
Οι πληρωμένοι, οι μισθοφόροι που σκότωσαν τον Καποδίστρια, τον Λαμπράκη και τόσους άλλους, σε όλη την ιστορία της Πατρίδας μας.

Μέχρι στιγμής καλά κράτησε ο Λαός στο Σύνταγμα.
Προσοχή, Ψυχραιμία και Σύνεση.
«... ὅτι ὁ φόβος κόλασιν ἔχει, ...» 

 
Μη αφήσετε το Παρακράτος να κάνει κόλαση την Αθήνα.
Απομονώστε τους και διώξτε τους
Η δική μας παρουσία αρκεί.
Χωρίς Μολότοφ.
Να μη πυρποληθεί η Αθήνα.

Μη δοθεί άλλοθι στο Κράτος να συνδράμει το Παρακράτος.

Όχι στη Βία και το Κράτος.
Ειρηνικά παρακαλούμε.
Ειρηνικά.

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΙ

γράφει ο 
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ
 
Γεια σου Γιάννη λεβεντιά, αθάνατη ελληνική ψυχή, Αντώνη, Γιώργο, Ερικαίτη, Βασιλική (όχι Βίκυ), ονόματα τυχαία ανθρώπων με πρόσωπο, που έχουν πρόσωπο (και ονοματεπώνυμο). Τιμή και σεβασμός πρέπει στους νεκρούς μας. Γιατί, αιώνες τώρα, οι Έλληνες τιμούν τους νεκρούς τους. Στα χνάρια και στα έργα των ανθρώπων που έζησαν εδώ κι αγάπησαν αυτό τον τόπο βασίζεται, πιστεύω, το κίνημα που αχνοφαίνεται να ξυπνάει συνειδήσεις στην Ελλάδα σήμερα. 

Στον βράχο αυτό, που πάνω του σκαρφαλώνει, σαν κατσίκι, η ποίηση και η φιλοσοφία. Κι όχι η φαυλότητα (οι αυλικοί, οι δωσίλογοι κι οι σύγχρονοι κατσικοκλέφτες). Αυτό είναι ξενόφερτο στοιχείο για τον τόπο. Δυστυχώς, οι ταγοί (της αντιπροσωπευτικής μας δημοκρατίας) αποδεικνύονται -απλά- ανιστόρητοι, και μικροί, υποταγμένοι. 

Χωρίς αιδώ σκυλεύουν τους ζωντανούς και τους νεκρούς αυτού του τόπου, δηλαδή τα εκατομμύρια νέων (κυρίως) ανθρώπων που σήκωσαν στο παρελθόν και σηκώνουν ακόμη στις πλάτες τους όχι μονάχα χρεοκοπίες αλλά και σκληρές καταστροφές. Και που όλοι τους έχουν ένα κοινό μυστικό: ότι πολέμησαν για την ελευθερία, που την ταύτιζαν πάντοτε με την πατρίδα, με την οικογένεια εν τέλει. Ο θεσμός της οικογένειας και της κοινότητας ήταν πάντοτε ιερός για τους Έλληνες. 

Ο Δερτιλής (ιστορικός) λέει ότι αυτή, η οικογένεια, έσωσε την Ελλάδα πολλές φορές από την χρεοκοπία. Αυτό μας δίδαξαν οι πατεράδες μας κι οι παππούδες μας κι οι προπάπποι μας. Το 21, το 22, το 40-44, το 1973. Να πολεμάμε για την ελευθερία. Και, ήταν όλοι τους νέοι άνθρωποι, ο ανθός, και, μάλιστα, όπως πρέπει στους ήρωες, έχουν όλοι τους ένα κοινό μυστικό: την ανωνυμία. Είναι, όμως, και θα είναι ήρωες και πρότυπα προς μίμηση για όλους μας. Και είναι χαραγμένη αυτή η καταβολή μες το μεδούλι μας. Δεν παραχαράσσεται, δεν πωλείται, δεν αγοράζεται, δεν έχει τιμή. 

Ποιος αποφάσισε (ή συναίνεσε) στον αφελληνισμό μας; Δεν μπορεί κανείς να με κάνει να νιώθω ντροπή που είμαι Έλληνας, που είμαι περήφανος για τους προγόνους μου που πολέμησαν το Γ' Ράιχ. Είμαι πατέρας τριών παιδιών. Ποιός αμφιβάλλει ότι συστηματικά προσπαθούν να μας βυθίσουν στην ιστορική λήθη επιβάλλοντας αλλότρια πρότυπα (τηλεοπτικά, μουσικά, διαβίωσης) στα παιδιά μας; Γιατί δεν υπάρχει πραγματική παιδεία σ' αυτόν τον τόπο; Ποιοί βάζουν λουκέτο στα σχολειά και στα Πανεπιστήμιά μας; Ποιοι διέδιδαν ότι οι νέοι είναι απολίτικοι; Είναι αυτοί που θέλουν τα παιδιά μας χαϊβάνια, με ένα κινητό στο χέρι, έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να γίνουν εμπόρευμα σε κάποιο ριάλιτυ, αναλώσιμες σιλουέτες που περιφέρονται σε έναν εικονικό κόσμο ανύπαρκτης παιδείας. Αυτό ακριβώς που διεκδικεί, σε ολόκληρη την Ευρώπη και τον κόσμο, η νεολαία: το δικαίωμα στην παιδεία και την ελευθερία που προσφέρει η παιδεία, το δικαίωμα στην γνώση, στην αλήθεια και σ' αυτό που προσφέρει η γνώση, μια θέση στον ήλιο, απλά. Αντίθετα, τους σερβίρουν τον σκοταδισμό. Κι είναι η νεολαία που παλεύει να χτίσει την συμμετοχική δημοκρατία όχι των σαλονιών αλλά των πλατειών, εκεί ακριβώς όπου συνεδρίαζε η Εκκλησία του Δήμου, "το κοινό των Ελλήνων" ή οι δημογέροντες, κάτω από τον μεγάλο πλάτανο του χωριού στα νεότερα χρόνια. Αιώνες τώρα η νεολαία αυτού του τόπου παλεύει για την λευτεριά με "ένα μουλάρι από θυμό μες την καρδιά " της κατά πως λέει κι ο Ρίτσος. 

Πατρίδα μας είναι αυτή η αγάπη για την ελευθερία, για την αρετή, την αυτοθυσία. Ναι υπάρχει, υπήρχε και θα υπάρχει κι αυτή η άλλη Ελλάδα.

Γι' αυτό και είναι ανιστόρητοι και αμαθείς οι πολιτικοί μας. Γιατί δεν ξέρουν ότι το αίμα και το δίκιο εκδικούνται, γυρεύουν γδικιωμό, όπως λέει ο λαός μας. Κι είναι ανιστόρητοι γιατί ο λαός φτιάχνει πολιτισμό, ο λαός μιλάει την Ελληνική γλώσσα (τη ζωντανή κληρονομιά μας), ο λαός αποφασίζει, αυτός είναι κυρίαρχος, εξ' ου και η έννοια της λαϊκής κυριαρχίας, θεμέλιος λίθος στο Σύνταγμά μας. «Οργή λαού φωνή Θεού»!


το κείμενο μου έστειλε με mail ο καλός μου φίλος Γιάννης, τον οποίο και ευχαριστώ πολύ!

Σάββατο 28 Μαΐου 2011

ΜΑΙΟΣ 2011 - Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΥΝΑΜΩΣΕ

Αυτοί ΕΙΜΑΣΤΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Και θα είμαστε εκεί κάθε μέρα που περνά, μέχρι το Φως να κατακλύσει τα ΠΑΝΤΑ γύρω μας!

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

ΕΛΛΗΝΕΣ. ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ !

Η ώρα της Ατομικής Ευθύνης - Ξυπνήσαμε !

Εχθές στις πέντε και μισή ήμουν στο Σύνταγμα.
Κόσμος έρεε από παντού.
Δεν περίμενα τέτοιο μέγεθος ανταπόκρισης.
Ο κόσμος δεν φοβάται πια.
Πέρασε στην αντίπερα όχθη, αυτήν της Δράσης. Απέρριψε τον φόβο. 
Ξεμπερδέψαμε.
Η Ατομική μας Ευθύνη αυτή τη στιγμή κρατά τα σκήπτρα. Ό,τι συμβαίνει είναι δική μας ευθύνη.
Και γι' αυτό συνειδητά αποφασίζουμε να παραμείνουμε στο Σύνταγμα - να δώσει ο καθείς ό,τι μπορεί!
Κάνω αυτό που μου αναλογεί. Και κάνω τον κόσμο μου καλύτερο.

Δεν αρκεί μόνο η επανάσταση.
Χρειάζεται ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Να παραμείνουμε ως την στιγμή που θα ανατείλει και πάλι το Φως.

Έχουμε ψυχή λιονταριών και είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ!
Στην ψυχή.




Πρόσωπα Καθαρά
Γονείς με παιδιά
Άνθρωποι Συγκινημένοι
Αληθινοί Άνθρωποι
Αυτοί που ξυπνούν από τον ύπνο και επιθυμούν να ζήσουν. 
Ενωμένοι.

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Η Αγάπη είναι δράση και όχι παθητικότητα. - Ας κατέβουμε όλοι μαζί στους δρόμους και ας υποστηρίξουμε ο ένας τον άλλον, κάνοντας πλέον πράξη την έννοια της Αγάπης για την χώρα μας.


ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗ/ΙΣΑ,
Είμαι ο αδερφός ,ο φίλος , ο συγγενής,o συνεργάτης σου,ίσως και εσύ  ο ίδιος,που πλέον δεν έχει δουλειά, χάνει το σπίτι του,κλείνει το μαγαζί του,του έκοψαν το μισθό ή την σύνταξη.
Είμαι αυτός που δεν κάνει πια όνειρα και δεν έχει πλέον τα απαραίτητα και ίσως ούτε και φαί για τα παιδιά του.
Είμαι αυτός που κοιμάται και ξυπνάει με το στομάχι δεμένο κόμπο και  το άγχος και το φόβο μόνιμη παρέα για το αύριο.

Δεν είμαι όμως μόνος μου. Είμαστε πολλοί και είμαστε εδώ για να  ζητήσουμε τα αυτονόητα.
Για να φωνάξουμε για το ΔΙΚΙΟ που μας πνίγει,γιατί “δεν τα φάγαμε μαζί” με κανένα, γιατί δεν μας ρώτησαν ποτέ για τίποτα και τώρα μας καλούν  να πληρώσουμε για άλλη μια φορά τα σπασμένα ΑΛΛΩΝ.

Δεν είμαστε συνδικαλιστές , δεν ανήκουμε σε κανένα κόμμα δεν μας υπο- στηρίζει κανείς και τίποτα. Από τον ΜΟΝΟ που  μπορούμε να περιμένουμε βοήθεια είναι από ΕΣΕΝΑ.
Ομως είμαστε πλέον ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ να ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ και να αποδεί- ξουμε ότι όσο και αν μας έχουν τσακίσει, υπάρχουν ακόμα ΕΛΛΗΝΕΣ  με ΨΥΧΗ . Ετσι αποφασίσαμε να κατέβουμε στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ και να  παραμείνουμε εκεί μέχρι να γίνει αυτό που θα έπρεπε να έχει γίνει,πριν  από οποιαδήποτε σημαντική απόφαση.
ΖΗΤΑΜΕ ΑΠΛΟ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΝΤ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΩΣ ΠΡΟΙΟΝ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ , ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΑΣΥΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ

ΕΝΩΣΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΣΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΑΣ ΒΟΗΘΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ . ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ info@300ellines.org ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ
Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ ΞΕΚΙΝΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΜΑΙΟΥ 2011  ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΔΕΧΤΟΥΝ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΜΑΣ
www.300ellines.org

Τρίτη 10 Μαΐου 2011

O μοναδικός και πραγματικός χρόνος που έχουμε ζήσει


Μιά υπέροχη ιστορία που μου έστειλε με mail ο καλός μου φίλος Γιάννης.
Τον ευχαριστώ πολύ !!! :)


Μια μέρα, ένας ερευνητής  διαισθάνθηκε ότι έπρεπε να πάει προς την πόλη του  Καμίρ. Είχε μάθει να δίνει μεγάλη σημασία στα  προαισθήματά του, που πήγαζαν από ένα μέρος δικό  του μεν, άγνωστο δε.
  
 
Μετά από δύο μέρες πορείας  στους σκονισμένους δρόμους , διέκρινε από μακριά  το Καμίρ. Λίγο πριν φτάσει στο χωριό, του τράβηξε  την προσοχή ένας λόφος, δεξιά από το μονοπάτι.  
 
Ήταν σκεπασμένος από  υπέροχη πρασινάδα και γεμάτος με δέντρα , πουλιά  και μαγευτικά λουλούδια. Τον περιτριγύριζε μικρός  φράχτης φτιαγμένος από βαμμένο ξύλο.
  
 
Μια μπρούτζινη πορτούλα  τον προσκαλούσε να μπει. Ο ερευνητής πέρασε στην  είσοδο κι άρχιζε να βαδίζει αργά δίπλα στις λευκές  πέτρες που ήταν τοποθετημένες ανάκατα ανάμεσα στα  δέντρα. Άφησε το βλέμμα του να ξαποστάσει σαν την  πεταλούδα , σε κάθε λεπτομέρεια του πολύχρωμου  αυτού παραδείσου.
  
 
 Τα μάτια του, όμως, ήταν  μάτια ερευνητή, κι ίσως γι' αυτό ανακάλυψε εκείνη  την επιγραφή πάνω σε μια από τις  πέτρες:
  
 
Αμπντούλ Ταρέγκ : έζησε 8  χρόνια , 6 μήνες , δύο εβδομάδες και 3  μέρες.
  
 
Τρόμαξε λίγο  συνειδητοποιώντας ότι εκείνη η πέτρα δεν ήταν  απλώς μια πέτρα ήταν μια ταφόπλακα.
 
Κοιτάζοντας γύρω του , ο  άνθρωπος συνειδητοποίησε ότι και η διπλανή πέτρα  είχε μια επιγραφή, έλεγε :
  
 
Γιαμίρ Καλίμπ : έζησε 5  χρόνια , 8 μήνες και 3 εβδομάδες.
  
 
Ο ερευνητής αισθάνθηκε  τρομερή συγκίνηση.
 
Αυτό το πανέμορφο μέρος  ήταν νεκροταφείο και κάθε πέτρα ήταν ένα τάφος. Μία  μία, άρχισε να διαβάζει τις πλάκες.
 
Όλες είχαν παρόμοιες  επιγραφές: ένα όνομα και τον ακριβή χρόνο ζωής του  νεκρού.
 
Αλλά αυτό που τον τάραξε  περισσότερο ήταν η διαπίστωση ότι ο άνθρωπος που  είχε ζήσει τον πιο πολύ καιρό, μόλις που  ξεπερνούσε τα έντεκα χρόνια.
  
 
Ο φύλακας του νεκροταφείου  που περνούσε από κει τον πλησίασε.
 
Τον κοίταξε για λίγο  σιωπηλός, και μετά τον ρώτησε αν ήταν εκεί για  κάποιον συγγενή.
  
 
«Όχι , για κανένα συγγενή»  είπε ο ερευνητής.
 
«Τι συμβαίνει σ' αυτό το  χωριό; Τι πράγμα φοβερό έχει αυτός ο τόπος; Γιατί  έχει τόσα πολλά μικρά παιδιά θαμμένα σ' αυτό το  μέρος; Ποια είναι η τρομερή κατάρα που βαραίνει  αυτούς τους ανθρώπους και τους έχει υποχρεώσει να  φτιάξουν νεκροταφείο για παιδιά;»
  
 
Ο ηλικιωμένος χαμογέλασε  και είπε:
  
 
«Μπορείτε να ηρεμήσετε.  Δεν υπάρχει τέτοια κατάρα . Αυτό που συμβαίνει  είναι ότι εδώ έχουμε ένα παλιό έθιμο. Θα σας  εξηγήσω. Όταν ένας νέος συμπληρώνει τα δεκαπέντε  του χρόνια, οι γονείς του, του χαρίζουν ένα  τετράδιο, όπως αυτό που έχω εδώ, για να το κρεμάει  στο λαιμό. Είναι παράδοση στον τόπο μας. Από τη  στιγμή εκείνη κι έπειτα, κάθε φορά που  
 
κάποιος απολαμβάνει έντονα  κάτι, ανοίγει το τετράδιο και  σημειώνει:
 
Στα δεξιά, αυτό που  απόλαυσε. Στ' αριστερά, πόσο κράτησε η  απόλαυση.
  
 
Έστω ότι γνώρισε μια  κοπέλα και την ερωτεύτηκε. Πόσο κράτησε το μεγάλο  αυτό πάθος και η χαρά της γνωριμίας τους; Μια  εβδομάδα; Δύο; Ένα, δυο χρόνια?
 
Και μετά η συγκίνηση του  πρώτου φιλιού; Δύο μέρες; Μια  εβδομάδα;
 
Και η εγκυμοσύνη και η  γέννηση του πρώτου τους παιδιού ;
 
Και ο γάμος των  φίλων;
 
Και το ταξίδι που πάντα  ήθελε;
 
Και η συνάντηση με τον  αδελφό που γυρίζει από μια μακρινή  χώρα;
 
Πόσο κράτησε στ' αλήθεια η  απόλαυση αυτών των αισθήσεων;
 
Ώρες; Μέρες;
  
 
Έτσι, συνεχίζουμε να  σημειώνουμε στο τετράδιο κάθε λεπτό που  απολαμβάνουμε. Κάθε λεπτό.
  
 
Όταν κάποιος πεθαίνει  έχουμε τη συνήθεια να ανοίγουμε το τετράδιό του  και να αθροίζουμε το χρόνο της απόλαυσης για να  τον γράψουμε πάνω στον τάφο του.
  
 
Γιατί αυτός
είναι για εμάς  
ο μοναδικός και πραγματικός χρόνος
που έχουμε  ζήσει. 



Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Αυτοκυριαρχία - Απευλευθερώσου από τις παρορμήσεις του νου σου - Γίνε Συνειδητός



Η διπλή εσωτερική μας σύνθεση. Το υποσυνείδητο που εκδηλώνεται αυθόρμητα και το συνειδητό που εκδηλώνεται μετά από εσκεμμένη απόφαση της λογικής. Επιπλέον, αυτοκυριαρχία είναι η επιβολή του συνειδητού επί των έμφυτων τάσεων και των αυτόματων ορμών του υποσυνείδητου.
Στην περίπτωση που το συνειδητό ( λογική, προσοχή, θέληση) είναι εξασθενημένο, χαλαρωμένο, τότε το υποσυνείδητο μη υφιστάμενο κανένα έλεγχο, κάνει ότι θέλει. Εάν αυτή η κατάσταση παραταθεί επί μακρόν, γίνεται χρόνια. Το συνειδητό χάνει κάθε ικανότητα επιβολής, κάθε κυριαρχία και επέρχεται η ψυχική αναρχία, η ψυχική δυστυχία.
Ο άνθρωπος εν θυμό ή εν μέθη ή από την επίδραση άλλων διεργετικών που παραλύουν το συνειδητό, διακρίνεται από ορισμένα στοιχεία. Χτυπάει, λέει λόγια για τα οποία έπειτα ντρέπεται, κάνει παράλογες πράξεις. Στοιχεία ενός αναρχημένου υποσυνείδητου, στοιχεία έλλειψης του φωτός του συνειδητού.
Επιβάλλεται να συνηθίσουμε να προβλέπουμε και να προγραμματίζουμε τη χρήση του χρόνου κάθε ημέρας μας. Κάθε πράγμα να γίνεται στην ώρα του. Κάθε άνθρωπος οφείλει να καταστρώνει πρόγραμμα κάθε ημέρας, με το οποίο να συμμορφώνεται όσο δυνατόν περισσότερο. Η προσοχή του, τότε, θα αυξηθεί, δε θα μπορεί πια να είναι αφηρημένος. Γνωρίζει από την αρχή το τι έχει να κάνει κάθε στιγμή. Με τον τρόπο αυτό, η σαφήνεια και η δύναμη της σκέψης θα αυξηθούν. Αποτελεί έναν αυτοέλεγχο που φέρνει τη συνήθεια συμμόρφωσης του υποσυνείδητου.
Καθώς αναπτύσσεται ο αυτοέλεγχος και η κυριαρχία των πράξεών μας, τόσο περισσότερο αυξάνει μέσα μας ένα αίσθημα ευχαρίστησης, ικανοποίησης. Ο άνθρωπος που μπορεί να διευθύνει τον εαυτό του, είναι εκείνος που μπορεί να διευθύνει τη ζωή του και τους άλλους.
Τελικά, ανήκει στην ατομική επιλογή του καθενός. Ένα άχυρο που το παρασέρνει το ρεύμα της θάλασσας ή ένα γερό πλοίο με ικανό κυβερνήτη που γνωρίζει πώς να επιβληθεί δυναμικά και αποφασιστικά.