Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Σοφία

Απόσπασμα από το βιβλίο του Παντελή Γιαννουλάκη,
"Το πεπρωμένο μας είναι τα άστρα", εκδ.Άγνωστο


Δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη παρατήρηση ούτε κάποια ιδιαίτερη παιδεία ή στοχασμό, για να επισημάνει κανείς το γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν σαν ζώα, ή σαν προγραμματισμένα αυτόματα, βυθισμένοι στην ανοησία και στην άγνοια και στην αμορφωσιά και στη σκληρότητα και στη μικρότητα, κινούμενοι από τα ορμέμφυτα, τις ψευδαισθήσεις τους, τις κοινωνικές επιταγές και τις επίπλαστες ανάγκες, υπνωτισμένοι, ανήμποροι να κατανοήσουν οτιδήποτε για τον αληθινό εαυτό τους, την ανθρωπότητα και το μυστήριο του κόσμου. Η επισήμανση αυτή είναι μια καταγγελία, η μόνη καταγγελία που αληθινά αξίζει να γίνεται, παντού και πάντα, από όλους μας. Δεν μας αξίζει αυτή η μοίρα. Να το καταγγέλλεις αυτό, όπου σταθείς και όπου βρεθείς, σε όλους.

Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν σαν ζώα ή σαν προγραμματισμένα αυτόματα, δεν είναι ζώα ή αυτόματα. (Και δεν είναι στ’ αλήθεια α-νόητοι –δηλαδή, όντα χωρίς νου– αλλά λειτουργούν σαν ανόητοι). Ο άνθρωπος είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό. Κατά τη γνώμη μου, αυτό το «κάτι πολύ παραπάνω» υποδεικνύεται από πέντε πράγματα: από τον Λόγο, από τη Φαντασία, από την Ελπίδα, από την Τέχνη και την Έμπνευση, και από τη Σοφία. Αυτά είναι τα πέντε χαρακτηριστικά που δεν φαίνεται να έχει κανένα άλλο όν γύρω μας, εκτός από τον άνθρωπο. Το παράξενο, όμως, είναι ότι δεν τα έχουν όλοι οι άνθρωποι! Κι επειδή, αυτοί που τα έχουν δεν είναι υπεράνθρωποι ή κάτι τέτοιο, είναι άνθρωποι σαν κι εμάς, αυτό το γεγονός αποτελεί μια πυξίδα για την ανθρωπότητα: ένας φάρος για την πορεία του ανθρώπου. Ποιος ξέρει τι άλλο μας περιμένει –εκτός από τη σοφία– αν αποκτήσουμε, εξερευνήσουμε και χειριστούμε αυτά τα πέντε ολόδικά μας πράγματα σε όλες τους τις δυνατότητες…