Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑΣ - Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΓΙΑ ΑΦΥΠΝΙΣΗ


Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας που βρίσκονται  μέσα σε έναν προσωπικό ʻΑρμαγεδώναʼ, μόνοι τους, χωρίς καν οι κοντινοί τους άνθρωποι ή οι αγαπημένοι τους να το υποπτεύονται.  Συνθλίβονται κυριολεκτικά, κατά περιόδους, από ένα τρομερό αίσθημα ματαίωσης και απογοήτευσης, είτε σε σχέση με τον εαυτό τους, την οικογένειά τους ή την καριέρα τους. Αισθάνονται τρομερή μοναξιά, αγωνία, ανησυχία και πολλές φορές ερεθίζονται με το παραμικρό χωρίς εμφανή αιτία. Αυτά τα συναισθήματα μπορούν να γίνουν τόσο έντονα που μπορεί να σκοτεινιάσουν και να καταστρέψουν όλη την ευτυχία τους και σε κάποιες περιπτώσεις να τους γίνουν αφόρητα. Επειδή σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι να καλύψει  πλήρως αυτό το τεράστιο θέμα που συμμετέχει και προκαλεί, εν μέρει την Παγκόσμια Κρίση στις μέρες μας, θα ήθελα να εστιάσω την προσοχή σας σε μερικά σημαντικά σημεία.

Αν θεωρήσουμε τον σάρκινο υλικό άνθρωπο σαν την μονάδα της ύπαρξής μας, αυτός δεν αποτελεί παρά ένα συνονθύλευμα κυττάρων συγκεντρωμένων σε ιστούς και όργανα που ελέγχονται και εμψυχώνονται από την οντότητα του και την ευφυΐα του. Αυτό που στην Εσωτερική Παράδοση ονομάζεται «κατώτερος άνθρωπος», στην ουσία αντιστοιχεί σʼ αυτή την συνάθροιση κυττάρων και ευφυούς νοημοσύνης που ενορχηστρώνει και  καθοδηγεί τη μηχανή του σώματος για τις δικές του ανάγκες. Η κύρια εργασία του είναι το να μάθει να τα ελέγχει και να τα διατηρεί σε μια κατάσταση σωστής «ισορροπίας δύναμης».   Αν κάποια από αυτές τις ʻνοημοσύνεςʼ βγει εκτός ισορροπίας  ή μπει σε υπερβολή, λέμε ότι ο άνθρωπος συμπεριφέρεται σαν κακοποιός οντότητα, αλλά δεν αναγνωρίζουμε ότι αυτή η ʻοντότηταʼ είναι παράγωγο της ίδιας της σύστασης του ανθρώπου και όχι κάτι από το εξωτερικό του περιβάλλον. Όταν το Πνεύμα μέσα στον άνθρωπο, ο ʻΕαυτόςʼ, δεν είναι  αρκετά εκπαιδευμένος ή συντονισμένος με τον αληθινό του  σκοπό, η επιρροή αυτών των ʻεγώʼ είναι πολύ ισχυρή πάνω του.