Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Εσωτερική Δύναμη


Η εσωτερική δύναμη είναι αυτό το μαγικό στοιχείο που κάνει τους ανθρώπους να δείχνουν σίγουροι για τον εαυτό τους και να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τα πάντα. Αφού το θαυμάζεις στους άλλους, γιατί να μην το αποκτήσεις;

1. Μην αγχώνεσαι για τη γνώμη των άλλων
Δεν είναι δική σου υπόθεση το τι πιστεύει ο καθένας για το πως να ζήσεις τη ζωή σου. Οπότε σταμάτα να προβληματίζεσαι αν η απόφασή που πήρες θα αρέσει σε οικογένεια, σύντροφο ή φίλους, και σιγουρέψου ότι βασικά, αρέσει σε εσένα.
2. Ξεκαθάρισε τι σου αρέσει
Η αλήθεια είναι ότι βολεύει να παίρνουμε αποφάσεις που ικανοποιούν τον προσωπικό/κοινωνικό/επαγγελματικό κύκλο μας, αφού γλιτώνουμε τις προστριβές. Όταν όμως κάποια στιγμή κουραστείς, θα χρειαστεί να απαντήσεις στην ερώτηση «Τι με κάνει ευτυχισμένη;» για να ξαναπάρεις τη ζωή στα χέρια σου. Θυμήσου την πιο ευτυχισμένη σου εποχή. Τι έκανες; Τι είχες; Κάνε το ίδιο και για την πιο δυστυχισμένη. Σύγκρινε και τις δύο με τη σημερινή σου ζωή και εντόπισε τα κενά.
3. Μάθε τί σε κάνει ξεχωριστό
Δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς ένα χάρισμα που τον κάνει ιδιαίτερο. Αντί να περνάς τις μέρες σου θαυμάζοντας τους άλλους, ανακάλυψε αυτό που σε κάνει να ξεχωρίζεις από το σωρό και καλλιέργησέ το. Δεν έχεις ιδέα; Άρχισε να παρατηρείς για ποια πράγματα σε συγχαίρουν συχνά. Ακόμα τίποτα; Σκέψου αυτή τη στιγμή κάτι που θα ήθελες να κάνεις καλά και προχώρα το σχέδιό σου.
4. Να έχεις άποψη και να τη λες
Διαμόρφωσε άποψη για τα πράγματα και μην φοβάσαι να την λες. Τα άτομα που είναι ο εαυτός τους, βασίζουν αυτά που πιστεύουν σε ενδείξεις που πηγάζουν από μέσα τους. Και μπορούν να τα υπερασπιστούν ακόμα κι αν ορισμένοι δυσαρεστηθούν.
5. Άσε τους να σε δουν
Είναι καλύτερα να γίνεσαι ευάλωτη παρά να κρύβεσαι. Οπότε άσε οικογένεια, φίλους ή συναδέλφους να σε απολαύσουν σε όλο σου το μεγαλείο: δυνατή, αδύναμη, με αυτοπεποίθηση, με ανασφάλειες, αστεία και σοβαρή. Δείξε τους πως νιώθεις: από θλίψη και χαρά, μέχρι θυμό και ευτυχία. Μπορεί να τρομάζεις νιώθοντας ότι πρέπει να εκτεθείς, θα ανακαλύψεις όμως ότι όσο πιο αυθεντική είσαι τόσο περισσότερο ανοίγονται οι άλλοι απέναντί σου. Αν σε ενδιαφέρουν φυσικά.
6. Μη ζητάς συγνώμη γι' αυτό που είσαι
Δυστυχώς ο κόσμος είναι γεμάτος άτομα, συμπεριλαμβανομένου και του κριτή που όλοι κουβαλάμε μέσα μας, που περιμένει από μας να είμαστε ήσυχοι, να παίζουμε με τους δικούς τους κανόνες, και να είμαστε καλά παιδιά που δεν δημιουργούν προβλήματα. Όταν τους ακούμε ζητώντας συγνώμη για αυτό που είμαστε, ή παραβλέπουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας,  χάνουμε τον εαυτό μας. Ασυγχώρητο.

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Εντάξει - Τα κατάφερα...

Λοιπόν, σήμερα δεν θα κρυφτώ...
Η σημερινή μέρα ήταν δύσκολη.
Ωραία...
Όλοι μας βιώνουμε τέτοιες μέρες...
Ξέρουμε καλά πως στις δύσκολες στιγμές, πολλά φωτεινά συναισθήματα σβήνουν... ή καλύτερα χαμηλώνουν τόσο την εντασή τους που αναρωτιέσαι τι έγινε και σκοτείνιασε γύρω σου...
Ψάχνεις να βρεις τι έγινε, τι σκέφτηκες, τι δεν έκανες σωστά και έφτασες - πάλι - τόσο κοντά στην αυτο-αμφισβήτηση, το αδιέξοδο, στην δυσκολία να αναπνεύσεις σωστά, καθαρά και βαθειά..
Αισθάνεσαι άδειος. Απορείς με τον ίδιο σου τον εαυτό.
Η καθημερινότητα μας δοκιμάζει. Δεν υπάρχει η πιθανότητα να βιώσεις κάτι διαφορετικό. Και ξέρετε κάτι? Έτσι πρέπει. Οι μεγαλύτεροι Μύστες της αρχαιότητας, ζούσαν εντός των εγκοσμίων - απεσύροντο δε μόνο για συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα από αυτά. <<Το δε γνώρισμα ενός πραγματικού μύστη, συμπληρώνει ο Joseph Campbell, είναι να έχει κατακτήσει την διαφορετική αυτή οπτική, ενώ συνεχίζει επιτυχώς να ζει στην εγκόσμια – βέβηλη – καθημερινότητα και να κινείται μεταξύ των δύο αυτών ‘κόσμων’ δίχως να δυσανασχετεί.>>(πηγή)
Σαφώς - μην παρεξηγηθώ κιόλας - δεν κατατάσσω τον εαυτό μου στους μυημένους - κάθε αλλο -, με παρηγορεί όμως, πολύ, πως η ιδέα που φυτρώνει να φύγεις μακριά (εκτός από φυγή) δεν έχει, ούτε θα μπορούσε να αποτελεί αληθινή λύση.
Η αληθινή λύση, είναι εδώ.
Μαζί με όλους μας. Να παλεύουμε, να μαχόμαστε, να εκπαιδεύουμε ο ένας τον άλλο.  
Γιατί και οι δυσκολίες μας οδηγούν μπροστά σε μια καινούργια πόρτα, γεμάτη νέες προοπτικές.

Σήμερα βούτηξα - ξανά - και αφού βρήκα τον αναπνευστήρα μου, επεξεργάστηκα για λίγο την κατάσταση - ηρέμησα - και γύρισα πίσω.



Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

αγαπώ ; ....


Θέλω ν'αγαπώ ;


Αγαπώ, σημαίνει πως έχω την δυνατότητα να σέβομαι τον άλλο βλέποντας μέσα από τα δικά του μάτια...


Αγαπώ, σημαίνει πως δίνω το δικαίωμα στον εαυτό μου, να ηρεμήσει και να αφήσει το εγώ του για λίγο στην άκρη...


Αγαπώ, σημαίνει πως παρατηρώ προσεκτικά όλα όσα αναδύονται από τα μέσα μου και τα δέχομαι χωρίς κριτική...




Αγαπώ, σημαίνει πως είμαι αρκετά ώριμος να συναισθανθώ τι είναι στα αλήθεια αυτό που θέλω να κάνω...


Αγαπώ, σημαίνει πως είμαι σε θέση να νιώθω ευλογημένος που είμαι εδώ, στο τώρα...


Αγαπώ, σημαίνει πως μπορώ πάντα και ν'αλλάξω γνώμη αν το θέλω...


αρκεί να το θέλω...


Μια πολύ γλυκειά Καλημέρα & Καλή εβδομάδα σε όλους μας :)









Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Ο ενδιάμεσος χρόνος - εποχή ολοκληρωτικής Νέας Δημιουργίας


Όλοι γνωρίζουμε πως η ζωή στον πλανήτη «δεν είναι πια» αυτό που γνωρίζαμε κάποτε, και «δεν είναι ακόμα» αυτό που θα γίνει στο μέλλον. Ζούμε στον «Ενδιάμεσο Χρόνο» ή σε αυτό που οι κοινωνικοί επιστήμονες αποκαλούν «ο χρόνος της παρένθεσης». Δεν είμαστε πια το παλιό, αλλά ούτε ακόμα το καινούργιο.
Αυτή είναι η πιο συναρπαστική εποχή να ζεις, γιατί είναι μια εποχή ολοκληρωτικής Νέας Δημιουργίας. Κάτι τέτοιο και στο επίπεδο που το αντιμετωπίζουμε σήμερα δεν έχει εμφανιστεί ποτέ ως τώρα στην ιστορία του πλανήτη.
Μέρος της ΑλλαγήςNeale Donald Walsch



Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

ΒΙΟΝΟΜΙΑ

Ο Πλάτων Δρακούλης, κοινωνιολόγος και δημοσιογράφος, γεννήθηκε το 1858 στην Ιθάκη. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Υπήρξε από τους πρώτους κοινωνιολόγους στην Ελλάδα και συνεργάσθηκε αρχικά με τον "Αιώνα", τον οποίο εξέδιδε ο Τ. Φιλήμων· αργότερα εξέδωσε το σοσιαλιστικό περιοδικό "Άρδην" (1885-1887) με τον Σπυρίδωνα Νάγο. Μεγάλη επίδραση στην κίνηση των κοινωνικών ιδεών της εποχής είχε το έργο του "Εγχειρίδιον του εργάτου", το οποίο έτυχε πολλών εκδόσεων. Αφού μετέβη στην Αγγλία, όπου εργάσθηκε για την διάδοση των κοινωνικών του ιδεών, διορίσθηκε καθηγητής των Ελληνικών στην Οξφόρδη. Το 1899 παραιτήθηκε από τη θέση του και εξέδωσε το φιλοσοφικό περιοδικό "Έρευνα". Εξέδωσε επίσης: "Στοιχεία βιολογίας", "Μελέτη περί της Γαλλικής Επαναστάσεως"," Υγιεινή και ηθική", "Ελληνική γλώσσα και φιλολογία", "Αξία και ζωτικότης του χριστιανισμού", Εγκληματικότης και ανθρωπισμός", "Αποκατάστασις της γυναικός", "Αι νέαι αντιλήψεις". Το 1910 εξελέγη βουλευτής Αττικής, συγχρόνως δε και βουλευτής Ιθάκης. Απεβίωσε το 1942.

Ακολουθούν αποσπάσματα από το βιβλίο του συγγραφέως ''Στοιχεία Βιονομίας'', εκδ. Ιδεοθέατρον.

Η Έλξη
Το μεγαλύτερο μέρος από όσα υπάρχουν και έχουν μορφή, σχήμα και χρώμα, δεν είναι ορατό ούτε ψηλαφητό ούτε αισθητό με άλλο τρόπο. Το λεγόμενο κενό είναι μεστό πραγματικότητας. Κενός χώρος στη φύση δεν υπάρχει. Με αυτές τις πραγματικότητες η διάνοια έχει συγγένεια και γι αυτό τις έλκει. Όσο αναπτύσσονται οι λεπτότερες αισθήσεις μας, τόσο οι πραγματικότητες αυτές θα γίνονται φανερές σε εμάς.
Οτιδήποτε πράγμα έχεις στο νου σου αυτό το πράγμα το δημιουργείς. Δημιουργείς αόρατες πραγματικότητες ακατάπαυστα ενώ συλλογίζεσαι. Αν συλλογίζεσαι κάτι επί ώρες, ημέρες, έτη, θα ελκύσεις ούτως ή άλλως την δημιουργηθείσα πραγματικότητα και στον ορατό και υλικό κόσμο των περιστάσεών σου. Ελκύεις ακατάπαυστα από το αόρατο ρεύμα των πραγματικοτήτων πράγματα συγγενή με εκείνα που συλλογίζεσαι.

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Η Κοσμική Αλλαγή, η Σύνδεση και η Νέα Ενέργεια

Η Εστία τώρα αλλάζει εξαιτίας αυτού που κάνετε εδώ σε αυτόν τον πλανήτη. Ο καθένας από εσάς έχει φέρει ένα πολύ ξεχωριστό κομμάτι της Εστίας στον πλανήτη Γη που το κουβαλάτε μαζί σας. Αυτό το κομμάτι τής Εστίας δεν είναι μόνο το μήνυμά σας, η εσωτερική σας καθοδήγηση και η λάμψη φωτός αλλά είναι κάτι στο οποίο αναφέρεστε στον πλανήτη σας σαν ομορφιά. Πολλά θα συμβαίνουν καθώς οι άνθρωποι εξελίσσονται για να φέρουν περισσότερο από το πνεύμα τους στην υλική τους ύπαρξη. Πολλές από τις αλλαγές σας υπήρξαν συναισθηματικές και ενεργειακές, αλλά αρχίζουν να συμβαίνουν και στο σωματικό επίπεδο επίσης. Είναι εύκολο να δεις πού οδηγεί αυτό. Θα μοιραστούμε μαζί σας ότι θα είναι βοηθητικό σαν γνώση καθώς βιώνετε αυτές τις αλλαγές και αυτήν την μεταμόρφωση. Θέλουμε να σας πούμε για την μία άγκυρα, το κομμάτι που θα κρατήσει την ενέργειά σας σε κάθε περίπτωση κατά την διάρκεια αυτών των εμπειριών ανάπτυξης. Γνωρίζουμε ότι αυτό είναι δύσκολο για τους περισσότερους από εσάς να το ακούσετε ή καταλάβετε και ειδικά να το αισθανθείτε. Αλλά θα σας ζητήσουμε πρώτα να πάρετε αυτή την πληροφορία μέσα στο νοητικό σας σώμα και μετά απλά να την φιλτράρετε προς τα κάτω (Σ.Μ.: να την γειώσετε μέχρι και το υλικό επίπεδο), γιατί εσείς φέρετε την ομορφιά τής Εστίας εντός της ύπαρξής σας ακριβώς τώρα.

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Pierre Teilhard de Chardin - Νοόσφαιρα: Ενοποίηση του υλισμού και της πνευματικότητας

Η σύγχρονη τεχνολογία, έχει καταφέρει σήμερα μέσω των τηλεπικοινωνιών και της κυβερνητικής να φέρει τους ανθρώπους πιο κοντά, με την έννοια ότι επιτρέπει την διακίνηση και την ανταλλαγή ιδεών ανά την υφήλιο σε ελάχιστο χρόνο. Μπορούμε να πούμε λοιπόν ότι έτσι σχηματίζεται ένα παγκόσμιο δίκτυο, το οποίο πολλοί θεωρούν το «κεντρικό νευρικό σύστημα» ενός Παγκόσμιου Εγκέφαλου (Νου).
Οι μελλοντολόγοι πιστεύουν ότι αυτό το σύστημα είναι απλά η βάση μιας δυναμικά αναπτυσσόμενης Νοόσφαιρας, ενός «νοητικού πεδίου» της Γης, το οποίο θα αποτελεί τη συνάθροιση όλων των μορφογενετικών πεδίων της Γης. Ενός πεδίου που περιέχει τη συλλογική γνώση όλης της ανθρωπότητας, μιας έννοιας που παραπέμπει στο Συλλογικό Υποσυνείδητο του Carl Jung.
Την ιδέα της Νοόσφαιρας παρουσίασε για πρώτη φορά ο Ιησουίτης ιερέας και παλαιοντολόγος Pierre Teilhard de Chardin, πολλά χρόνια πριν την εμφάνιση του Internet. Ο Chardin πίστευε ότι σταδιακά αλλά σταθερά, η ανθρωπότητα ακολουθεί μια πορεία από την ατομική συνειδητότητα προς μια συλλογική συνειδητότητα, μια πανανθρώπινη υπερ-συνείδηση.
Είναι άραγε δυνατόν, η σημερινή τεχνολογία, να μας οδηγήσει σε μια τεχνολογική – πνευματική μοναδικότητα, την οποία ο Chardin συνήθιζε να αποκαλεί «σημείο Ω»;

Η Βιόσφαιρα
Σύμφωνα λοιπόν με τον Chardin αλλά και σύμφωνα με τον Ρώσο βιολόγο Vladimir Ivanovich Verdansky, η Γη μετατρέπεται από μία Βιόσφαιρα, (δηλ. μια σφαίρα μετασχηματισμού της κοσμικής ενέργειας σε ζωή), σε μια Νοόσφαιρα.
Η Βιόσφαιρα αποτελεί μια λεπτή μεμβράνη που περιβάλει τη Γη, περιλαμβάνοντας ουσιαστικά το χώρο όπου μπορούν να επιβιώσουν οι λεγόμενοι βιολογικοί οργανισμοί. Μπορεί να θεωρηθεί σαν μια ξεχωριστή οντότητα πάνω στον πλανήτη μας. Ο Verdansky όριζε τη Βιόσφαιρα ως εξής: «είναι η μοναδική, μέγιστη γεωλογική δύναμη στη Γη, η οποία κινείται, επεξεργάζεται και ανακυκλώνει δισεκατομμύρια τόνους μάζας κάθε χρόνο. Είναι το κεντρικό υποσύστημα ενός κεντρικού κυβερνητικού συστήματος, της Γης, το οποίο τείνει προς μία δυναμική ανισορροπία και προς μία τρομακτική εσωτερική ανομοιότητα.»
Αυτή η βιόσφαιρα θα μεταμορφωθεί μέσω βιοχημικών καύσεων σε μία «τεχνόσφαιρα», η οποία με τη σειρά της θα κορυφωθεί στη Νοόσφαιρα: τη σφαίρα της νόησης και της συλλογικής διάνοιας.
Σύμφωνα με τον Verdansky, η Νοόσφαιρα ήδη περιβάλει τη Γη, αλλά βρίσκεται σε ασυνείδητη κατάσταση, λειτουργώντας μηχανικά. Όταν θα γίνει πλήρως συνειδητή θα δημιουργήσει ένα νέο επίπεδο συνειδητότητας, ανοίγοντας νέους και δυναμικούς ορίζοντες. Ο Chardin απ’ τη μεριά του πιστεύει ότι ο όρος «Νέα Ιερουσαλήμ» της Βίβλου, αναφέρεται στις αντανακλάσεις αυτού του κόσμου διαμέσου της ιστορίας.
Ο Verdansky ονόμασε τη γεωλογική περίοδο μετασχηματισμού της Βιόσφαιρας, «Ψυχοζωική περίοδο».
Η Τεχνόσφαιρα
Η Τεχνόσφαιρα είναι το στάδιο μετάβασης από τη Βιόσφαιρα στη Νοόσφαιρα. Πρόκειται για ένα τεχνητό επίπεδο, δημιούργημα της τεχνολογίας, που καλύπτει σαν «γιγαντιαίο σεντόνι» τη Γη. Αυτό το «στρώμα» τεχνολογίας θα επιτρέψει τη γέννηση της Νοόσφαιρας. Η Τεχνόσφαιρα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τις παγκόσμιες οικονομικές αγορές καθώς και το δίκτυο της πολεμικής βιομηχανίας, αλλά και τον παγκόσμιο ιστό ανταλλαγής πληροφοριών (Internet και άλλες τηλεπικοινωνίες). Εξαιτίας της μεγάλης εκπομπής χημικών και ακτινοβολίας από την Τεχνόσφαιρα, η Βιόσφαιρα έχει εισέλθει σε μια περίοδο κρίσης και βιοχημικής ανάφλεξης. Αυτό όμως θα είναι το προοίμιο της έλευσης της Νοόσφαιρας, η οποία όμως θα επιφέρει ξανά ισορροπία και σταθερότητα στη Βιόσφαιρα. Αυτά τουλάχιστον υποστηρίζει ο Dr. Jose Arguelles.
Ο σχηματισμός αυτής της Νοόσφαιρας είναι σταδιακός: από την απλοϊκή σκέψη των αρχαϊκών χρόνων μέχρι τη σύγχρονη εποχή της πληροφορίας και της κυβερνητικής. Το πρώτο μεγάλο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση έγινε με τη χρήση του προφορικού λόγου. Ήταν η μετάβαση, σε ένα ανώτερο επίπεδο επικοινωνίας, το οποίο επέτρεψε τη διάδοση της γνώσης, έστω και σε περιορισμένο αριθμό μελών της ανθρωπότητας. Η εξέλιξη αυτή διαφοροποίησε τον άνθρωπο απ’ το ζωικό βασίλειο. Η επόμενη εξέλιξη υπήρξε ο γραπτός λόγος, που συνέβαλε στην περαιτέρω εξάπλωση της γνώσης. Προφορικός και γραπτός λόγος συνέβαλαν τα μέγιστα στην ανάπτυξη της φιλοσοφίας, της μουσικής, της ποίησης και στη γενικότερη ανύψωση του πολιτισμού.
Είχαμε πλέον περάσει σαν ανθρωπότητα σε μια εποχή διανοητικής εξέλιξης. Άρχισαν να σχηματίζονται ολόκληρα συστήματα σκέψης. Ένα επιπλέον μέσο διάδοσης της γνώσης υπήρξε η εφεύρεση της τυπογραφίας τον 15ο αιώνα, η οποία επιτάχυνε τρομακτικά τη διάδοση της γνώσης. Σήμερα σαν αποτέλεσμα της βιομηχανικής επανάστασης και των τεχνολογικών αλμάτων του 19ου και του 20ου αιώνα, έχουμε φτάσει σε μια πολυμεσική διακίνηση πληροφοριών, μέσω του τηλεφώνου, της φωτογραφίας, του βίντεο και των δικτύων υπολογιστών. Καθοριστικό ρόλο σ’ αυτά τα τεχνολογικά άλματα έπαιξαν η πολεμική βιομηχανία και οι παγκόσμιες οικονομικές αγορές. Μ’ άλλα λόγια, ο πόλεμος (κυρίως οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι) καθώς και το κυνήγι του κέρδους μέσω μιας σταδιακής οικονομικής παγκοσμιοποίησης.
Έτσι η Τεχνόσφαιρα εξελίχθηκε σε ένα «παγκόσμιο καρκίνωμα» που είχε την κορύφωσή του στη χρήση της πυρηνικής βόμβας στη Χιροσίμα και στην εποχή του ψυχρού πολέμου. Αυτό το τεχνητό δημιούργημα της Τεχνόσφαιρας έφτασε να αποτελεί μια καταστροφική τεχνοκρατική μηχανή κατά τον Dr. Jose Arguelles.
Σήμερα βρισκόμαστε σε μια μηδενιστική φάση, γεμάτη σύγχυση ρόλων και σκοπών. Φαίνεται να τελειώνει η εποχή του Homo Sapiens και να αναδύεται η εποχή του Homo Sapiens Cyberneticus.

Το «σημείο Ω» και η Νοόσφαιρα
Ο Chardin αντιλαμβάνεται τη δημιουργία της Νοόσφαιρας σαν την ενοποίηση του υλισμού και της πνευματικότητας σε ένα «σημείο Ω» όπως το αποκαλεί. Όρισε το «σημείο Ω», ως «το σημείο σύγκλισης της ανθρώπινης εξέλιξης για την ανάδυση του υπερ-προσωπικού». Είναι το σημείο μιας παγκόσμιας υπερσυνειδητής τηλεπάθειας. Πρόκειται για το αποκορύφωμα της τέχνης, της φιλοσοφίας, του πολιτισμού και της επιστήμης σε μία δυναμική μοναδικότητα.
Το σημείο αυτό θα επιτευχθεί, όταν αφού σαν ανθρωπότητα έχουμε τιθασσεύσει τα στοιχεία της φύσης, θα αναζητήσουμε το Θεό και την αγάπη. Θα είναι σαν να ανακαλύπτει ο άνθρωπος τη φωτιά, για δεύτερη φορά στην ιστορία.
Για τους μελλοντολόγους το «σημείο Ω» θα προκύψει από μια πνευματική κορύφωση της Κυβερνητικής. Για αυτούς θα είναι η αυγή του ανθρώπου-θεού, του Homo Sapiens Cyberneticus, του δημιουργού ενός τεχνολογικού-πνευματικού κόσμου. Αυτό θα είναι το επόμενο στάδιο της εξέλιξής μας: ο άνθρωπος-θεός που ενοποιεί μέσα του όλες τις συνιστώσες του πολιτισμού. Για κάποιους μελλοντολόγους, όπως ο Philip K . Dick, αυτή η τεράστια παγκόσμια ροή πληροφοριών θα προκαλέσει την ανασύσταση της κλασικής φιλοσοφικής έννοιας του Λόγου. Η πληροφορία θα αποτελεί μια ζωντανή οντότητα. Για τον Dick, αυτή η εποχή δεν είναι μακριά, ενώ για άλλους θεωρείται κάτι πολύ μακρινό.
Απ’ την άλλη μεριά, οι επικριτές αυτής της εικόνας του – μελλοντικού – κόσμου, ισχυρίζονται ότι δεν πρόκειται παρά για μια μεταφυσική προέκταση του παγκόσμιου δικτύου πληροφοριών. Μια φανταστική προέκταση που δεν έχει κανένα ίχνος πνευματικότητας.
Όμως, ενδιαφέρον θα ήταν να εξετάσουμε μια λογική αναλογίας που παραθέτουν οι υποστηρικτές της θεωρίας του επερχόμενου «σημείου Ω»: ο ανθρώπινος εγκέφαλος αναπτύσσεται σε δύο στάδια. Αρχικά με τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων του και σε δεύτερη φάση από τον πολλαπλασιασμό των διασυνδέσεων των εγκεφαλικών κυττάρων. Αν σκεφτούμε ότι απαιτούνται περίπου 10 δισεκατομμύρια τέτοιες εγκεφαλικές συνάψεις για να έχουμε ένα πλήρη ανθρώπινο εγκέφαλο και ότι, ο πληθυσμός της Γης πλησιάζει τα 10 δισεκατομμύρια, είναι σαν να προσεγγίζουμε τη δημιουργία αυτής της πανανθρώπινης διάνοιας. Ο συλλογικός Νους είναι έτοιμος να ξυπνήσει !

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Η αγάπη: το έσχατο κριτήριο της κρίσεως

Όλοι μας κάθε μέρα ψάχνουμε να βρούμε έναν τρόπο για να καταξιώσουμε την ύπαρξή μας, για να μπορέσουμε να φτάσουμε μέχρι το τέλος σωστά. Επιθυμούμε να βρούμε ένα κριτήριο για το αν οι αποφάσεις μας και η ζωή μας είναι σωστά και αν βαδίζουμε με ασφάλεια στην καταξίωσή μας.
Κοντολογίς, αναζητούμε ένα μέτρο, ένα κριτήριο για τις πράξεις μας. Τελικός στόχος όλων μας παραμένει η κατάκτηση της ζωής, όχι μόνο ποσοτικά, αλλά και ποιοτικά.
Δεν μπορούμε ν’ αποφύγουμε την διαπίστωση ότι οι περισσότεροι από εμάς έχουν ένα υλικό και πρόσκαιρο κριτήριο για τις καθημερινές μας πράξεις. Είναι κάτι που δίνει υλική σιγουριά, που ενισχύει την τάση για προβολή. Το χρήμα, η δόξα, οι απολαύσεις είναι τα πιο συνηθισμένα κριτήρια για τη λήψη μια απόφασης που θα συντελέσει στην τελική επιδίωξη της ζωής μας.
Βέβαια, δεν λείπουν και άνθρωποι με ανώτερα και πνευματικά κριτήρια. Πρόκειται γι’ αυτούς που έχουν κάνει βίωμά τους μια ιδεολογία ή ένα πνευματικό ρεύμα, όπως οι επαναστάτες και οι ρομαντικοί. Άλλοι αφήνουν τον τελικό στόχο και αγωνίζονται για την ατομική καταξίωση μέσα σε μια κοινωνία που γίνεται πεδίο ποικίλων συγκρούσεων.
Όλα αυτά τα κριτήρια, το χρήμα, η δόξα, οι απολαύσεις, δεν είναι οπωσδήποτε νέα. Είναι όμως εφήμερα και ψεύτικα.
Αυτό θεωρητικά το γνωρίζουμε όλοι, πρακτικά όμως το ανακαλύπτουμε συνήθως στο τέλος της ζωής, όταν είναι πια αργά για κάποια αλλαγή.
Όμως ο χρόνος έχει φύγει. Το κουράγιο μας έχει εγκαταλείψει και έχουμε απομονωθεί σ’ ένα ψεύτικο κόσμο.
Απομένει μόνον η ώρα της κρίσεως. Και το τραγικότερο ίσως δεν είναι στην απογοήτευσή μας για το χαμένο χρόνο, αλλά στην απομόνωση του ανθρώπου από τους συνανθρώπους του.
Απορροφημένος από τον αγώνα για χρήμα και δόξα ο άνθρωπος περνά ολομόναχος το δρόμο. Κυνηγά τη ζωή και χάνει τα μόνα όντα που την έχουν, τους άλλους ανθρώπους και κυριολεκτικά χάνεται μέσα στην έρημο μια πολύβουης πόλης.
Αργά ή γρήγορα όμως έρχεται η ώρα της κρίσεώς μας. Της αποκαλύψεως της τραγικής αλήθειας. Είναι η μόνη αληθινή κρίση για τον άνθρωπο, όταν τα ψεύτικα στηρίγματα χάσουν την λάμψη τους και στη θέση τους μπει η φωνή Του Θεού – Κριτού, Αυτού που τόσο παραστατικά παρουσιάζεται στην ευαγγελική περικοπή της σημερινής Κυριακής: «όταν έλθει ο Υιός του Ανθρώπου στη δόξα Του, θα καθίσει στον θρόνο Του και θα συγκεντρωθούν ενώπιόν Του όλα τα έθνη και θα τους ξεχωρίσει το έναν από τον άλλον. Και θα πει σ’ όσους είναι αριστερά Του : μακριά από εμένα. Γιατί επείνασα και δεν μου δώσατε να φάω, εδίψασα και δεν δώσατε να πιώ κ. ο. κ .
Και θα του μιλήσουν κάποιοι και θα πουν : Κύριε πόσες φορές σε είδαμε να πεινάς ή να διψάς κ .λ .π και δεν σε βοηθήσαμε; Και θα τους αποκριθεί και θα τους πει : αλήθεια σας λέγω, αφού δεν κάνατε όλα αυτά σ’ έναν από τους ταπεινούς αδελφούς μου, ούτε σ’ εμένα τα κάνατε…».
Υπάρχουν πολλοί που αμφιβάλλουν για την έλευση αυτής της ώρας της κρίσεως. Μπορεί να μην έρχεται τώρα σ’ αυτή τη μορφή , μέσα σε μια γενική αλλαγή του κόσμου, έρχεται όμως καθημερινά σαν ερώτημα προς τον άνθρωπο, σαν υπόμνηση της απομονώσεώς του, σαν υπενθύμιση του Χριστού για το ποιό είναι το έσχατο κριτήριο που καταξιώνει την ανθρώπινη ζωή. Τα λόγια του Χριστού κρίνουν τον άνθρωπο από τώρα κιόλας, χωρίς να έχει έρθει η ώρα του εσχάτου δικαστηρίου. Διότι το κριτήριο για την αποτίμησή μας είναι δοσμένο, φτάνει ν’ ακούσουμε μέσα μας τη φωνή : είναι η αγάπη όπως την ενσάρκωσε ο Χριστός, όπως την δίδαξε η εκκλησία και όπως την έζησαν οι άγιοι: αυτοί που συγκρατούν τον κόσμο από τον αφανισμό;
Και η αγάπη αυτή δεν είναι ένας συναισθηματισμός. Η αγάπη είναι διαφορετικό πράγμα. Είναι η κένωση, το άδειασμα του εαυτού μας. Έτσι που να δεχτούμε τον άλλον ισότιμα, ως πρόσωπο, ως αδελφό μας, ως τύπο του Χριστού. Αγάπη είναι η κοινωνία του εγώ με το εσύ χωρίς καμία προκατάληψη. Γι’ αυτό ο Χριστός όταν μιλά για πεινασμένους και διψασμένους, δεν αναφέρεται στα αίτια που τους οδήγησαν στην έσχατη ένδεια. Όταν αναφέρεται στον ξένο που πρέπει να περιβάλλουμε με την αγάπη μας, δεν νοιάζεται αν είναι φίλος ή εχθρός ή αλήτης … Η αγάπη είναι παγκόσμια, αλλά και συγκεκριμένη. Παγκόσμια, γιατί ξέρει να ανοίγει την καρδιά στον άστεγο αλήτη, στον πεινασμένο τον γυμνό παλιάνθρωπο, στον απάνθρωπο φονιά.
Αγάπη σημαίνει να ξεπεράσουμε αυτούς τους χαρακτηρισμούς που εκφράζουν τυχαία συμπτώματα, και να δούμε στο πρόσωπο του άλλου τον αδελφό, τον τύπο του Χριστού που μας συναντά καθημερινά με κάποια συγκεκριμένη μορφή ανθρώπου που πάσχει. Αγάπη είναι να δει κανείς στο συνάνθρωπο την εικόνα του Θεού, το Συ ως πρόσωπο που καταξιώνει και το δικό του Εγώ. Τότε μόνο έχει βρει το κριτήριο για τη δική του καταξίωση, όταν αφήσει τον εαυτό του και ανοιχτεί ανεπιφύλακτα στον πλησίον, στον μικρό αδελφό του Χριστού.
Απορούμε για την έλλειψη αγάπης. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν ανοίγουμε την καρδιά μας στους άλλους, γιατί το έσχατο κριτήριο για τις αποφάσεις μας είναι εγωιστικό, χωρίς προοπτικές. Πιστεύουμε πως μπορεί να αντικατασταθεί με πράγματα η ίδια η ζωή. Έτσι το εγώ μας ζητά να καταξιωθεί με τη σχέση με κάποιο άψυχο αντικείμενο, ενώ η μόνη σωστή σχέση με ένα άλλο πρόσωπο μπορεί να μας ικανοποιήσει.
Η μεταμόσχευση καρδιάς γίνεται μόνο από άνθρωπο σε άνθρωπο, το ίδιο είναι και η καταξίωσή μας : μπορεί να γίνει μόνο αν η αγάπη μας στραφεί σε ανθρώπινο πρόσωπο.
Τα υλικά πράγματα, το χρήμα και η δόξα και οι απολαύσεις δεν είναι πρόσωπα, αλλά άψυχα, νεκρά πράγματα που δεν δίνουν ζωή. Μόνο η συνάντηση με το συνάνθρωπο χωρίς δισταγμούς, δίνει τη βεβαιότητα της ζωής και καταξιώνει την ύπαρξή μας. Γιατί την ώρα της αγάπης αναπηδά μέσα από την ψεύτικη ζωή η αληθινή μας ύπαρξη, ο άνθρωπος μετατίθεται από την περιοχή του θανάτου στην περιοχή της αληθινής ζωής.
Κάθε ώρα αγάπης  ο παλιός αγκομαχά και γεννιέται ο καινούργιος άνθρωπος, ξεπερνιέται ο θάνατος και φωτίζεται ο κόσμος από το φώς της αναστάσεως του Χριστού.
Μερικοί λέμε : καλά είναι αυτά, αλλά είναι δύσκολα πράγματα.
Σωστά, αλλά μήπως είναι ευκολότερος ο δρόμος που ακολουθούμε;
Ο αγώνας για το χρήμα και τη δόξα είναι μήπως πιο απλός;
Η μεταβολή της επικοινωνίας σε πεδίο ανταγωνισμού δείχνει πόσο αποκρουστική γίνεται η πορεία μας με τα κριτήρια που επιλέξαμε.
Δύσκολη είναι μόνο η αρχή. γι’ αυτό συνήθως αναβάλλουμε. Αυτή την αναβολή μας καλεί η σημερινή παραβολή να νικήσουμε, για να καταξιωθούμε.
Για να νικήσουμε την φθορά και το θάνατο.
Για να γεμίσουμε αληθινή ζωή.

Ευχαριστώ πολύ την πολύ καλή μου φίλη Κατερίνα, που μου έστειλε αυτό το κείμενο .

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Νέα Γενιά Ανθρώπων

«Indigo» είναι τα άτομα των οποίων η Αύρα έχει μία πολύ ιδιαίτερη μπλεδίζουσα απόχρωση. «Indigo Ψυχή» σημαίνει, ότι  μέσα από αρκετές διαδρομές ενσαρκώσεων, εξελίχτηκε… απέκτησε γνώση… και έφτασε στην ανώτερη βαθμίδα συνειδητότητας. Οι Ψυχές αυτές έχουν συγκεκριμένο πλάνο δράσης, που ενεργοποιείται όταν γεννηθούν στη Γη και έρχονται με ιδιαίτερα χαρίσματα, για να ωθήσουν τομείς που χρειάζονται αλλαγές. Οι αλλαγές αυτές, είναι απαραίτητες για την εξέλιξη του πλανήτη, αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας και οι indigo ψυχές, είναι αυτές που θα τις συντελέσουν. 
Τα indigo παιδιά από πολύ μικρή ηλικία, δείχνουν μία εσωτερική σοφία και Ψυχική ωριμότητα υψηλού βαθμού.  Έχουν μία δυνατή αίσθηση του ήθους και της αγάπης. Είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένα με το περιβάλλον και έχουν ένωση με τη Γη και το Σύμπαν. Επικοινωνούν με ευκολία με τον Πνευματικό κόσμο και βλέπουν αγγέλους και νεράιδες… Έχουν μεγάλη διορατικότητα και πολλές φορές προβλέπουν το μέλλον… Συχνά θυμούνται και τις προηγούμενες ζωές τους και έχουν πρόσβαση σε αυτές…

Αγάπη

Γράφει το Χαμομηλάκι.

Ο Amir που γνώρισα...

Θυμάστε ένα προσφυγόπουλο τον Αμίρ;
Τον έδειξαν οι ειδήσεις του Άλφα πριν δυο χρόνια.
Τον είχε αναφέρει, αν θυμάμαι καλά, κι ο Λαζόπουλος
Ήταν ένα προσφυγάκι που έλεγε:
"Θέλω ένα σπίτι με Χαρά"

Έεε, πρόσφατα γνώρισα τον Αμίρ, έναν Αμίρ.
Αιγύπτιος είναι, 29-30 χρονών, μικροκαμωμένος, με λεπτή μακρυά
φαβορίτα κι ένα τσουλούφι κοκοράκι.
Ζήταγε δουλειά... σκέφτηκα λίγο και μετά του είπα να έρθει.
Του έδειξα και άρχισε να δουλεύει.
Έπεσε με τα μούτρα στην δουλειά και μετά έλεγε: να κάνω κι αυτό; να
κάνω κι εκείνο;
Έκανε ζέστη και μετά από μερικές ώρες είπε: "Ζέστη σήμερα"
Του πήγα ένα ποτήρι νερό και έπιασα να τον βοηθάω, αλλά γρήγορα τα
παράτησα.
Του έπιασα κουβέντα.
Ο Αμίρ είχε τελειώσει πανεπιστήμιο, ήταν δάσκαλος
έφυγε από την πατρίδα του επειδή δεν είχε δουλειά.
Πρόσφατα παντρεύτηκε στην Αίγυπτο και η γυναίκα του ήταν έγκυος 4
μηνών

Ένιωσα τον Αμίρ να έχει κουραστεί... και κάποια στιγμή κατά τις 3 το
μεσημέρι χτύπησε το τηλέφωνό του
Χτύπησε μερικές φορές και μετά σταμάτησε, χωρίς να απαντήσει ο Αμίρ.
Αλλά τα μάτια του έλαμψαν ...
σκουπισε ένα δάκρυ από τα μάτια του ...
-- Γιατί, δεν απαντάς του λέω;
-- Η γυναίκα είναι, μου λέει
-- ... θέλεις να της τηλεφωνήσεις από το δικό μου; ψέλλισα
-- Όχι, χτυπάει το τελέφωνο και ξέρω ότι με σκέφτεται ... Εγώ, θα της
χτυπήσω το βράδυ...

Και συνέχισε να δουλεύει με πιο μεγάλη όρεξη, λες και η μακρινή του
Αγάπη, του έδιωξε όλη την κούραση...



Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Προσευχή των Σαμάνων

Ω Μεγάλο Πνεύμα, που τη φωνή σου ακούω στους ανέμους
Και που η πνοή Σου δίνει στους πάντες ζωή,
Εισάκουσέ με.
Σε Σένα έρχομαι ως ένα από τα πολλά παιδιά Σου,
Είμαι αδύναμος, είμαι μικρός, χρειάζομαι τη δύναμη και τη σοφία Σου.
Άσε με να βαδίσω στην ομορφιά και κάνε τα μάτια μου
πάντα να βλέπουν τα άλικα και τα μαβιά ηλιοβασιλέματα.
Κάνε τα χέρια μου να σέβονται όσα έπλασες
Και κάνε μου οξεία την ακοή ώστε να ακούω τη φωνή Σου.
Κάνε με σοφό ώστε να καταλάβω αυτά που
στο λαό μου δίδαξες.
Ζητώ σοφία και δύναμη.
Όχι για να είμαι ανώτερος των αδελφών μου, αλλά για να μπορώ
να πολεμώ τον πιο μεγάλο μου εχθρό, τον ίδιο εμένα.
Δώσε να είμαι πάντα έτοιμος να παρουσιαστώ ενώπιόν Σου
με χέρια καθαρά και μάτι ευθύ,
ώστε η ζωή σαν σβήνει και ξεθωριάζει ίδια με ηλιοβασίλεμα,
το πνεύμα μου να ΄ρθει σε Σένα
χωρίς ντροπή.

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ ΙΣΟΝ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ

Εργαζόμενος κανείς επί του εαυτού του έρχεται σε επαφή με τον βαθύτερο πυρήνα της ύπαρξής του. Έχουμε αναρωτηθεί άραγε, αυτός ο πνευματικός πυρήνας τι χαρακτηριστικά έχει; Αν βέβαια μπορούμε με τον πεπερασμένο νου μας να τα προσδιορίσουμε. Η εξέλιξη λοιπόν θα μας φέρει σε επαφή με την πηγή της θέλησης και έτσι θα μπορούμε να παίρνουμε αποφάσεις και να δρούμε, εμείς και όχι άλλοι για μας. Δεν θα επηρεαζόμαστε από την κοινή γνώμη, από τα πάθη μας, από τους άλλους. Θα είμαστε ενεργητικοί. Αυτό είναι η θέληση. Θα έχουμε επίσης, επίγνωση του τι συμβαίνει μέσα μας. Θα είμαστε συγκεντρωμένοι, θα αξιοποιούμε τις εμπειρίες της ζωής μας. Το υποσυνείδητό μας θα μειώνεται συνεχώς. Αυτά θα λέγαμε ότι αντιστοιχούν στην ιδιότητα της συνείδησης, με την οποία εξελισσόμενοι θα έρθουμε σε επαφή. Υπάρχει επίσης και η αγάπη. Αυτή πως θα εμφανιστεί μέσα μας; Σαν μείωση του εγωισμού, κατανόηση, αποδοχή, προσφορά.
Εδώ λοιπόν ερχόμαστε στο ζήτημα της φιλανθρωπίας. Πολλοί από εμάς φανταζόμαστε την εξέλιξη σαν αύξηση της συνειδητότητας, σαν διεύρυνση της αντίληψης, σαν ισχυροποίηση της θέλησης. Αλλά για ποιον σκοπό; Να κάνουμε τι με την συνείδηση και την θέληση; Ποιος θα είναι ο άξονας στον οποίο θα κινηθούμε; Πως θα χρησιμοποιήσουμε την αυξημένη συνειδητότητά μας και την ενεργοποιημένη μας θέληση; Για το καλό, ή για το κακό; Εδώ έχουμε ένα σταυροδρόμι, όπως στον μύθο του Ηρακλή, ο οποίος έπρεπε να διαλέξει τον δρόμο της αρετής ή τον δρόμο της κακίας.

Οικοκοινότητες - Η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον

Με τον όρο οικοκοινότητες (ecovillages ή ecomunicipallities) εννοούμε κοινότητες που παρουσιάζουν λόγω της κοινωνικής, οικονομικής και οικολογικής τους οργάνωσης (μεθόδους κατασκευής, λειτουργίας και των δηλωμένων τους στόχων) κάποια σημαντικά διαφοροποιά χαρακτηριστικά από το μέσο όρο των ανθρώπινων κοινοτήτων σε μία ευρύτερη περιοχή προς την κατεύθυνση της βιωσιμότητας.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τέτοιων κοινοτήτων που έχουν δομηθεί από την αρχή ή αναδομηθεί σε υπάρχουσα υποδομή, και τα οποία διατείνονται ότι λειτουργούν ως ισχυρά εναλλακτικά εργαλεία αειφορικής ανάπτυξης.
Σε πολλές περιπτώσεις η στάση και η φιλοσοφία τέτοιων κοινοτήτων έχει διατυπωθεί ως ο αντίποδας πολλών χαρακτηριστικών μίας σύνθετης πραγματικότητας όπως αυτής της σημερινής μορφής του παγκοσμιοποιημένου πλανήτη και του σύγχρονου καπιταλισμού. Οι κάτοικοι τέτοιων κοινοτήτων έχουν συνειδητές θέσεις σε σχέση με την υπερκατανάλωση αγαθών, τη διατροφική και ενεργειακή αυτονομία, την τοπικότητα και την παγκοσμιότητα, τον σεβασμό και την προστασία του περιβάλλοντος.
Οικοκοινότητες υπάρχουν πολλές σε όλα τα σημεία του πλανήτη, αλλά το κίνημα των οικοκοινοτήτων που αναπτύχθηκε κυρίως στη Βόρειο Αμερική και τη Δυτική Ευρώπη, πρόσφατα γνωρίζει μία ραγδαία άνθηση κυρίως ως αντίδραση στις διεθνείς πολιτικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές εξελίξεις.
Βάσει του αριθμού τους, τέτοιες προσπάθειες χωρίζονται σε «οικοκοινότητες» (έως 50 άτομα), «οικοχωριά» (50-150 άτομα) και «οικοδήμους» (150-2000+ άτομα).

Οι οικοκοινότητες είναι - κοινωνικά, οικονομικά και οικολογικά - βιώσιμες συνειδητές κοινότητες. Οι περισσότερες στοχεύουν σε 50-150 κατοίκους γιατί αυτός είναι ο αριθμός που θεωρείται ως μέγιστος για ένα υγιές κοινωνικό δίκτυο, σύμφωνα με τα ευρήματα της κοινωνιολογίας και της ανθρωπολογίας.
Μια οικοκοινότητα συνήθως αποτελείται από άτομα που έχουν επιλέξει να δοκιμάσουν μια εναλλακτική λύση απέναντι στον συγκεντρωτισμό και την κεντρική εξουσία. Κάποιοι άνθρωποι βλέπουν την παγκοσμιοποίηση, τον καταναλωτικό τρόπο ζωής, την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, την αυξανόμενη επέκταση των αστικών κέντρων, τη βιομηχανική γεωργία και κτηνοτροφία καθώς και την υπερεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα ως τάσεις που πρέπει να αλλάξουν για να αποφευχθεί η οικολογική καταστροφή. Βλέπουν τις κοινότητες με μικρό αριθμό κατοίκων και με μικρό οικολογικό αντίκτυπο ως μια εναλλακτική πρόταση. Παρόλα αυτά, πολλές από αυτές τις κοινότητες δεν ασπάζονται κάποιο είδος αναχωρητισμού αλλά συνεργάζονται μεταξύ τους για τη δημιουργία ενός δικού τους δικτύου.

Ο όρος συνειδητή κοινότητα χρησιμοποιήθηκε επίσημα έπειτα από μια συνάντηση το 1948 στις ΗΠΑ ατόμων που ενδιαφέρονταν για την ίδρυση εναλλακτικών κοινοτήτων. Ο όρος «συνειδητή» εκφράζει τη συνειδητή θέληση των ατόμων να βρεθούν μεταξύ τους. Η FIC (Fellowship of Intentional Communities), που γεννήθηκε τότε, διέκρινε τις εξής κατηγορίες συνειδητών κοινοτήτων: οικοδομικοί συνεταιρισμοί, κοινοπραξίες γης (land trusts), κομμούνες, κιμπούτς, άσραμς και κοοπερατίβες σπιτιών.
Το 1991 ο Robert Gilman δημιούργησε έναν νέο όρο που τείνει να γίνει επίσημος: Τις οικοκοινότητες ή οικοχωριά. Έγινε ευρύτερα αποδεκτός ως μία ακόμα κατηγορία συνειδητής κοινότητας. Ο Gilman όρισε ένα οικοχωριό ως έναν οικισμό όπου:
  • Το πλήθος των κατοίκων επιτρέπει την υγιή κοινωνική και πολιτική δικτύωση (συνήθως έως 150 άτομα).
  • Υπάρχουν όλες οι βασικές και απαραίτητες δομές για να μπορεί να ζήσει κάποιος άνθρωπος.
  • Οι ανθρώπινες δραστηριότητες είναι ακίνδυνα ενσωματωμένες στον φυσικό κόσμο.
  • Είναι βιώσιμος, δηλαδή συντηρείται από μία υγιή ανθρώπινη ανάπτυξη η οποία μπορεί να συνεχίζεται επιτυχώς στο αόριστο μέλλον, χωρίς επιβλαβείς επιδράσεις στο περιβάλλον.
  • Πρέπει να έχει πολλαπλά κέντρα πρωτοβουλιών.
Οι αρχές στις οποίες βασίζονται οι οικοκοινότητες μπορούν να εφαρμοστούν σε αστικό και υπαίθριο περιβάλλον, όπως επίσης και σε «ανεπτυγμένες» όπως και σε «αναπτυσσόμενες» χώρες. Οι υποστηρικτές των οικοκοινοτήτων συνήθως αναζητούν δομική ανεξαρτησία και όσο το δυνατόν λιγότερο εμπόριο έξω από την οικοπεριοχή τους. Οι υπαίθριες οικοκοινότητες βασίζονται συνήθως σε βιολογική καλλιέργεια, μόνιμη καλλιέργεια (permaculture) καθώς και άλλες πρακτικές που λειτουργούν υπέρ του οικοσυστήματος και της βιοποικιλότητας.
Μια οικοκοινότητα βασίζεται συνήθως σε:
  • «Πράσινο» κεφάλαιο υποδομής.
  • Αυτόνομες κατοικίες για την ελαχιστοποίηση του οικολογικού ίχνους.
  • Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
  • Μόνιμη καλλιέργεια (permaculture).
  • Διάφορες μορφές υποστηρικτικής κοινότητας και κοινοτικών πρακτικών.
  • Ο κεντρικός σκοπός πολλών οικοκοινοτήτων είναι να αποτελέσουν παράδειγμα βιώσιμου οικισμού, δηλαδή τα περισσότερα πράγματα που χρειάζονται να παράγονται εκεί επί μονίμου βάσεως.
Η οργάνωση μιας οικοκοινότητας στηρίζεται σε έναν ελάχιστο «κώδικα ηθικής» και το τελικό αποτέλεσμα έχει χαρακτηρισθεί ως οικοαναρχισμός (ή οικολογική αναρχία):
  • Αγορά από τα ίδια τα μέλη ώστε να ενισχυθεί η τοπική οικονομία.
  • Τοπική παραγωγή και διάθεση του φαγητού.
  • Περιορισμός της υπερκατανάλωσης αγαθών.
  • Συναινετική λήψη αποφάσεων.
  • Σεβασμός της διαφορετικότητας του κάθε ατόμου.
Η οικοαναρχία αποτελεί συγχρόνως κλάδο του σύγχρονου αναρχισμού και τάση του οικολογικού κινήματος.

πληροφορίες από εδώ


Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Η Ψήφος Τώρα Αρχίζει

Είναι πολύ σημαντικό να συμμετέχουμε στην δημιουργία της κοινωνίας μας με τη ψήφο μας στις εκλογές. Είναι συγχρόνως ιερό δικαίωμα και ευθύνη.

Μπορούμε επίσης να ψηφίζουμε κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε δευτερόλεπτο με τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις λέξεις, τις συμπεριφορές και τις πράξεις μας, οι οποίες σαν ψήφοι επιδρούν στην κοινωνία γύρω μας, με θετικούς και αρνητικούς τρόπους, μέσα από το συλλογικό μας υποσυνείδητο και το ενιαίο ενεργειακό - συναισθηματικό μας πεδίο.

Πως μπορούμε να ψηφίζουμε κάθε δευτερόλεπτο για την κοινωνία που θέλουμε;

1. Ψηφίστε με το οραματισμό σας - Δώστε 5 με 10 λεπτά κάθε μέρα οραματιζόμενοι την ιδανική κοινωνία στην οποία θα θέλατε να ζήσετε. Με ισότητα, ενότητα, δικαιοσύνη και ευημερία για όλους.

2. Ψηφίστε με την ειρήνη σας - Δώστε λίγο χρόνο ακόμα στην συγκέντρωση σας για να αδειάστε το νου σας και να βιώστε εσωτερική ειρήνη και αρμονία.

Είναι αποδειγμένο από έρευνες ότι οι δυο αυτές ενέργειες έχουν θετική επίδραση πάνω στους ανθρώπους, στο περιβάλλον και στην κοινωνία γύρω μας.

3. Ψηφίστε με τις λέξεις σας – Είναι αποδειγμένο, επίσης, ότι η θετικότητα (αλλά και η αρνητικότητα) ενός ανθρώπου επιδράει στους άλλους γύρω του. Ψηφίστε με το να μιλάτε για τα ιδανικά σας, τις λύσεις που σκέφτεστε, και για το πως θέλετε να είναι η κοινωνία – πάρα να γεμίσετε την ατμόσφαιρα με αρνητικά παράπονα, φόβο, άγχος, κριτική και θυμό.


4. Ψηφίστε με την συμπεριφορά σας.

α. Ψηφίστε για διαφάνεια και τιμιότητα με το να είστε πάντα τίμιοι σε όλες τις συναλλαγές σας με όλους, ακόμα και με το κράτος, ακόμα και με την εφορία.
β. Ψηφίστε για ενότητα και ισότητα με το να συμπεριφέρεστε προς όλους με τον ίδιο σεβασμό και ενδιαφέρον – ανεξάρτητα από την πολιτική, θρησκευτική ή εθνική ταυτότητα του άλλου.
γ. Ψηφίστε για μια κοινωνία ευημερίας, μαθαίνοντας να δημιουργείτε ευημερία για τον εαυτό σας και τους άλλους.
δ. Ψηφίστε για μια κοινωνία με αγάπη με το να βοηθάτε αυτούς που έχουν ανάγκη.
ε. Ψηφίστε για μια πράσινη κοινωνία προσέχοντας που πετάτε σκουπίδια, ανακυκλώνοντας και κάνοντας οικονομία στο νερό, στο ρεύμα και στην θέρμανση.
στ.Ψηφίστε για ασφάλεια οδηγώντας προσεκτικά και με σεβασμό.

Η κάθε μας πράξη και συμπεριφορά είναι τελικά μια πολιτική πράξη – μίας ψήφος που επιδράει στην πολιτεία και στον εαυτό μας. Ο χρυσός κάνονας «να μην κάνω στους άλλους αυτό που δεν θέλω να κάνουν σε μένα» απλώς καθρεφτίζει τον αμετάβλητο νόμο του σύμπαντος : «Οι άλλοι θα κάνουν (κάποια στιγμή) σε μένα αυτό που κάνω εγώ στους άλλους.» Με την μικρή διαφορά, ότι οι πράξεις που μας «επιστρέφονται» μπορεί να έρθουν από αλλού και όχι από εκεί που περιμένουμε.

5. Ψηφίστε με τον τρόπο ζωής σας. Ο τρόπος ζωής μας έχει μεγάλη επίδραση πάνω στην κοινωνία και στο περιβάλλον. Είμαστε όλοι ενωμένοι σε ένα πεδίο – υποσυνείδητο, ενεργειακό και περιβαλλοντικό – ώστε η κάθε συνήθεια ζωής μας επιδράει στο σύνολο και το περιβάλλον. Είναι πολύ σημαντικό σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή να ζούμε απλά - απελευθερωμένοι από πολλές υλικές ανάγκες (η εξάρτηση σε αυτές μια ριζική αιτία της κρίσης.) Να ζούμε ευτυχισμένοι με ευγνωμοσύνη για τις απλές χαρές της ζωής χωρίς να καταναλωνουμε ασκοπα πολύ νερό, ρεύμα ή θέρμανση.

6. Ψηφίστε με την ανιδιοτέλεια σας – η υπηρεσία προς αυτούς που έχουν υλική ή συναισθηματική ανάγκη είναι από τις πιο δυνατές ψήφους μας για την ιδανική κοινωνία.

7. Ψηφίστε ομαδικά με προσευχή, ψαλμούς, οραματισμό και διαλογισμό. Είναι γνωστό ότι η ενωμένη ομαδική πρόθεση θετικών επιθυμιών έχει 100 φορές πιο πολύ δύναμη από την ατομική.

8. Ψηφίστε με το Χο’οπονοπονο, με το να μάθετε να αποσύρετε την ενέργεια και την συμμετοχή σας από αυτά που δεν θέλετε να υπάρχουν στην κοινωνία μας.
(http://www.holisticharmony.com/greek/hopono.asp)

Ψηφίστε στις εκλογές – αλλά επίσης ψηφίστε με τις σκέψεις, τα οράματα, την εσωτερική σας ειρήνη, τις λέξεις, τις συμπεριφορές, τις πράξεις και τον τρόπο ζωής σας.

Απελευθερωθείτε από το αίσθημα ανεπάρκειας και ματαιότητας. Συνειδητοποιείστε ότι έχετε μια σημαντική επίδραση στο ενιαίο ενεργειακό πεδίο που επηρρεάζει όλη την ανθρωπότητα. Αντί να έχετε θυμό και απαιτησεις απο τους άλλους που ενδεχομένως δείχνουν ιδιοτέλεια, παθητικότητα ή αδιαφορία, δείξτε μεγαλύτερη ενεργητικότητα, συνειδηση και εστίαση στις δικές σας προσπάθειες, χωρίς απογοήτευση και ηττοπάθεια.

Είναι και αυτή μία ψήφος -Αλλαγής !

Να είμαστε όλοι πάντα καλά

Του Ρόμπερτ Ηλία Νατζέμυ

Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

Έξι Θεμέλια για την Πνευματική Ζωή - Αρμονική Αφύπνιση της Κουνταλίνι

Το 1930, όταν ο Καρλ Γιούνγκ έγραφε το « Ένα ψυχολογικό σχόλιο για την Κουνταλίνι», λίγοι στo Δυτικό κόσμο είχαν ακούσει για αυτήν και ακόμα λιγότεροι είχαν βιώσει σχετικές εμπειρίες. Σήμερα οι διάφορες σχολές Γιόγκα είναι η κύρια πηγή γνώσης για την Κουνταλίνι στη Δύση, ενώ ανάλογες αναφορές παρατηρούμε σε διάφορους πολιτισμούς. Στην ελληνική παράδοση η πιο διάσημη απεικόνιση της είναι το Κηρύκειο του Ερμή.
Η Κουνταλίνι είναι η πνευματική κοσμική ενέργεια ή Πράνα ή Σάκτι. Όλο το σύμπαν δονείται και δημιουργείται από αυτήν. Είναι η ενέργεια που συμπυκνώνεται για να δημιουργήσει την ύλη. Αντίστοιχες περιγραφές υπάρχουν σήμερα στην Κβαντική Φυσική με άλλους όρους βεβαίως, (Πεδίο Μηδενικού Σημείου, ενέργεια Τάχυον, Ταχυόνια).
Έπειτα από την δημιουργία της υλικής μορφής ένα μέρος της κοσμικής ενέργειας παραμένει στο σώμα και ονομάζεται Σάκτι Κουνταλίνι. Από αυτή ένα μέρος της τροφοδοτεί το σώμα για της καθημερινές του λειτουργίες ενώ το υπόλοιπο περιμένει τις κατάλληλες συνθήκες να ξεδιπλωθεί και να ενεργοποιήσει νευρικά και ενεργειακά κέντρα.Γι αυτό και ενέργεια της Κουνταλίνι στη Γιόγκα απεικονίζεται συχνά ως δικέφαλο φίδι με έδρα το πρώτο τσάκρα κοντά στη βάση της σπονδυλικής στήλης, υποδηλώνοντας τις δύο όψεις τις.
Η διαφορά ανάμεσα στην εν δυνάμει και στην πλήρως αφυπνισμένη Κουνταλίνι αντιπροσωπεύει δύο στάδια συνειδητότητας-εξέλιξης. Το πρώτο είναι αυτό που γνωρίζουμε οι περισσότεροι στο μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μας: Βιώνουμε τον κόσμο μέσω τις ταύτισής μας με το Εγώ σε κατάσταση διαχωρισμού από την Ύπαρξη. Το δεύτερο στάδιο είναι μια όλο και πιο παγιωμένη αίσθηση ευδαιμονίας, γαλήνης, πληρότητας στην οποία το Θείο δεν είναι μία αφηρημένη έννοια αλλά μία θετική πραγματικότητα. Όλοι μας έχουμε έστω και φευγαλέες εμπειρίες μέσω του διαλογισμού της προσευχής ή της επαφής μας με τη φύση.
Έχει ενδιαφέρον να δούμε το πώς αυτές οι Γιογκικές θεωρίες ενσωματώνονται στην επιστήμη.
Το 1976 στις Η.Π.Α. μια ομάδα ιατρών και επιστημόνων ίδρυσε την Κλινική χειρισμού κρίσεων της Κουνταλίνι (Kundalini Crisis Clinic). Σκοπός της ήταν να ερευνήσει τη διαφορά από κλασσικές ψυχώσεις και παράλληλα να υποστηρίξει έναν όλο και αυξανόμενο αριθμό δυτικών που βίωναν φαινόμενα αφύπνισης της Κουνταλίνι είτε έπειτα από άσκηση είτε αυθόρμητα.
(Δρ.Σανέλλα: «Κουνταλίνι: Ψύχωση ή Υπέρβαση;»).
Αναπτύχθηκε δε από τον φυσικό Ι.Μπέντοβ, ένα επιστημονικό μοντέλο του φαινομένου από τη σκοπιά της φυσιολογίας και κλινικής παρατήρησης. Διαπιστώθηκε ότι εκατοντάδες ήταν ικανοί να βιώσουν έναν πρώτο κύκλο αφύπνισης διάρκειας ενός ή δύο ετών που υποστηριζόταν με τακτούς διαλογισμούς και αφοσίωση στα Θεία, ζώντας μία αρμονική και ισορροπημένη ζωή και ακολουθώντας μία ανάλογη διατροφή.
Κανείς όμως στο πλαίσιο της κλινικής δεν παρατηρήθηκε να περάσει στον δεύτερο ολοκληρωμένο κύκλο αφύπνισης, δηλαδή να μεταμορφώσει και να παγιώσει πλήρως τη συνειδητότητά του.
Ο ιατρός Dr . Gabriel Cousens (Δρ. Γκάμπριελ Κάζενς), 63 ετών που υπήρξε ενεργά αναμεμιγμένος στην παραπάνω έρευνα, είναι παγκόσμια αυθεντία στην ολιστική διατροφή. Η επαφή του με τη Γιόγκα ξεκίνησε τη δεκαετία του 70 ως μαθητής του Γιόγκι Μουκτανάντα και εξακολουθεί να αποτελεί μέρος της καθημερινής του ζωής.
Έχοντας ένα τέτοιο υπόβαθρο βιωμάτων που συνδυάζουν παραδόσεις Ανατολής και Δύσης, οδηγήθηκε στο να αναθεωρήσει το ισχύον μηχανιστικό μοντέλο διατροφής και να το επανεξετάσει από μια ολιστική-ενεργειακή βάση. Με λίγα λόγια πώς αντί του να ζούμε για να τρώμε ή να τρώμε για να ζούμε, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις έτσι ώστε το σώμα μας να έχει την δυνατότητα να γίνει ένας υπεραγωγός της ενέργειας της Ύπαρξης.
Από τη σκοπιά της Γιόγκα, να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για την αρμονική αφύπνιση της Κουνταλίνι. Για τον Δρ Κάζενς αυτή είναι η φυσική εξελικτική πορεία των ανθρώπων.

Ως προετοιμασία για το πλήρες αρμονικό ξεδίπλωμα της Κουνταλίνι ο Δρ. Κάζενς προτείνει τα "Εξι θεμέλια για την Πνευματική Ζωή" που εξισορροπούν το σώμα το νου και το πνεύμα:
1. Διατροφή: Βιολογική, ωμή , χορτοφαγική, χωρίς ζωικά με λίγα σάκχαρα, υψηλή περιεκτικότητα μετάλλων , χωρίς υπερβολές στις ποσότητες, με λήψη υψηλής καθαρότητας νερού. Η δίαιτα πρέπει να είναι εξατομικευμένη και να συμπεριλαμβάνει περιόδους Πνευματικής Νηστείας.
2. Αυξηση της Πράνα (ζωτικής ενέργειας): Τεχνικές γιόγκα ( asanas ), αναπνοές ( pranayama ), Τάι Τσι, Ρέικι, Τάχυον ή άλλες ενεργειακές πρακτικές
3. Υπηρεσίες και Φιλανθρωπία: Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις προσκολλήσεις μας αλλά και να αισθανθούμε την σύνδεσή μας με όλη την οικογένεια της ανθρωπότητας .
4. Πνευματική καθοδήγηση και έμπνευση:Το να βρίσκεται κανείς δίπλα στην παρουσία ενός ζώντος Πνευματικού Δασκάλου, να είναι σε επαφή με πνευματικούς δασκάλους ή κοινότητες . Εκλεπτύνοντας το πνεύμα με την ανάγνωση ιερών κειμένων και μυστών ποιητών. Σημαντικό ρόλο έχει και η επαφή με τη φύση
5. Σιωπή: Διαλογισμός, προσευχή, μάντρας. Η πηγή της πνευματικής σοφίας πηγάζει από τη σιωπή του Θείου
6. Αφύπνιση της Κουνταλίνι: Εναρμόνιση (Shaktipat). Συνήθως συμβαίνει μέσω ενός ζώντος αφυπνισμένου πνευματικού δασκάλου χωρίς να αποκλείεται να συμβεί και αυθόρμητα.

Ο Δρ. Κάζενς δηλώνει ότι τα παραπάνω δεν αποτελούν αυτοσκοπό, απλώς μπορούν να μας προετοιμάσουν για την μαζική αλλαγή συνειδητότητας που έχει ξεκινήσει στον πλανήτη. Κινητήρια δύναμη, για να μην παραμείνουν τα έξι θεμέλια για την Πνευματική ζωή (αλλά και όποιες άλλες τεχνικές ακολουθούμε) στείρες πρακτικές, είναι η Αγάπη για το Θείο, όπως ο καθένας μας το αισθάνεται.

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Σκεπτομορφές

H Σκέψη είναι το γέννημα της Δημιουργικής Συμπαντικής Δίνης
Η Σκέψη είναι Φως και Ακτινοβολία

Ο άνθρωπος γεννιέται με το δώρο του νου με την ικανότητα της σκέψης, με εκείνη την αντιληπτική δυνατότητα που τον βοηθά να αφομοιώνει συνειδησιακά τα εξωτερικά και εσωτερικά ερεθίσματα.

Η σκέψη εκφράζεται μέσω του νου δίνοντας στα λόγια χρώμα, ύφος, βαρύτητα. Οι σπόροι έμπνευσης, οι μεγάλες ιδέες, οι ανώτερες συλλήψεις ενυπάρχουν στην έκφραση της Δημιουργίας μέσα σε έναν Ενεργειακό Ωκεανό, περιπλανώμενες στο Σύμπαν ελεύθερες, πρόσφορες για χρήση από όλους μας. Εάν χρησιμοποιούμε την ανώτερη έκφραση της ύπαρξής μας, αυτό που πολλές φορές αποκαλέσαμε Ανώτερο Εαυτό, μέσω της δημιουργικής μας φαντασίας και της αγάπης για την εξέλιξη, τότε οι συλλήψεις των σκέψεών μας θα μπορούν να δομούν δημιουργικές σκεπτομορφές από το επίπεδο των Ανώτερων Κόσμων εκφράζοντάς τες στον κόσμο των συνανθρώπων μας.

Οι σκέψεις πλανώνται γύρω μας σε μια νοητική αύρα και πολλές φορές εξαπλώνονται και διασκορπίζονται στον περιβάλλοντα χώρο. Όπως και τα συναισθήματα, δονούν και αποτυπώνονται γύρω μας, επηρεάζουν εμάς αλλά και τους άλλους ολόγυρα με ανάλογα αποτελέσματα κάθε φορά. Μοιάζουν με τους χτύπους ενός τυμπάνου που άλλοτε παρασέρνει τους χορευτές στους δικούς του κραδασμούς δημιουργώντας ρυθμό, έκσταση, ανάταση ψυχής και άλλοτε τους αφήνει εμβρόντητους μέσα στις ψευδαισθήσεις τους, την αναταραχή και τη δυσαρμονία.

Οι σκέψεις είναι άλλοτε καθαρά νοητικές και άλλοτε υποκινούνται από διαταραγμένα συναισθήματα, από εξάρσεις, από εκρηκτικές διαθέσεις. Πολλές φορές τα συναισθήματα είναι υποκινητές σκέψεων και ιδεών και είναι φυσικό να υπάρχει μια σύνθεση του συναισθήματος με το νου.

Αραγε ποιος είναι ο σκοπός της σκέψης; Μήπως η ανακάλυψη της εσωτερικής βούλησης του ανθρώπου ώστε, σαν μονάδα, να κατευθυνθεί στην εξερεύνηση του εσωτερικού του κόσμου αλλά και στη διαμόρφωση του περιβάλλοντός του; Φαίνεται πιθανώς ρομαντικό αν πούμε πως, αλλάζοντας τον τρόπο σκέψης μας αλλάζει και η εξωτερική κατάσταση του κόσμου. Η δύναμη διάχυσης ιδεών που δημιουργούν θετικές εστίες μπορούν να αλλάξουν τον πόνο, την φτώχεια, αυτό που λέμε αδικία στον κόσμο. Μπορούν να δώσουν ελπίδα, όραμα, αγάπη και ελευθερία πόλωσης προς ανώτερες συνειδησιακές καταστάσεις που οδηγούν την ανθρώπινη ύπαρξη σε μια ορθότερη χρήση της λέξης, ανθρωπος.

Οι σκέψεις συσσωρεύονται μέσα μας με έναν τρόπο κάπως μαγνητικό θα λέγαμε. Εάν κάποιος πολώνεται στα υλικά αποκτήματα, αρχίζοντας από μία σκέψη η οποία ολοένα αυξάνει, θα έλκει γύρω του αντίστοιχες σκέψεις φτιάχνοντας ένα πεδίο, ένα πλέγμα συγκεκριμένων σκέψεων ωθώντας τον να είναι αυτό ακριβώς που σκέφτεται. Υπάρχει πληθώρα σκέψεων γύρω μας, σκέψεις που ψάχνουν όμοιές τους για να ενοποιηθούν ή για να ‘φυτρώσουν’ για πρώτη φορά και έτσι οι σκέψεις της Αγάπης τραβούν Αγάπη, οι σκέψεις της Ειρήνης έλκουν Ειρήνη.

`Ενας άνθρωπος που εκπέμπει αγνές δονήσεις, σκεπτόμενος υψηλά θέματα εκπέμπει δονήσεις που τείνουν να ενεργόποιήσουν και σε άλλους σκέψεις αγνής καρδιάς και νου του ίδιου επιπέδου. Μήπως τελικά ο κόσμος μας δεν κινείται με τα λόγια αλλά με τις σκέψεις, μήπως για αυτό και εμείς, ως σκεπτόμενα όντα, έχουμε μεγάλη ευθύνη για την ποιότητα των σκέψεών μας. Αν δεχθούμε πως οι σκέψεις μας ταξιδεύουν-περιφέρονται, μήπως τότε με τις σκέψεις μας σπέρνουμε μελλοντικά γεγονότα;

Ίσως είναι δύσκολο να αποδεχθούμε ή να αφομοιώσουμε το γεγονός ότι, η σκέψη έχει το ίδιο αποτέλεσμα με την πράξη. Αν θέλουμε όμως να πάρουμε μέρος στην πορεία της παγκόσμιας εξέλιξης, θα πρέπει να κατανοήσουμε βαθιά τη σημασία της σκέψης.

Η σκέψη προσελκύει ισόμορφη ενεργό δράση και ελέγχει τη ζωτική μας παρόρμηση. Πώς λοιπόν επιδεικνύουμε τόσο λίγη αγωνιστικότητα για την κάθαρση της σκέψης; Η συνειδητότητα προσελκύει όλες τις ζωτικές εκφράσεις και ο δημιουργός της σκέψης διαποτίζει το διάστημα. Για αυτό είναι τόσο επιτακτικός ο αγώνας της διεύρυνσης των σκέψεων και της κατανόησης των θεμελίων της ζωής. Κάθε ζωή δομείται πάνω στη δική της τροχιά και κάθε ζωή έχει ένα θεμέλιο, όπου όλες οι πράξεις πρέπει να ανταποκρίνονται στο ανώτατο. 


Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο για την εξέλιξή μας ατομικά, ομαδικά αλλά και πλανητικά είναι το ζήτημα των σκεπτομορφών. Των σκέψεων που μορφοποιούνται μέσα από τη δημιουργική φαντασία, σκέψεις που αποκτούν υπόσταση, υπόσταση οντότητας και πλανώνται επηρεάζοντας όχι μόνο το δημιουργό τους αλλά και άλλους ανθρώπους, άλλοτε προκαλώντας σύγχυση και άλλοτε στρέφοντάς τους προς την κατεύθυνση που υποδεικνύουν. 'Αλλοτε είναι σκέψεις αποκυήματα της φαντασίας και άλλοτε έχουν υπόβαθρο και υπόσταση στο υλικό πεδίο.

Οι σκεπτομορφές δεν είναι πάντα αρνητικές, υπάρχουν θετικές, δημιουργικές σκεπτομορφές, σκέψεις-μορφές που βοηθούν στην εξέλιξη και τις οποίες αναμφίβολα μπορούμε να διαφυλάξουμε και να επιτρέψουμε την ελεύθερη διακίνησή τους. Θα μπορούσαμε βέβαια με μια θέληση ‘κάθαρσης’ θα λέγαμε, να απομακρύνουμε επιμελημένα τις αρνητικές-βλαβερές σκεπτομορφές αφήνοντας το χώρο καθαρό και ελεύθερο για νέα δεδομένα θετικά και δημιουργικά.

Οι αρνητικές σκεπτομορφές επηρεάζουν πρόσωπα και καταστάσεις τόσο ατομικά όσο και ομαδικά, δημιουργούν αλλοιώσεις και όσο παραμένουν σε ένα χώρο και συντηρούνται από αυτόν τόσο δημιουργούν σύγχυση, πλάνες και δυσάρεστες καταστάσεις, καθώς και ένα γενικότερο συναισθηματικό και νοητικό αποπροσανατολισμό. Είναι πoλύ σημαντική η διατήρηση της καθαρότητας της σκέψης και για να το επιτύχουμε αυτό θα πρέπει να εξυψώσουμε τη συνείδησή μας, τα ιδανικά μας, τα οράματά μας, σε ανώτερο επίπεδο, σε ένα επίπεδο πιο κοντά στο χώρο της δημιουργικής φαντασίας και της διανόησης. Μακριά από την πλάνη και τη σύγχυση που μας εγκλωβίζουν στραγγαλίζοντας τα όνειρά μας, κόβοντας τα φτερά της δημιουργικότητάς μας.

Ζούμε μέσα στην πλάνη και χειριζόμαστε την πλάνη σαν να είναι αλήθεια, καταλήγοντας σε πλήρη ανισορροπία με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις. Κάθε πράξη είναι αποτέλεσμα μιας σκέψης, η πράξη ακολουθεί, αυτό που λέμε υποσυνείδητη σκέψη, μέσω του οποίου εκφράζεται το ατομικό ασυνείδητο και ένα μέρος τους φυλετικού ασυνείδητου. Υπάρχει και η δημιουργική σκέψη, η υπερσυνείδητη σκέψη όπου λειτουργεί η αφηρημένη συνείδηση μέσω των ιδεών.

Όταν η ανθρώπινη ενέργεια ρέει προς τα έξω, λειτουργεί-δονείται πάνω σε διάφορες βαθμίδες της λεπτοφυούς ύλης του νοητικού και σε συνέχεια του αστρικού-συγκινησιακού μας κόσμου παράγοντας ενέργεια σε ‘μορφή’ μαζί με χρώματα. Οι σκέψεις μας δεν έχουν έναν απλό τρόπο έκφρασης, σύμφωνα με την ιδιοσυγκρασία του καθενός αλλά και την ποιοτική αντιληπτική μας ικανότητα, υπάρχουν σκέψεις με διαφορετικό κραδασμό και με ποικιλία χρωμάτων. Έχουν προσπαθήσει να απεικονίσουν τα χρώματα μιας σκεπτομορφής, αποδίδοντας με αυτόν τον τρόπο τη χαρά, τη θλίψη, την ελπίδα, τη στοργή, την αγάπη, αλλά και το μίσος, το θυμό, το φόβο και την οργή.

`Ισως περισσότερο από ποτέ, στη σημερινή εποχή, όταν παράγουμε σκέψεις, έχουμε ανάγκη από σοφία και αγάπη, ώστε να είμαστε δημιουργικοί, φωτεινοί άνθρωποι. Δεν είναι τόσο ονειροπόλο το να θέλουμε να πετάμε στη φαντασία, στο νου μα και στην καρδιά με τα φτερά της σοφίας και της αφοσίωσης, με τη δυνατότητα σύλληψης ανώτερων ιδεών ανιδιοτελώς. Αυτό που αποκαλούμε θεία δύναμη, αυτά τα ισχυρά κύματα θείου νόμου που ρέουν προς τα κάτω, δεν είναι ό,τι καλύτερο για τους δικούς μας νόες, για τις δικές μας συγκινήσεις, ώστε να οδηγηθεί η ύπαρξή μας σε μια ποιοτική αναβάθμιση και κατ’ επέκταση όλης της ανθρωπότητας και του πλανήτη; Αυτό δεν είναι που οδηγεί στην ανώτερη έκφραση της ύπαρξής μας είτε σαν καλλιτέχνες, είτε σαν επιστήμονες, είτε σαν διανοητές μα, κύρια σαν άνθρωποι που επιθυμούν ευλαβικά να ανυψώσουν την σκέψη προς τα εξυψωμένα ανώτερα πνευματικά επίπεδα της ύπαρξής τους; Και είναι κάτι που μπορούμε να το επιτύχουμε, γιατί δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε λάθος την ισχυρή δύναμη της σκέψης, αν πάντα τη διαχειριζόμαστε σε συνάρτηση με το Θείο Σχέδιο της Εξέλιξης και της εξύψωσης του κόσμου.
  


`Ισως να δημιουργείται το ερώτημα ποια σκέψη είναι αποτελεσματικότερη, η διατυπωμένη ή εκείνη που δεν έχει εκφραστεί. Πράγματι, ίσως φαίνεται πως η χρήση λεκτικών τύπων θα μπορούσε να προσθέσει δύναμη. Οι άνθρωποι που προσελκύονται από εξωτερικά φαινόμενα φαντάζονται ότι ένα λεκτικό πλαίσιο αυξάνει την αποτελεσματικότητα της σκέψης. Εντούτοις, κάτι τέτοιο δεν είναι παρά μια συμβατικότητα. Οι λέξεις δε βοηθούν την ουσία, η άφατη σκέψη είναι πολύ ισχυρότερη. Ίσως χρειάζεται να συνηθίσουμε στο γεγονός πως η σκέψη κυβερνά το ανθρώπινο πεπρωμένο.

Και εδώ είναι που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την ευθύνη για τις δικές μας σκέψεις. Παλιότερα, ήταν υπεύθυνος κανείς για τη δράση των σκέψεών του. Αργότερα κατανοήθηκε η σημασία του λόγου και τώρα ίσως ήρθε ο καιρός να γνωρίσουμε την πύρινη δύναμη που εκφράζεται μέσω της σκέψης μας. Είναι προτιμότερο να μάθουμε την έννοια της σιωπής και να εξαγνίσουμε τις ανεξέλεκτες σκέψεις μας.

Θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι η ενέργεια της σκέψης είναι μία από τις ύψιστες εκδηλώσεις της Πρωταρχικής Ενέργειας. Είναι αδύνατο να απομονώσουμε τη σκέψη από τη θεμελιώδη ενέργεια του Κόσμου. Η σκέψη γεννά ορισμένα ρεύματα που χρησιμεύουν ως αφυπνιστές ή ανανεωτές του Σύμπαντος. `Ετσι σαν σκεπτόμενα όντα μετέχουμε στη δημιουργία του κόσμου κυριολεκτικά, όχι αλληγορικά. Επομένως, ο άνθρωπος έχει μεγάλη ευθύνη για την ποιότητα της σκέψης του. Κάθε ευγενής και ισχυρή σκέψη παράγει ωραίους κραδασμούς, αλλά η κακεντρεχής σκέψη γεμίζει τη Γη με θανατηφόρα σκουπίδια. Κατά τη σύλληψη ή την αποστολή μιας σκέψης παρατηρούμε μια σειρά εκδηλώσεων που επιβεβαιώνουν το γεγονός πως η σκέψη είναι ενέργεια και ως τέτοια παράγει ενέργεια.

Ας κρατήσουμε τις σκέψεις μας αγνές, γιατί είναι ότι καλύτερο για να γίνουν τα ‘φαινόμενα της ζωής’ πραγματικότητα. Οι αγνές σκέψεις με ομορφιά αποκαλύπτουν το μονοπάτι της αλήθειας και η ομορφιά γεννιέται μέσα από την αστραπή της σκέψης. Η ταχύτητα μετάδοσης της σκέψης ακόμη και από απόσταση είναι απίστευτη. Μια σκέψη μπορεί να εξαγνίσει, αλλά μπορεί και να προσελκύσει χαοτικά φαινόμενα.

Ας μάθουμε να σκεφτόμαστε, ας δώσουμε και στα παιδιά την ευκαιρία να σκέφτονται γιατί καμία διάλεξη, καμία διδασκαλία δεν μπορεί να μας διδάξει να σκεφτόμαστε. Η σκέψη παρέχει μορφή, η σκέψη παρέχει δημιουργικότητα, η σκέψη παρέχει την δυνατότητα εφέλκυσης ενός πλανήτη. Η ανθρώπινη σκέψη είναι σαν το πυρ. Η ποιότητα και η διαδοχή μικρών σκέψεων θέτει τα θεμέλια μεγάλων πράξεων. Μόνο μια ορθή και αταλάντευτη σκέψη μπορεί να υπερνικήσει το σκοτάδι του χάους.

Στη μεταβίβαση της σκέψης μας ο κύριος υποκινητής είναι η καρδιά μας. Στέλνοντας σκέψεις ας συντονίσουμε τις καρδιές μας και σαν αστραπή ας στραφούμε προς την εξύψωση της δημιουργίας, σαν μια αντανάκλαση του ίδιου του Πνεύματος στη Γη. 

Σε ένα βιβλίο του, ο Τσαρλς Λέντμπηστερ, ένας θεοσοφιστής που έζησε από το 1847 ώς το 1943, περιγράφει πολύ ζωντανά πώς οι σκέψεις μας παράγουν μικρές οντότητες, τις οποίες τις ονομάζει "στοιχειακά" (σκεπτομορφές).
Αυτές οι σκέψεις - οντότητες που δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι, επιθυμούν να παραμείνουν ζωντανές και να μεγαλώσουν. Αν κάνουμε μια συγκεκριμένη σκέψη πολύ σπάνια ή επιπόλαια, η σκεπτομορφή που θα γεννηθεί δεν θα έχει υπόσταση και θα εξαφανιστεί αμέσως. Αν όμως σκεφτόμαστε κάτι πολύ συχνά ή πολύ έντονα, η αντίστοιχη σκεπτομορφή θα μεγαλώνει και θα δυναμώνει ανάλογα και θα κατορθώσει να παραμείνει ζωντανή για πολύν καιρό. Σκέψεις που είναι παρόμοιες σε χαρακτήρα θα συγκεντρώνονται σε μεγάλες δέσμες.
Κάθε σκεπτομορφή έχει κάποια ελευθερία κινήσεως. Μπορεί να έλθει σε επαφή με παρόμοιες παρορμήσεις από το περιβάλλον ώστε να ολοκληρώσει τη "μητρική σκέψη" όπως λ.χ. "σήμερα αισθάνομαι καλά." Προκειμένου να τραφεί και να παραμείνει ζωντανή η σκεπτομορφή θα κάνει αυτόματα ό,τι μπορεί για να επαναλαμβάνεται και να επιβεβαιώνεται αυτή η σκέψη. Η θεωρία αυτή παρέχει μια αληθοφανή εξήγηση για την τεράστια επιτυχία των μεθόδων θετικής σκέψης.
Ο ίδιος μηχανισμός όμως ισχύει και για τις αρνητικές σκέψεις. Όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να κόψουμε μια κακή συνήθεια, να πάψουμε να κάνουμε μια συγκεκριμένη σκέψη ή να αλλάξουμε τρόπο σκέψης. Μόλις προσπαθήσουμε να αγνοήσουμε τις ανεπιθύμητες σκέψεις, η αντίστοιχη σκεπτομορφή αρχίζει να φοβάται για τη ζωή της και προσπαθεί να μας ωθήσει ξανά στον τρόπο σκέψης που θέλει. Αν όμως αποτύχει, θα χάνει διαρκώς την υπόστασή της και σύντομα θα εξαφανιστεί τελείως.
Μια ομάδα ανθρώπων, μια ολόκληρη φυλή ή χώρα, μπορεί να χτίσει μια δική της συλλογική σκεπτομορφή. Οι επιδράσεις μιας τέτοιας συλλογικής σκεπτομορφής μπορούν να είναι πολύ εντυπωσιακές.
Σκέψου, λόγου χάρη, τι θα συνέβαινε αν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ανακοίνωναν (λανθασμένα) το ξέσπασμα μιας επικίνδυνης επιδημίας γρίπης, αναφέροντας λεπτομερώς τα συμπτώματα. Ένα σωρό άνθρωποι θα αισθάνονταν αμέσως άρρωστοι και θα κολλούσαν την ανύπαρκτη ασθένεια. Τι θα γινόταν όμως αν οι ίδιοι άνθρωποι μάθαιναν ότι οι ασυνήθιστες καιρικές συνθήκες θα αυξήσουν τη ζωτικότητά τους και την άμυνά τους στην ασθένεια; θα αρρώσταιναν άραγε;
Όσα περισσότερα άτομα συμμετέχουν σε μια συλλογικά παραγόμενη σκέψη, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η επίδρασή της. Η επίδραση αυτή μπορεί να αυξηθεί ακόμη περισσότερο όταν η σκέψη αυτή συλληφθεί σε πολύ λεπτό επίπεδο συνείδησης. Ακριβώς όπως η λεπτότερη μορφή ύλης περικλείει την περισσότερη ενέργεια (όπως λόγου χάρη στην διάσπαση του ατόμου), όσο πιο βαθύ είναι το επίπεδο συνειδητότητας και όσο πιο κοντά βρισκόμαστε στην κατάσταση εσωτερικής ενότητας με όλη τη δημιουργία, τόσο πιο αποτελεσματικές θα είναι οι σκέψεις μας.
Σε ένα τέτοιο επίπεδο μπαίνουν στο παιχνίδι νέοι νόμοι, νόμοι που υπερβαίνουν κατά πολύ την προαναφερθείσα επιρροή των σκεπτομορφών. Μια σκέψη αγάπης εκφρασμένη σε αυτό το λεπτότατο και βαθύτατο επίπεδο συνειδητότητας, όπου βρίσκεται η Θεότητα σε όλα τα όντα, είναι ικανή να έλθει σε επαφή με την εσώτατη σφαίρα της ζωής χωρίς τη μεσολάβηση σκεπτομορφής. Είναι περιττό να πούμε ότι κάθε σκέψη που δημιουργείται στο επίπεδο αυτό είναι αυτόματα θετική.
Αυτή η αρχή αποδείχτηκε επιστημονικά για πρώτη φορά στα 1976, όταν παρατηρήθηκε ότι τα επίπεδα εγκληματικότητας, αρρώστιας και ατυχημάτων έπεφταν σημαντικά σε πόλεις όπου τουλάχιστον το 1% του πληθυσμού έκανε Υπερβατικό Διαλογισμό.
Σήμερα, ομάδες 7.000 ατόμων (το 7.000 είναι η τετραγωνική ρίζα του 1% του πληθυσμού της Γης) χρησιμοποιούν συνειδητά αυτό το φαινόμενο κάνοντας όλοι ταυτόχρονα Υπερβατικό Διαλογισμό, για να προωθήσουν την παγκόσμια Ειρήνη.
Ο Σύνδεσμος του Ρέικι έχει υιοθετήσει αυτή την ιδέα και συνιστά τη μετάδοση Ρέικι από ομάδες προκειμένου να υποστηρίξει την παγκόσμια Ειρήνη με την θεραπευτική του ενέργεια.
Αυτά τα θεμελιώδη ευρήματα σχετικά με την επίδραση που μπορεί να επιφέρει μια ενωμένη πνευματική προσπάθεια έχουν επιβεβαιωθεί από πολλούς γνωστούς φυσικούς και άλλους επιστήμονες, όπως ο Φ. Κάπρα και ο Ρούπερτ Σέλντρεηκ, οι οποίοι απέδειξαν την ύπαρξη του παραπάνω φαινομένου με πολλά πειράματα.
Αναφέρουμε αυτές τις περιπτώσεις προκειμένου να δείξουμε ότι ο εσωτερικός και ο εξωτερικός πλούτος της ζωής μας βρίσκεται στα χέρια μας και δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζουμε τα παγκόσμια ζητήματα με απόγνωση.
Σήμερα η γνώση αιτίας και αποτελέσματος είναι απτή πραγματικότητα για πολλούς ανθρώπους. Για άλλους είναι ακόμαι κάτι ασυνήθιστο, αλλά το γεγονός ότι μια άποψη είναι συνηθισμένη δεν σημαίνει ότι είναι αληθινή.
Αν αποφασίσεις να κάνεις θετικές σκέψεις ή Ενεργειακή θεραπεία Ρέικι χωρίς να έχεις πεισθεί απόλυτα για την αποτελεσματικότητα της μεθόδου, προσπάθησε να υιοθετήσεις μια μη-κριτική στάση. 'Εχε περιέργεια και περίμενε να δεις τι θα συμβεί. Ακόμη κι αν δημιουργήσεις μια αρνητική σκεπτομορφή δεν θα επηρρεάσει την ικανότητα της Συμπαντικής Ενέργειας να σε θεραπεύσει, αλλά φυσικά μια ανοιχτή και θετική στάση θα διευκολύνει το Ενέργεια να απλωθεί σε όλη του την έκταση. 


(απόσπασμα από το βιβλίο "Ρέικι- η Συμπαντική Ζωτική Ενέργεια" των Μπόντο Μπαγκίνσκυ και Σαλίλα Σάραμον, εκδόσεις ΣΩΜΑΝΟΥΣ)