Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Λόγια της μητέρας στο νεογέννητο γιο της την ώρα που κόβει τον ομφάλιο λώρο (Aztec)



Κόβω από την κοιλιά σου τον αφαλό:
 
να ξέρεις πως ο τόπος που γεννήθηκες δεν είναι η πατρίδα σου,
 
γιατί είσαι υπηρέτης και πολεμιστής,
 
είσαι το πουλί που λέγεται κετζάλ,
 
είσαι το πουλί που λέγεται ζακουάν,
 
 είσαι υπηρέτης και πολεμιστής
 
Εκείνου που κατοικεί σε Όλους τους Τόπους.
 
Το σπίτι που γεννήθηκες δεν είναι παρά η φωλιά σου.
 
Είναι ένας σταθμός στο δρόμο σου.
 
Είναι το σημείο εισόδου σου στον κόσμο.
 
Εδώ ξεπήδησες, εδώ άνθισες.
 
Εδώ αποχωρίζεσαι τη μάνα σου

σαν το πελεκούδι που κόπηκε απ’ την πέτρα.



(Ινδιάνικη Ποίηση)
το βρήκα εδώ