Δεν είναι η ανάσα σας, ό,τι δημιούργησε και σκλύρηνε την δομή των οστών σας;
Και δεν είναι ένα όνειρο που κανείς από εσάς δεν θυμάται ότι είδε, αυτό που έχτισε την πόλη σας και οικοδόμησε ό,τι υπάρχει μέσα από τα τείχη της;
Δεν θα βλέπατε τίποτε άλλο, αν γινόταν να δείτε τα ρεύματα της ανάσας σας.
Και δεν θα ακούγατε άλλο ήχο, αν γινόταν να ακούσετε του ονείρου τον ψίθυρο.
Αλλά δεν μπορείτε να δείτε, ούτε να ακούσετε και ίσως είναι καλύτερα έτσι.
Το πέπλο που θολώνει τα μάτια σας, θα υψωθεί από τα χέρια που το ύφαναν.
Και τον πηλό που φράζει τ'αυτιά σας, θα διαπεράσουν τα δάχτυλα που τον έπλασαν.
Και θα δείτε.
Αλλά δεν θα θρηνήσετε που είσασταν τυφλοί, ούτε θα μετανιώσετε που είσασταν κουφοί.
Διότι εκείνη την ημέρα θα κατανοήσετε τον κρυφό σκοπό όλων των πραγμάτων.
Και θα ευλογήσετε το σκότος, οπως θα ευλογούσατε το φως.
από το βιβλίο ''Ο Προφήτης και ο Κήπος του Προφήτη'', του Χαλίλ Γκιμπράν (εκδ. Νέα Σύνορα - Α.Α.Λιβάνη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου