Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Marinaleda: Ένας παράδεισος που δεν είναι καθόλου ουτοπία!

Χωρίς παπά και χωροφύλακα

Η Μαριναλέντα, μία κοινότητα 2.645 κατοίκων στην Ανδαλουσία, δεν έχει ανεργία, δεν έχει αστυνοµικούς και τα σπίτια της νοικιάζονται με 15 ευρώ τον μήνα. Ο δήµαρχός της, ο κοµµουνιστής Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, επανεκλέγεται εδώ και 31 χρόνια.
Εδώ και πολλά χρόνια, την εβδοµάδα που οι άλλες πόλεις στην Ισπανία γιορτάζουν το Πάσχα, στη Μαριναλέντα
γιορτάζουν την ειρήνη. «Ο δήµαρχός τους είναι τρελός», λένε στο γειτονικό χωριό. «Ενώ εµείς οι άλλοι Ισπανοί κάνουµε θρησκευτικές λιτανείες, εκείνοι κάνουν επί 5 μέρες πάρτι». Πολλοί νέοι από τη Σεβίλλη, τη Γρανάδα, τη Μαδρίτη, πηγαίνουν για να γιορτάσουν με τους χωρικούς της Μαριναλέντας.

Οταν εξελέγη για πρώτη φορά, το 1979, ο Γκορντίγιο ήταν ο νεώτερος δήµαρχος στην Ισπανία. Το 1986, έπειτα από 12 χρόνια αγώ νων και καταλήψεων κυρίως από τις γυναίκες του χωριού, η Μαριναλέντα κατάφερε να πά ρει από ένα γαιοκτήµονα 12.000 στρέµµατα γης και να δηµιουργήσει έναν αγροτικό συνεταιρισµό από τον οποίο ζει σήµερα σχεδόν όλο το χωριό.

«Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους!», λέει ο δήµαρχος.

Στον συνεταιρισµό Εl Ηumoso οι συνεταίροι εργάζονται 6½ ώρες την ηµέρα, από τη Δευτέρα ώς το Σάββατο, δηλαδή 39 ώρες την εβδοµάδα. Ολοι έχουν τον ίδιο μισθό, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουν. Οι συγκοµιδές (ελαιόλαδο, αγκινάρες, πιπεριές κ.λπ.) συσκευάζονται στο μικρό εργοστάσιο Ηumar Μarinaleda που βρίσκεται στη μέση του χωριού και στο οποίο εργάζονται, σε πολύ χαλαρή ατµόσφαιρα, περίπου 60 γυναίκες και 4-5 άνδρες. Τα προϊόντα πωλούνται κυρίως στην Ισπανία. Τα έσοδα του συνεταιρισµού δεν μοιράζονται , αλλά επενδύονται και πάλι στον συνεταιρισµό για να δηµιουργηθούν δουλειές. Γι’ αυτό στο χωριό δεν υπάρχουν άνεργοι. Οµως ακόµη και σε εποχές που δεν υπάρχουν αρκετές γεωργικές δουλειές για όλους, οι μισθοί καταβάλλονται.

Στη Μαριναλέντα, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισµός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωµα. Μια θέση στον παιδικό σταθµό με όλα τα γεύµατα κοστίζει 12 ευρώ τον μήνα . Από την άλλη, «εδώ δεν έχουµε χωροφύλακες, θα ήταν μία άχρηστη σπατάλη», λέει ο δήµαρχος. «Δεν έχουµε ούτε παπά - δόξα τω Θεώ!», προσθέτει γελώντας. Πάντως η ελευθερία της λατρείας είναι εγγυηµένη και το Πάσχα έγινε μία μικρή θρησκευτική λιτανεία, η οποία πέρασε διακριτικά από τους δρόµους του χωριού, χωρίς θεατές και αποφεύγοντας την πλατεία όπου γινόταν η γιορτή.

«Εφαρµόζουµε μία συµµετοχική δηµοκρατία, αποφασίζουµε για όλα, από τους φόρους ώς τις δηµόσιες δαπάνες, σε μεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες», λέει ο Γκορντίγιο. «Ξέρουµε πως οι άνθρωποι μπορούμε να δουλεύουµε και για άλλες αξίες, όχι αποκλειστικά για το χρήµα».

Γιώργος Αγγελόπουλος


Μια σύντομη κριτική: Σαφέστατα το παράδειγμα της Μαριναλέντα δεν πρόκειται για ένα ολοκληρωμένης μορφής σοσιαλιστικό καθεστώς παρά μια θετική προσπάθεια που έμπρακτα αποδεικνύει πως ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν είναι μονόδρομος αλλά ένα σύστημα που πλέον θα έπρεπε να ανήκει… στην Ιστορία. Στην καπιταλιστική λοιπόν Ισπανία του 2010, το ενοίκιο ενός μικρού σπιτιού πολλές φορές αγγίζει τα 700 ευρώ (κυρίως στις μεγαλουπόλεις) ενώ ο βασικός μισθός δεν ξεπερνά τα 600. (Ως γνωστόν η Ισπανία αποτελεί την χώρα με τα χαμηλότερα εισοδήματα στην Ευρώπη των 15 αμέσως μετά την Πορτογαλία). Σε ένα μικρό χωριό 2000-3000 κατοίκων που δεν βρίσκεται κοντά σε κάποιο αστικό κέντρο, ένα μέσο ενοίκιο εκτιμάται πως αγγίζει τα 100 με 150 ευρώ. Στην περίπτωση της Μαριναλέντα η στέγαση κοστίζει μόνο 15€. Οι κοινωνικές παροχές της χώρας που κατακτήθηκαν με αγώνες και θυσίες έχουν πληγεί από αυστηρά μέτρα λιτότητας που παρά την θέληση των πολιτών η κυβέρνηση του “σοσιαλιστικού” κόμματος επέβαλε προκειμένου να αντιμετωπίσει την κρίση. Η ανεργία ξεπερνά το 20% (πόσοστό που θυμίζει Αφρικανική χώρα) και σε πολλές περιπτώσεις οι εργασιακές συνθήκες θυμίζουν… χώρες της Λατινικής Αμερικής. Στην Μαριναλέντα οι δείκτες ανεργίας εδώ και δεκαετίες δείχνουν μηδέν!!!

Σαφέστατα η Μαριναλέντα δεν είναι μέρος όπου θα μπορούσαν να ανθήσουν οι τέχνες, οι επιστήμες μιας και πρόκειται μόλις για μια αγροτική επαρχεία 2.645 κατοίκων. Ωστόσο όμως βασικά προβλήματα που μαστίζουν την χώρα είναι σχεδόν ανύπαρκτα σε αυτήν την μικρή γωνιά του πλανήτη.

Ελευθεριακός κομμουνισμός; Γιατί όχι; Η Ισπανική κοινωνία έχει πολλές φορές δείξει τον δρόμο της αντίστασης, με αποκορύφωμα την εξέγερση των αναρχικών της Βαρκελώνης το 1936. Αναρχικές ιδεολογίες γίνονται ευρέως αποδεκτές σε διάφορές περιοχές της χώρας. Αναρχοσυνδικαλιστικά σωματεία όπως CNT (Confederaciοn Nacional del Trabajo), CGT (Confederaciοn General del Trabajo), αριθμούν εκατοντάδες χιλιάδες μέλη αντιπροσωπεύοντας πάνω απο δύο εκατομμύρια εργαζόμενους σε όλη την χώρα. (Βλ επίσης, αντάρτικα πόλης στην Ισπανία ETA και GRAPO). Πιθανότατα αυτός να είναι και ο βασικότερος λόγος που φασιστικά κόμματα όπως η Le Falagne, Democracia National (εθνικο-σοσιαλιστικό) δεν κατάφεραν ποτέ να συσπειρώσουν παραπάνω από μερικές χιλιάδες ψήφους, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει πως απουσιάζουν υπερβολικά συντηρητικές φωνές και κρατική καταστολή. Σε σύγκριση όμως με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όπου ακροδεξιά κόμματα ξεπέρασαν ακόμα και το 20% του συνόλου των ψήφων, στην Ισπανία παραμένουν ακόμα στο περιθώριο!

Πηγές: www.tanea.gr, blackfoxgr.com, www.marinaleda.com 
Για περισσότερες πληρφορίες, επισκεφθήτε την ιστοσελίδα του χωριού
www.marinaleda.com

Ένα όνειρο που είναι ήδη πραγματικότητα. 
Αρκεί να θέλουμε, να οργανωθούμε, να το αποφασίσουμε και να ελευθερωθούμε και εμείς και τα παιδιά μας, από τον φασισμό που έχουμε επιτρέψει να εδραιωθεί στην ζωή μας.
Άλλωστε, εμείς είμαστε Έλληνες, έχουμε ψυχή λιονταριού και μπορούμε να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά. 

Με πολύ αγάπη για το όνειρο που είναι πραγματικότητα, 

white.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου