ΤΟ ΚΙΝΕΖΙΚΟ ΔΩΜΑΤΙΟ

 Το “Κινέζικο Δωμάτιο” είναι ένα φιλοσοφικό ερώτημα-πείραμα που σχεδιάστηκε για να αποδείξει ότι οι μηχανές δεν θα μπορέσουν ποτέ να αποκτήσουν συνείδηση, αλλά άνετα μπορεί κάποιος να το χρησιμοποιήσει στους συλλογισμούς του σχετικά με την ανθρώπινη ύπαρξη. Το «πείραμα» αυτό καταλήγει σε ένα συμπέρασμα που είναι απόλυτα σχετικό με τα προηγούμενα.

Το «Επιχείρημα του Κινέζικου Δωματίου» διατυπώθηκε από τον φυσικό Τζον Ρ. Σιρλ το 1980, για να αποδείξει ότι οι υπολογιστές δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσουν συνείδηση, όσο «έξυπνοι» κι αν

Αποδεικνύεται η Μουσική Αρμονία των Ουράνιων Σφαιρών !

Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ...

Μετά την NASA που κατέγραψε τους ήχους που παράγονται από την περιστροφή του Δία, (βλ. σχετικό βίντεο εδώ) αυτή την φορά οι αστρονόμοι του Τμήματος  Ηλιακής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ καταγράφουν τους ήχους που παράγουν τα  μαγνητικά κυκλώματα στην εξωτερική στιβάδα της ατμόσφαιρας του ήλιου που  πάλλονται σαν χορδές μουσικών οργάνων!

Δεν υφίσταται τοπικότητα, διαχωρισμός! Τα πάντα, ακόμα και οι άνθρωποι μεταξύ μας είμαστε Ένα!

Η κοινότητα Freeconomy

O Mark Boyle είναι ο ιδρυτής της κοινότητας Freeconomy ( http://www.justfortheloveofit.org/) και διατείνεται ότι έχει ζήσει χωρίς χρήματα τους τελευταίους 18 μήνες. Το βιβλίο του «The Moneyless Man» δημοσιεύτηκε πρόσφατα από την Oneworld. Τα έσοδα από τις πωλήσεις θα διατεθούν στην κοινότητα και με τα οικονομικά δεδομένα της εποχής ίσως αυτά να είναι αρκετά.

Πως γίνεται όμως ένας άνθρωπος να ζήσει τόσο καιρό χωρίς χρήματα;

 Ο Mark Boyle τα κατάφερε μέσω της Freeconomy. Η κοινότητα έχει 21.037 μέλη σε 143 χώρες. Τα μέλη της μοιράζονται 336.393 δεξιότητες, 65.980 εργαλεία και 337 χώρους. Για να συμμετάσχει κανείς στην κοινότητα δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω από ένα απλό sign up. Ο καθένας δηλώνει τις δεξιότητες, τα εργαλεία και τους χώρους που ο ίδιος είναι διατεθειμένος να μοιραστεί και το χρόνο κατά τον οποίο είναι διατεθειμένος να το κάνει. Έπειτα μπορεί να ψάξει ότι εκείνος χρειάζεται. Μία δεξιότητα, ένα εργαλείο ή ένα χώρο. Μία λίστα ανθρώπων σε κοντινή απόσταση, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να μοιραστούν αυτό που ο άλλος χρειάζεται εμφανίζονται στην οθόνη του υπολογιστή. Ένα μήνυμα μέσω του site, στη συνέχεια, είναι αρκετό.

Γιατί με βάφτισαν Ευρωπαίο; Εγώ θέλω να παραμείνω Έλληνας!

Πήγαινα στο καφενείο με 100 δραχμές και ήμουν πλούσιος. Έπινα ότι ήθελα και κερνούσα και φίλους. Πάω τώρα με 20 ευρώ (700 δραχμές) και αισθάνομαι φτωχός. Αν κάνω κανένα “άνοιγμα” στις ορέξεις μου παρασυρόμενος και από άλλους κινδυνεύω φεύγοντας να αφήσω και βερεσέ.
Έχω κρατήσει δραχμούλες στο συρτάρι μου και τις βλέπω πότε-πότε!
Αναγκάστηκα να μάθω και ”ξένες γλώσσες” γιατί στην πλατεία μας τα βράδια οι περισσότεροι είναι ξένοι και αισθανόμουν εγώ ξένος και μουγκός και όχι αυτοί.
Τρώγω το καρπούζι και αισθάνομαι ότι τρώω κολοκύθι! Η ντομάτα κάθε άλλο από ντομάτα μυρίζει. Έπρεπε κι αυτή να γίνει “ευρωπαϊκή”.
Ένας φίλος μου που είναι υπεύθυνος σε εργοστάσιο συσκευασίας σταφυλιών μου είπε: Αν ξέρεις τι φάρμακα βάζουμε για να διατηρηθούν τα σταφύλια, δε θα φας ποτέ!
Στο χωριό μου δε φέρνουν πλέον τα ψάρια του λαού, μαριδάκι σαρδέλα κολιούς, παρά μόνο “καλλιεργήσιμες” τσιπούρες εμπλουτισμένες με ορμόνες και φάρματα. Είναι φτηνές δε λέγω, αλλά κάποτε ίσως τη διαφορά την πληρώσω στους γιατρούς!
Πάω στη παραλία για να απολαύσω κι εγώ τα μπάνια του λαού και πρέπει να περάσω από την είσοδο του ξενοδοχείου (Reception) και να απαντήσω στην ερώτησή τους “που πάω”. Έχουν καταλάβει τις παραλίες μέχρι το κύμα σαν να είναι ιδιοκτησίες τους.
Αν θελήσω να πάω σε “οργανωμένη” περιφραγμένη παραλία δε φθάνει το ημερομίσθιο μου.
Κοιμόμουν τα βράδια με ανοιχτά παράθυρα και πόρτες και απολάμβανα το άρωμα του μπάτη και του μελτεμιού. Κοίταζα το φεγγάρι που έμπαινε από το παράθυρο και έκανα όνειρα. Τώρα; Τώρα είμαστε φυλακισμένοι και κλειδαμπαρωμένοι μέρα νύχτα.
Ακόμη αναγκάστηκα να γίνω και “κυνηγός” γιατί για να πάρω κυνηγητικό όπλο πρέπει να γίνω μέλος κυνηγητικού συλλόγου. Τι το θέλω το όπλο ; Κυνηγώ τους νυχτερινούς κάθε χρώματος επισκέπτες.
Για να εναρμονιστώ και εγώ με τους ευρωπαίους έπρεπε να αλλάξω το αυτοκίνητο μας από Fiat σε Opel. Να βάλω Air condition στο σπίτι. Να αλλάξω τη τηλεόραση για να μπορεί η γυναίκα μου να βλέπει καλύτερα τα “μεσημεριανά” και τις σειρές της. Σε αυτό βέβαια με παρέσυρε η γυναίκα μου και αυτήν η γειτόνισσα. Γιατί αυτοί και όχι εμείς!
Το παιδί μου για να έχει “καλύτερο μέλλον” αναγκάζομαι να το πηγαινοφέρνω κάθε μέρα από φροντιστήριο σε φροντιστήριο και από τα αγγλικά στα γερμανικά.
Και όλα αυτά γιατί; Για να αναγκαστώ να πάρω δάνεια και κάρτες. Να παίρνω από τη μία τράπεζα δάνειο για να πληρώσω τους τόκους της άλλης ! Και πάει λέγοντας…
Αξίζει να είμαι Ευρωπαίος και όχι Έλληνας;

πηγή