Ένα ταξίδι στον Εσώτερο Εαυτό

Αριστοτέλης. Η έννοια της Ανδρείας (Μεγάλα Ηθικά)

Ο γενναίος καθορίζεται με βάση τον ανθρώπινο φόβο και το ανθρώπινο θάρρος δηλαδή αν κάποιος δείχνει θάρρος εκεί που οι περισσότεροι ή όλοι φοβούνται, είναι τότε γενναίος. Επίσης επειδή το θεωρεί καλό και μπορεί να ενεργεί έτσι ακόμα κι αν δεν είναι κανένας παρών.

Δεν πρέπει να χαρακτηρίσουμε γενναίο εκείνον που έχει θάρρος χάρη στην πείρα του.

Π.χ. όπως οι επαγγελματίες στρατιώτες γιατί χάρη στην πείρα τους ξέρουν ότι σε τούτο τον τόπο ή ή τον χρόνο ή κάτω απ 'τις συγκεκριμένες συνθήκες δεν μπορούν να πάθουν κακό.

Επίσης ούτε, και όσοι δεν έχουν πείρα σχετικά με τις ενδεχόμενες συνέπειες, πρέπει να χαρακτηριστούν γενναίοι γιατί είναι απελευθερωμένοι από τον φόβο της απειρίας τους.

Υπάρχουν κι εκείνοι που θεωρούνται γενναίοι εξ αιτίας των παθών τους.

Π.χ.Οι ερωτευμένοι ή οι θρησκευόμενοι(πχ.μάρτυρες αυτοκτονίας).

Ούτε αυτούς τους λέμε γενναίους.

Γιατί αν τους στερήσουμε το πάθος τους, παύουν να είναι γενναίοι.

Ούτε είναι ανδρεία όταν οι άνθρωποι υπομένουν τον κίνδυνο από ντροπή μπροστά στους συμπολίτες τους. Όχι πως η ανδρεία εμφανίζεται σε κάποιον χωρίς καθόλου πάθος και ορμή.

Αλλά η ορμή πρέπει να προέρχεται από τη λογική και να κατευθύνεται προς το καλό.

Όποιος λοιπόν ωθείται από λογική ορμή και αντιμετωπίζει τον κίνδυνο για χάρη του καλού, είναι γενναίος.

Δεν σημαίνει όμως επειδή δείχνει πάθος και ορμή την ώρα της ανδρείας πράξης, ότι ο γενναίος άνθρωπος δεν φοβάται καθόλου.

Γιατί δεν είναι γενναίος ένας άνθρωπος που δεν φοβάται τίποτα.

Τότε και οι πέτρες και τα άλλα άψυχα θα ήταν γενναία.

Είναι αναγκαίο να αντιμετωπίζει τον κίνδυνο, παρά το ότι νιώθει τον φόβο διαφορετικά, αν τον αντιμετωπίζει χωρίς να νιώθει φόβο, δεν είναι γενναίος.

πηγή

Είναι - κατ' εμέ - μεγάλη ''μαγκιά'',  να ξεπερνάς τον Εαυτό σου, την ώρα που αισθάνεσαι πως θα καταρρεύσεις μπροστά στο θέαμα που αντιμετωπίζεις, και να αναλαμβάνεις δράση...

Εκεί είναι το μυστικό. Και αν το κάνεις μια φορά - τότε έχεις τοποθετήσει τον θεμέλιο λίθο μέσα σου. Κανείς δεν θα σου πάρει ποτέ αυτή τη δύναμη.

Πλανητικό Σκηνικό - Αφουγκραζόμενοι την κοσμική παλίρροια

Κάθε φορά που ο Ουρανός αλλάζει ζώδιο ο καθένας μας καλείται να συντονιστεί με τους νέους ρυθμούς που επιτάσσει ο πλανήτης. Το 2010 δεν προλάβαμε καλά-καλά να πάρουμε μια γεύση από το τι προτίθεται να κάνει ο Ουρανός στον Κριό, αφού παρέμεινε στο ζώδιο μόλις δυόμισι μήνες. Από το Σάββατο 12-3-2011 όμως στις 2:49 τα ξημερώματα μπαίνουμε για τα καλά στο χορό, που θα κρατήσει ούτε λίγο ούτε πολύ επτά χρονάκια.　

Ως το 2018 οι αλλαγές, οι αναθεωρήσεις και οι ανατροπές που επαγγέλλεται ο «τρελάρας» του ζωδιακού θα βιωθούν από το κάθε ζώδιο σε διαφορετικό τομέα. Άλλες φορές πιο έντονα ή πιο δραματικά κι άλλες σαν φυσική συνέπεια των αποφάσεων που παίρνουμε εμείς οι ίδιοι. Το δεύτερο είναι και το ζητούμενο. Να μπορέσουμε δηλαδή να αφουγκραστούμε την κοσμική παλίρροια και να πράξουμε τα δέοντα πριν μας πέσει ο ...ουρανός στο κεφάλι.

Για να γίνει αυτό υπάρχει μια και μόνη βασική προϋπόθεση: Όσο πιο κοντά στον εαυτό μας βρισκόμαστε, όσο περισσότερο αγγίζουμε την αλήθεια μας, τόσο πιο φιλικά θα μας φερθεί και ο πλανήτης. Αν αντίθετα προσπαθήσουμε να οχυρωθούμε στις βολικές συμβάσεις του παρελθόντος, στα στερεότυπα που μας κρατούν μακριά από αυτό που μας εκφράζει πραγματικά, τότε θα βιώσουμε τη δική μας προσωπική «Αποκάλυψη».　

Ούτε σε αυτήν την περίπτωση όμως το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο ή σώνει και καλά αρνητικό. Απλά οι αναταράξεις θα είναι πιο έντονες, αφού θα κλονιστεί συθέμελα η βεβαιότητα και η σιγουριά μας γι’ αυτό που θεωρούσαμε ως δεδομένο ή «ακλόνητο φαβορί».　

Σε αυτήν την επταετή πορεία ο Ουρανός θα έχει τις καλές του και τις στραβές του. Τα επτά τετράγωνα που θα σχηματίσει με τον Πλούτωνα την επόμενη τριετία θα κάνουν μερικές ανατροπές ακόμη πιο εκκωφαντικές. Σε κάθε περίπτωση όμως οι πλανήτες κάνουν τη δουλειά τους κι εμείς τη δική μας.

Γιατί στις πλείστες των περιπτώσεων το πιο σημαντικό δεν είναι τα γεγονότα αλλά το πως αντιδρούμε σε αυτά. Και είναι προφανές ότι οι υποψιασμένοι θα έχουν καλύτερα αντανακλαστικά.

Για περαιτέρω πληροφορίες δείτε εδώ 

Έρωτας και Ψυχή

Στην Ψυχή δώθηκε ο Έρως, ώστε να μπορεί πάντα να βλέπει την αλήθινή της φύση.

Ο Έρωτας και η Ψυχή είναι ένα μυθολογικό ζευγάρι, που βασανίστηκαν πολύ  μέχρι να μπορέσουν να χαρούν την αγάπη τους ανεμπόδιστα. Αυτός είναι ο μύθος του Ερωτα και της Ψυχής όπως τον αναφέρει ο Απουλήιος, Ρωμαίος συγγραφέας του 2ου μ.Χ. αιώνα.

Έρωτας και Ψυχή

Αν και ο Θεός Ερως στην αρχαιότητα ήταν υπεύθυνος για τα πάθη πολλών θνητών και μη, τελικά και ο ίδιος δεν γλίτωσε από τα βέλη του. Ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα την Ψυχή, μια θνητή που είχε τη φήμη μιας πανέμορφης γυναίκας. Ο μύθος του Ερωτα και της Ψυχής είναι όμορφος και αποδεικνύει τη δύναμη της αγάπης και του έρωτα στις ζωές όλων.

Η Ψυχή ήταν μια θνητή, κόρη μιας πολύ συνηθισμένης οικογένειας με τρία παιδιά. Ανθρωποι από όλα τα μέρη έρχονταν να επισκεφτούν την Ψυχή και να θαυμάσουν την ομορφιά της, τιμώντας την περισσότερο από τη Θεά Αφροδίτη.

Η Αφροδίτη όταν αντιλήφθηκε τι ακριβώς συνέβαινε, αποφάσισε να ζητήσει την παρέμβαση του γιου της Ερωτα, ο οποίος ανέλαβε να δηλητηριάσει τις ψυχές των ανδρών ώστε να μην επιθυμούν την Ψυχή. Ωστόσο, και ο ίδιος ερωτεύτηκε την Ψυχή, στρέφοντας κατά λάθος το βέλος του κατά του εαυτού του.

Τα χρόνια περνούσαν και οι γονείς της Ψυχής ήταν σαφώς προβληματισμένοι από την έλλειψη μνηστήρων, οπότε αποφάσισαν να στείλουν να πάρουν χρησμό, υποπτευόμενοι ότι κάποιος θεός έχει αναμειχθεί. Στους Δελφούς λοιπόν, ο Απόλλων, υπό την καθοδήγηση του θεού Ερωτα έδωσε χρησμό:

«Η Ψυχή δεν προορίζεται για γυναίκα κανενός θνητού. Ο άντρας της την περιμένει στην κορυφή ενός βουνού, και είναι ένα αποκρουστικό τέρας, που κανείς, ούτε θνητός ούτε αθάνατος, δεν μπορεί να του αντισταθεί». Αν και όλοι έπεσαν σε βαθιά θλίψη, αποφάσισαν να εκπληρώσουν το χρησμό ετοιμάζοντας λαμπρό γάμο με το “τέρας” του βουνού.

Ο γάμος έγινε αλλά η Ψυχή δεν μπορούσε να δει το σύζυγό της, ο οποίος εμφανιζόταν μόνο τα βράδια σε εκείνη και πάντα μέσα στο σκοτάδι. Ήταν ωστόσο τόσο τρυφερός και καλόκαρδος που η Ψυχή κατάλαβε ότι δεν μπορεί να είναι ένα αποκρουστικό τέρας, αλλά ο άντρας που επιθυμούσε σε όλη της τη ζωή.

Περνούσε υπέροχα μαζί του αλλά προβληματιζόταν γιατί δεν τον είχε δει ποτέ. Όταν κάποια στιγμή αποφάσισε να πάει στο πατρικό της, οι αδερφές της ζήλεψαν για την καλή της τύχη και την έπεισαν ότι για να μη θέλει να της φανερωθεί όχι μόνο θα είναι ένα τέρας, αλλά θα θέλει να τη σκοτώσει κιόλας. Ετσι λοιπόν της πρότειναν να τον σκοτώσει εκείνη πρώτη.

Η Ψυχή χάνει τον Ερωτα

 

Η Ψυχή γύρισε στο παλάτι, και ξάπλωσε με το μυστηριώδη σύζυγό της. Όταν εκείνος αποκοιμήθηκε, η ψυχή πήρε ένα λυχνάρι και ένα μαχαίρι και αποφάσισε να τον σκοτώσει. Εγειρε από πάνω του και καθώς φώτισε το πρόσωπο του με το λυχνάρι, είδε προς μεγάλη της έκπληξη τον πανέμορφο Θεό Ερωτα.

Η Ψυχή τα έχασε, το λυχνάρι έγειρε στο πλάι και καυτό λάδι χύθηκε πάνω στον Ερωτα. Ο Ερωτας ξύπνησε από τον πόνο και πέταξε μακριά, λέγοντας της πως η καχυποψία της σκότωσε την αγάπη τους και ότι δεν θα μπορούσαν να είναι μαζί πια, αφού αυτή – μια θνητή – είδε το πρόσωπο ενός αθάνατου.

Μετανιωμένη η Ψυχή άρχισε να αναζητά τον Ερωτα παντού, χωρίς αποτέλεσμα. Κάποια στιγμή μετά από πολλή περιπλάνηση έφτασε σε ναό της θεάς Δήμητρας, η οποία τη συμβούλεψε να παρακαλέσει την Αφροδίτη να την αφήσει να δει το γιο της.

Η Αφροδίτη είχε φυλακίσει τον Ερωτα μέχρι να ξεχάσει την Ψυχή και να επουλωθεί η πληγή από το καυτό λάδι. Ακουσε όμως από τις ικεσίες της Ψυχής και της απάντησε ότι για να δει τον αγαπημένο της,  θα έπρεπε πρώτα να περάσει τρεις δοκιμασίες.

Οι δοκιμασίες ήταν δύσκολες, αλλά η Ψυχή κατόρθωσε να πραγματοποιήσει τις δυο πρώτες με επιτυχία. Ωστόσο η τελευταία δοκιμασία απαιτούσε να κατέβει στον Άδη και να φέρει το κουτί της Περσεφόνης στην Αφροδίτη. Το κουτί αυτό περιείχε το μαγικό ελιξήριο της ομορφιάς και η Ψυχή απαγορευόταν να το ανοίξει.

Η Ψυχή πήρε το κουτί αλλά δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να το ανοίξει για να πάρει λίγο φάρμακο ομορφιάς για τον εαυτό της.  Ωστόσο στο κουτί η Περσεφόνη δεν είχε βάλει κανένα μαγικό φίλτρο που θα μπορούσε να την κάνει πιο όμορφη, αλλά τον Μορφέα, που την έριξε σε βαθύ ύπνο.

 

Ο Ερωτας σώζει την Ψυχή

Όταν ο Έρωτας έμαθε τι έπαθε η αγαπημένη του, δραπέτευσε από το παλάτι της Αφροδίτης, πέταξε στον Όλυμπο και παρακάλεσε τον Δία να σώσει την Ψυχή. Ο Δίας συγκινημένος από την αγάπη του θεού Ερωτα, την έκανε αθάνατη, επιτρέποντας στον Ερωτα να ενωθεί μαζί της για πάντα.

Απουλήιος, Μεταμορφώσεις, V, 23

Να μ'Αγαπάς

Ένα τραγούδι αφιερωμένο στον Εαυτό μας... την Ψυχή μας, την Ουσία μας.