Η αποϋλοποίηση δεν είναι διάλυση. Ένα αποϋλοποιημένο αντικείμενο είναι απλά αόρατο και άπιαστο στον κόσμο των αισθήσεων. Όμως δεν είναι λιγότερο πραγματικό απ’ ό,τι ήταν πριν. Δεν άλλαξε η μοριακή του δομή αλλά η ουσία του που δεν γίνεται πλέον αντιληπτή από τις αισθήσεις μας.

γράφει η Θεοδώρα (Ντόρη) Κεφαλλωνίτου, καθηγήτρια χορού-μουσικής.

Ο πρώτος “άϋλος ” χορευτής.

Η εμπειρία των αρχαίων παραδόσεων, που βέβαια δεν επιβίωσαν τυχαία ανά τους αιώνες, αποτελεί μια ανεκτίμητη δεξαμενή γνώσης για κάθε καλόπιστο ερευνητή, ο οποίος διαθέτει την απαραίτητη τόλμη ώστε να υπερβεί τα όρια της επιστήμης του. Αυτά τα όρια που συνήθως προκύπτουν από τεχνητό εγωισμό μέσα από την τάση να "προστατεύσουμε" την άγνοιά μας. 

Σύμφωνα με μια αισιόδοξη άποψη δεν χρειάζεται να καθυστερούμε τον ερχομό μιας εποχής όπου όλες οι επιστήμες θα έχουν ενωθεί σε μια, εκεί όπου η έρευνα, η γνώση, η συνείδηση και η "εσωτερική" θεραπεία θα είναι απλώς πλευρές της ίδιας ενιαίας ενεργειακής πραγματικότητας.

"Τα πάντα Ρει" λέει ο Ηράκλειτος. Η ενέργεια είναι δυναμική, είναι δράση και μεταβολή, είναι κίνηση. Η κίνηση της ενέργειας αποδεικνύει την "ζωή''. Η ίδια η ενέργεια είναι ζωή που μεταφράζεται σε κάποια μορφή για να καταλήξει να γίνει αντιληπτή. Στροβιλίζεται και στο πιό μικρό Κβάντα. Το αίνιγμα του spin (της στροφορμής) του Κβάντα δείχνει με πολλή σαφήνεια ότι η ιδιότητα αυτή είναι θεμελιώδης για την ίδια του την ύπαρξη. Η κρίσιμη ιδέα των φιλοσόφων ότι "η ύλη αποτελείται από στροβίλους ενέργειας" προηγήθηκε του Αϊνστάιν που απέδειξε οτι η ύλη ισοδυναμεί με ενέργεια. Χρειάστηκαν δυστυχώς, λιγότερα από είκοσι εννέα περίπου γραμμάρια ύλης τα οποία μεταμορφώθηκαν σε ενέργεια, αρκετή,ώστε να καταστρέψουν ολόκληρη την πόλη της Χιροσίμα το 1945. Χωρίς να υπεισέλθουμε σε όρους της φυσικής και μαθηματικής ανάλυσης, καταλαβαίνουμε ότι η τεράστια αυτή ενέργεια ήταν συμπυκνωμένη μέσα σε ένα μικρό κομμάτι ύλης που ήδη στροβιλιζόταν σε μια κάποια ταχύτητα. Συμπυκνωμένη λοιπόν ενέργεια σχηματίζει την ύλη.

Συμπυκνωμένη όμως γίνεται όταν επιβραδύνεται η ταχύτητα κίνησης σωματιδίων. Όταν υπάρχεί επιτάχυνση έχουμε αραίωση ή διάσπαση - μεταβολή. Με το συμπέρασμα ότι η μοριακή δομή δεν αλλάζει, αλλάζει μόνο η ουσία αυτού που επιταχύνεται ή επιβραδύνεται (επιταχυντές α & β γενιάς). Η μετουσίωση αυτή γκρεμίζει το φράγμα υλοποίησης - αποϋλοποίησης.

Η αποϋλοποίηση δεν είναι διάλυση. Ένα αποϋλοποιημένο αντικείμενο είναι απλά αόρατο και άπιαστο στον κόσμο των αισθήσεων. Όμως δεν είναι λιγότερο πραγματικό απ’ ό,τι ήταν πριν. Δεν άλλαξε η μοριακή του δομή αλλά η ουσία του που δεν γίνεται πλέον αντιληπτή από τις αισθήσεις μας. Η ενέργεια που αρχικά το είχε δημιουργήσει δεν χάθηκε, ποτέ δεν χάνεται. Απλά πέρασε με το "φράγμα φωτός" από τον φυσικό γνώριμο κόσμο μας στο υπερφυσικό επίπεδο. Με τον ίδιο τρόπο αναλογικής ταχύτητας αν ξαναμπεί στο πεδίο φωτός επανεμφανίζεται αναλλοίωτο. Πως θα ξεπεράσουμε όμως αυτό το σύνορο φωτός όταν τα μέσα και οι τρόποι που χρησιμοποιούμε ανήκουν στο φυσικό αντιληπτό μας κόσμο; Όταν και ο τρόπος σκέψης (που και αυτή ενέργεια είναι) εγκλωβίζεται σε φυσικές και λογικές εξηγήσεις; Γιατί αφού ακόμα δεν έχουν ανακαλυφθεί τα όρια (αν υπάρχουν) του φυσικού σύμπαντος, εμείς που είμαστε φτιαγμένοι από το "ίδιο υλικό" φυλακιζόμαστε αυτοβούλως; Για τις αισθήσεις μας βέβαια η ύλη είναι πραγματική. Είναι στέρεα, είναι υγρή είναι αέριο. Αξίζει όμως να δούμε την πραγματικότητά μας σαν μια συνέχεια φαινομένων κατά επίπεδα.

Έτσι, λοιπόν, στο επίπεδο των αισθήσεων η ύλη είναι ύλη και εμφανίζει τις ιδιότητες της ύλης. Στο επίπεδο της φυσικής είναι κενός χώρος όπου στροβιλίζονται σωματίδια. Και αυτά πάλι είναι κίνηση. Οι συχνότητές τους βρίσκονται ακόμα στο επίπεδο της αντιληπτής ύλης δηλαδή δεν ξεπερνούν την συχνότητα του φωτός. Σε ένα άλλο επίπεδο που οι συχνότητες της ενέργειας θα είναι υψηλότερες από την συχνότητα του φωτός (γι’αυτό και μη μετρήσιμες ακόμα) εδώ λοιπόν οι ενέργειες δεν θα είναι πια υλικές.

Η ταχύτητα του φωτός είναι το όριο του φυσικού σύμπαντος, είναι το "σύνορο" του κόσμου μας. 

Το να περάσεις το "φράγμα φωτός" ίσως προξενεί φόβο. Θυμηθείτε όμως τον πρώτο καιρό των υπερηχητικών αεροσκαφών θεωρούσαν ότι η ταχύτητα του ήχου ήταν η πιο μεγάλη που θα μπορούσε κανείς να φθάσει. Οι πιλότοι που φοβόντουσαν για τις συνέπειες είδαν τελικά ότι και πέρα από το "φράγμα του ήχου" , από την άλλη μεριά, βγήκαν ζωντανοί! (Ας μην ξεχνάμε ότι ο Φραγκλίνος "κυνηγούσε" και "αιχμαλώτιζε" κεραυνούς όταν αυτοί φόβιζαν ακόμα τους ανθρώπους με την πύρινή τους παρουσία).

Αν λοιπόν αυτό το "σύνορο" φωτός, όντας γνωστό θεωρείται φυσικό και υλικό, τότε το πέρασμα στην άλλη πλευρά του, λεκτικά τουλάχιστον, θα περιγράφεται σαν υπερφυσικό και υπερ-υλικό και θα άλλαζε την ουσία της ενέργειας όπως αυτή μας είναι γνωστή, σε υπερ-ενέργεια. Θα υπήρχε μια μετα-ουσία της ενέργειας, δηλαδή μετουσίωση. Η μετουσίωση αυτή λειτουργεί σαν γέφυρα κατανόησης ανάμεσα στο φυσικό και το υπερφυσικό, ανάμεσα στο υλικό και στο υπερ-υλικό, ανάμεσα στην ενέργεια και την υπερ-ενέργεια.

Στο φυσικό επίπεδο η επιστήμη ασχολείται με τους μεταβαλλόμενους τύπους της ενέργειας που φθάνουν σε μας και γίνονται πια αντιληπτοί μέσω κυρίως των αισθήσεων (μαγνητική – ηλεκτρομαγνητική – θερμική – κινητική – ραδιοσυχνότητες κλπ.)

Στο μεταφυσικό επίπεδο ασχολούμαστε με την ουσία της ενέργειας. Σε καιρούς περασμένους δέχονταν την πραγματικότητα των μεταφυσικών ή υπερφυσικών γεγονότων σαν κάτι αυτονόητο. Σήμερα όμως αυτά τα φαινόμενα τα αντιμετωπίζουμε με αμφιβολία. Ενώ προκαλούν τη γνώση μας για το σύμπαν, το υπερφυσικό περιβάλλεται από σκεπτικισμό. Παρ΄ ότι στην ιατρική πλέον ο όρος "ψυχοσωματική" ασθένεια είναι παραδεκτός, υπάρχει από την επιστήμη σχετική άρνηση ως προς την επικοινωνία ή και την ταυτόχρονη συνύπαρξη του φυσικού με το υπερφυσικό, της ενέργειας με την υπέρ-ενέργεια.

Η λέξη όμως κλειδί είναι "συντονισμός''. Δονήσεις οι οποίες εκφράζονται στην ίδια συχνότητα, για να γίνει πιο κατανοητό. Θα μπορούσαμε να διασχίσουμε αυτήν τη θάλασσα της αμφιβολίας αν αντιλαμβανόμασταν πως ραβδοσκόποι εντοπίζουν νερό ή μέταλλα, θεραπευτές τελούν θεραπείες (Σαμάνοι κ.λ.π.), αστροναύτες και απλοί άνθρωποι βλέπουν U.F.O. (Α.Τ.Ι.Α.), μάντεις προφητεύουν το μέλλον, ασθενείς εγκαταλείπουν το σώμα τους ενώ βρίσκονται σε τεχνητή αναισθησία, μητέρες γνωρίζουν πότε κινδυνεύει το παιδί τους ακόμα και αν είναι πολύ μακριά. Σχεδόν όλοι έχουμε συναντήσει κάποιον φίλο που τον σκεπτόμασταν την ώρα εκείνη. Και ακόμα πολλά άλλα που με διάφορα ονόματα (τηλεπάθεια, τηλεκίνηση, ψυχομετρία, αστρικά ταξίδια, χωροχρονικά ταξίδια, οράματα, δισυποστασία, αιώρηση, κλπ.) και με διάφορες τεχνικές συμπληρωματικής ή εναλλακτικής ιατρικής (οστεοπαθολογία, βελονισμός, ρεφλεξολογία, σιάτσου, ρέϊκι, βιοενέργεια ομοιοπαθητική κ.α.) βοηθούν όσους ξεκινούν από την βάση της υπερ-ενέργειας να προσφέρουν σε πολλά επίπεδα.

Το σώμα μας είναι ενέργεια στο επίπεδο της ύλης. Δέχεται, παράγει και αποβάλλει ενέργεια. Με αποδοχή, ανανέωση, ανάπτυξη, αντικατάσταση, αποβολή των αέναα στροβιλιζόμενων υποατομικών σωματιδίων συμμετέχει στον συμπαντικό χορό ορατής και αόρατης ζωής-ύπαρξης. Εμείς το αντιλαμβανόμαστε σαν ένα συμπαγές, ορατό και συμπυκνωμένο αντικείμενο-υποκείμενο με πολλαπλές υλικές, συναισθηματικές, νοητικές λειτουργίες και εκφράσεις.

Το ενεργειακό, λοιπόν, στροβίλισμα έχοντας δυο τρόπους κατεύθυνσης - κίνησης, η μια προς το κέντρο και η άλλη προς τα έξω δημιουργεί τη συγκέντρωση και την διάλυση και σε φυσικό επίπεδο την αποδοχή και την απόρριψη. Σε υπέρ-ενεργειακό επίπεδο δημιουργεί τη συνάντηση και το συντονισμό με άλλους στροβίλους ενέργειας. Μια υπερφυσική επικοινωνία. Πώς;

Ας συλλογιστούμε αυτόν το στρόβιλο ενέργειας να σχηματίζει ύλη. Καθώς εκτείνεται προς τα έξω ο στρόβιλος η ενέργεια λεπταίνει. Απλώνοντας σε όγκο και ευρύτερη περιοχή, γίνεται όλο και πιο λεπτή. Ακόμα και σε μεγάλη απόσταση από το κέντρο του στροβίλου, έστω κι αν η ένταση είναι απειροελάχιστη η στροβιλική ενέργεια θα συνεχίζει να υπάρχει. 

Ο φαινομενικά κενός χώρος είναι στην πραγματικότητα πολύ λεπτή ύλη. Παρομοίως θα μπορέσουμε να πούμε ότι η ύλη είναι πολύ πυκνός χώρος. Έτσι ύλη και χώρος είναι δυο απόψεις του ιδίου στροβίλου ενέργειας. Και εκείνο που θεωρούμε ως σωματίδιο ύλης είναι το “πυκνό κέντρο” ενός εκτεταμένου στροβίλου ενέργειας. Οι αισθήσεις μας είναι περιορισμένες. Αντιλαμβανόμαστε το φως, τον ήχο, τις μυρωδιές μέσα σε ορισμένα όρια. Είναι προφανές ότι με τις περιορισμένες αισθήσεις μας δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τη λεπτεπίλεπτη ενέργεια που απλώνεται στο στρόβιλο πέρα από αυτές και θα φαίνεται σε εμάς “κενός χώρος”. Αν και μοιάζει σαν κενός χώρος η απλωμένη ενέργεια είναι τόσο πραγματική όσο και η αντιληπτή ύλη. (Φαινόμενο "δράση από απόσταση" ) Στον ηλεκτρισμό και στο μαγνητισμό το ένα σωματίδιο δρα πάνω στο άλλο χωρίς να έρθουν σε επαφή. Η δράση γίνεται μέσα από φαινομενικά κενό χώρο. 

Τα αντικείμενα, ακόμα και εμείς, μοιάζουν να έχουν όρια. Αυτό είναι όμως ψευδαίσθηση. Όταν οι στρόβιλοι ενέργειας των σωματιδίων που ορίζουν το ανθρώπινο σώμα εκτείνονται, δημιουργούν πεδία ανώτερης ενέργειας. Συχνά εικονίζονται σε μια σφαίρα από ανώτερα σώματα που περιβάλουν και διαπερνούν το φυσικό μας σώμα. Αυτή η αόρατη ενέργεια (στους περισσότερους) είναι η αρχή - κλειδί για όλους τους εναλλακτικούς τρόπους ιατρικής. Λίγο πολύ είναι γνωστοί αν και όχι απόλυτα παραδεκτοί από τις σύγχρονες ιατρικές θεωρίες. Αποτελούν όμως και αυτοί δυνατή κληρονομιά αρχαίων πολιτισμών.

Φυσικό, αιθέριο (λεπτό ή ευαίσθητο) συναισθηματικό, νοητικό, ανώτερο, είναι η σειρά που συνήθως παρουσιάζονται τα πολλά “σώματα” του ανθρώπου. Δεν θα αναφερθώ εδώ στην αντίθεση της ιατρικής. Σκεφτείτε όμως όταν η ενέργειά μας επεκτείνεται πόσο εύκολο είναι (έστω και έξω από τις αισθήσεις μας) να εξηγηθεί πως επιδράμε ο ένας στον άλλο όχι μόνο μέσα από τις πράξεις μας, αλλά και μέσα από τη διάλυση των συναισθημάτων, των σκέψεων. Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι όχι μόνο ως προς τη φυσική μορφή αλλά και την ενέργειά μας. Και όχι μόνο μεταξύ μας σαν άνθρωποι αλλά και με ότι υπάρχει στη γη και στον ουρανό.

Γι’ αυτό, καλό είναι να επεκτείνουμε και διαχέουμε θετική ενέργεια μέσα από καλά συναισθήματα και σκέψεις, η οποία με παλμικές δονήσεις επηρεάζει προς το καλό. Οι αρνητικές παλμικές δονήσεις έχουν επιζήμια αποτελέσματα ακόμα και στο φυσικό μας σώμα. Με τον ίδιο τρόπο λοιπόν που επεκτείνουμε και διαχέουμε ενέργεια, συγκεντρώνουμε και απορροφάμε ενέργεια. 

Γνωστό είναι ότι η ζωτική ενέργεια είναι απαραίτητη. 

Γνωστό επίσης είναι ότι η κακή χρήση της ενέργειας δημιουργεί προβλήματα στη σωματική και ψυχική υγεία του σύγχρονου ανθρώπου. Καταστροφή του περιβάλλοντος, μολυσμένος αέρας, χημικά τρόφιμα, ηλεκτρομαγνητική ρύπανση, "έξυπνα" οπλικά συστήματα, είναι υπεύθυνα για τις πιο συχνές αρρώστιες τις εποχής μας. Γνωστό σε όλους είναι ότι χαμηλής ζωτικότητας άνθρωποι είναι πιο ευάλωτοι σε κάθε είδους τοξίνες, ιούς. Σε κατάσταση όμως υψηλής ενέργειας, όταν το σώμα της υπέρ ενέργειας είναι δυνατό και καλά ισορροπημένο, το φυσικό σώμα έχει πολύ καλύτερη αντίσταση στη ρύπανση, τα καρκινογόνα, τα μικρόβια και τις κάθε είδους ηλεκτρομαγνητικές παρεμβολές. Πειράματα έχουν πλέον καταδείξει ποιές χημικές αλλοιώσεις μπορούν οι διάφορες συχνότητες να προκαλέσουν στον εγκέφαλό μας.

Η κίνηση, λοιπόν, των στροβίλων ενέργειας σε επίπεδο υπέρ-ενέργειας υπερφυσικό, φέρνει σε άμεση επικοινωνία όλα όσα εκτείνονται και διαχέονται από το σύμπαν προς το σύμπαν. Σε αυτήν την επικοινωνία ένα είναι το κλειδί αντίληψης. Συντονισμός! Όλα είναι εδώ: “Ο κόσμος των ιδεών”, η φαντασία, η έμπνευση, “η μουσική των σφαιρών”, το ενεργειακό μας παρελθόν αποτυπωμένο σε επέκταση, το ενεργειακό μας μέλλον που περιμένει υπομονετικά να εκφραστεί στο φυσικό μας κόσμο με συμπύκνωση, ο χωροχρόνος μας αναπόσπαστος, τα ανεκπλήρωτα όνειρά μας λόγω κακής χρήσης της ενέργειας, οι πολιτισμοί και οι χαμένες πατρίδες μας. Όλα είναι εδώ. Εδώ ενώνονται όλα και όλοι σε μια κακή συνείδηση, σε ένα υπέρτατο κοινό νου.

Είμαστε όλοι η ίδια συνείδηση, με επίγνωση του κόσμου μέσα από διαφορετικά σώματα που κοιτάζουν με πολλά διαφορετικά μάτια στο φυσικό επίπεδο, αποκομμένοι ο ένας από τον άλλον μόνο με την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού. Πίσω όμως από τις πολλές μας σκέψεις και τα διαφορετικά μας συναισθήματα είμαστε όλοι ένα. Γιατί σε αυτή την παγκόσμια συμπαντική συνείδηση της υπέρ-ενέργειας δεν υπάρχει διαίρεση. Η υποκείμενη συνείδησή μας, χωρίς τις διάφορες προσωπικές μας παρεμβολές είναι η ίδια παγκόσμια, αδιαίρετη αρχή που εκφράζεται μέσω του καθενός και του καθετί. Εκφράζεται με την κίνηση των πάντων, χορευτής λοιπόν ο υπέρτατος νους. Χορευτής και το ελάχιστο σωματίδιο που στροβιλίζεται. 

Κίνηση η αρχή των πάντων. Μέσα σ’ αυτή την αρχέγονη κίνηση της ενέργειας είμαστε όλοι και όλα ένα. Είτε το ξέρουμε είτε όχι. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ξυπνήσουμε και να το αντιληφθούμε. Αυτό όμως είναι θέμα της προσωπικής μας ανάπτυξης.

Εισήγηση στο 16^ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΧΟΡΟΥ

ΔΗΜΟΣ ΦΑΙΑΚΩΝ, ΚΕΡΚΥΡΑ, 30 Σεπτεμβρίου 2002.

Πηγές:

1.-David Ash, Peter Hewitt, “Επιστήμη των Θεών”.

2.-Michael Talbot, “Βιογραφικό Σύμπαν”.

3.-Bernard Bernardovich Kazhinksy, “Ανθρώπινη σκέψη – Ηλεκτρισμός”.

πηγή