Η σημερινή μέρα ήταν δύσκολη.
Ωραία...
Όλοι μας βιώνουμε τέτοιες μέρες...
Ξέρουμε καλά πως στις δύσκολες στιγμές, πολλά φωτεινά συναισθήματα σβήνουν... ή καλύτερα χαμηλώνουν τόσο την εντασή τους που αναρωτιέσαι τι έγινε και σκοτείνιασε γύρω σου...
Ψάχνεις να βρεις τι έγινε, τι σκέφτηκες, τι δεν έκανες σωστά και έφτασες - πάλι - τόσο κοντά στην αυτο-αμφισβήτηση, το αδιέξοδο, στην δυσκολία να αναπνεύσεις σωστά, καθαρά και βαθειά..
Αισθάνεσαι άδειος. Απορείς με τον ίδιο σου τον εαυτό.
Η καθημερινότητα μας δοκιμάζει. Δεν υπάρχει η πιθανότητα να βιώσεις κάτι διαφορετικό. Και ξέρετε κάτι? Έτσι πρέπει. Οι μεγαλύτεροι Μύστες της αρχαιότητας, ζούσαν εντός των εγκοσμίων - απεσύροντο δε μόνο για συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα από αυτά. <<Το δε γνώρισμα ενός πραγματικού μύστη, συμπληρώνει ο Joseph Campbell, είναι να έχει κατακτήσει την διαφορετική αυτή οπτική, ενώ συνεχίζει επιτυχώς να ζει στην εγκόσμια – βέβηλη – καθημερινότητα και να κινείται μεταξύ των δύο αυτών ‘κόσμων’ δίχως να δυσανασχετεί.>>(πηγή)
Σαφώς - μην παρεξηγηθώ κιόλας - δεν κατατάσσω τον εαυτό μου στους μυημένους - κάθε αλλο -, με παρηγορεί όμως, πολύ, πως η ιδέα που φυτρώνει να φύγεις μακριά (εκτός από φυγή) δεν έχει, ούτε θα μπορούσε να αποτελεί αληθινή λύση.
Η αληθινή λύση, είναι εδώ.
Μαζί με όλους μας. Να παλεύουμε, να μαχόμαστε, να εκπαιδεύουμε ο ένας τον άλλο.
Γιατί και οι δυσκολίες μας οδηγούν μπροστά σε μια καινούργια πόρτα, γεμάτη νέες προοπτικές.
Σήμερα βούτηξα - ξανά - και αφού βρήκα τον αναπνευστήρα μου, επεξεργάστηκα για λίγο την κατάσταση - ηρέμησα - και γύρισα πίσω.
Καλημερα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερσέα ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, καλή-φωτεινή-με χιλιάδες ευχές :)
Καλημέρα:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε καταλαβαίνω white.
Όταν φθάνουμε κάπου ,όταν πλησιάζουμε στο φως
σχεδόν πάντοτε εμφανίζονται καταστάσεις που σκοπό τους έχουν να μας φέρουν εμπόδια.
Greek rose,
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσο χαίρομαι που σε βλέπω εδώ..
Μου αρέσει η τοποθέτησή σου. Πιστεύω πως έτσι λειτουργεί το σύστημα.
Τι δύσκολο που είναι όμως να το διακρίνεις εκείνη την ώρα.
Το καλό είναι όμως, πως περνάει.Πάντα περνάει. Αρκεί να πάρεις την θέση του παρατηρητή.
Να΄σαι καλά :) Καλησπέρα.
Αγαπητή μου white καλημέρα:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΈρχομαι εδώ σε κάθε σου ανάρτηση αλλά δεν αφήνω πάντα σχόλιο,είτε γιατί δεν έχω κάτι να προσθέσω και δεν μου αρέσει να σχολιάζω κοινότυπα απλά για τον σχολιασμό
είτε γιατί είμαι με το μισό μυαλό στο νετ και το άλλο μισό στις υποχρεώσεις μου και θα γράψω βλακείες:)
Η συγκεκριμένη ανάρτηση όμως δεν γινόταν να μην σχολιασθεί,
επειδή το θέλω να είμαι παρούσα σε στιγμές που ακόμα κι ένας καλός λόγος βοηθάει τον συνάνθρωπο.
Καθημερινά σχεδόν δοκιμαζόμαστε από τις σκοτεινές δυνάμεις επειδή θέλουμε να πλησιάσουμε στο φως.
Έχεις δίκιο,την ώρα που η δυσκολία είναι μπροστά μας είναι δύσκολο να το διακρίνουμε.
Ακόμα και οι γνώστες όταν βιώνουν τις επαναλαμβανόμενες δοκιμασίες
λυγίζουν και ξεχνούν την θετική στάση και τις θετικές προβολές:)
Όσον αφορά την απόδραση καλή μου φίλη,
οχι δεν θα αποδράσουμε ,απλά θα προσπαθήσουμε να γίνουμε αυτάρκεις όταν είναι ο κατάλληλος καιρός
κι ας ελπίσουμε πως θα τα καταφέρουμε.
Καλή μου Greek Rose.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για τα πολύ καλά σου λόγια και την συμπαράσταση ;)
Είναι νομοτελειακό, όπως πολύ σωστά είπες ''Καθημερινά σχεδόν δοκιμαζόμαστε από τις σκοτεινές δυνάμεις επειδή θέλουμε να πλησιάσουμε στο φως''.
Ναι, η απόδραση δεν είναι λύση - βέβαια μιλούσα για παραίτηση (προσωπική) και όχι για απόδραση από την πόλη, η οποία μου φαίνεται σαν όνειρο. Όνειρο που πρέπει μεθοδικά και με ώριμα βήματα να οργανωθεί για να πραγματοποιηθεί.
Και το μυστικό της αυτάρκειας, όπως αναφέρεις, βρίσκεται στην πνευματική & υλική μας ολοκλήρωση.
Πολύ - πολύ καλημέρα σου :)