Η Συναισθησία και η αναπόφευκτη εξέλιξη του ανθρώπινου είδους

Για τους επιστήμονες η λειτουργία του εγκεφάλου πάντοτε ασκούσε τεράστια γοητεία μπροστά στο πολύπλοκο μυστήριο αυτού του «μαύρου κουτιού». Στον εγκέφαλο καταγράφονται οι αρνητικές ή θετικές εμπειρίες, αλλά κυρίως είναι η έδρα των πληροφοριών, η έδρα της συνειδητότητας, της γλώσσας, της αφηρημένης σκέψης και του διαλογισμού πάνω σε αφηρημένες έννοιες.

Στο άρθρο «Occult or Exact Science» (Απόκρυφη ή Πραγματική Επιστήμη) η Ε. Π. Μπλαβάτσκυ λέει: «…οι επιστήμονες έχουν σαν αξίωμά τους ότι η ‘επιστήμη αρχίζει για τον άνθρωπο μόνο όταν ο νους τους κυριαρχήσει της ΥΛΗΣ!, αν αντικαταστήσουμε τη λέξη «νους» με τη λέξη «πνεύμα» τότε βρισκόμαστε σε μια μεγαλύτερη αλήθεια».

 Ο όρος Συναισθησία ήταν άγνωστος για την επιστημονική κοινότητα το 1840, όταν η Ε.Π.Μ. στο ίδιο άρθρο της περιέγραφε την περίπτωση ενός κοριτσιού  που τρόμαζε τους γονείς του όταν έλεγε στη μητέρα της ότι την αγαπάει γιατί είναι καλή και ότι οι λέξεις της είναι σχεδόν γαλάζιες, όταν όμως τη μαλώνει γίνονται κόκκινες, ενώ όταν  τσακώνεται με τον πατέρα της γίνονται πορτοκαλί όπως οι φλόγες από τη φωτιά στο τζάκι! Ο γιατρός που κάλεσαν για να εξετάσει τη μικρή τους διαβεβαίωσε ότι δεν συμβαίνει κάτι με τη νοημοσύνη της αλλά ότι έχει υπερβολική φαντασία και  ότι όλα είναι αθώες παραισθήσεις. Η συμβουλή του ήταν η μικρή να μην πίνει τσάι, να παίζει περισσότερο με τα αδέλφια της και να γυμνάζεται. Όμως εκτός από αυτές τις διαγνώσεις η Μπλαβάτσκυ αναφέρει και περιπτώσεις όπου άτομα με παρόμοιες ιδιότητες κλείνονταν σε ψυχιατρεία γιατί τα θεωρούσαν υστερικά, ψυχασθενή ή ψυχωσικά.

Ο όρος συναισθησία αποδίδει την αντίληψη εσωτερικών καταστάσεων οι οποίες υπερβαίνουν τις δυνατότητες των φυσικών οργάνων αντίληψης. Η έδρα της συναισθησίας βρίσκεται στο αστρικό μας σώμα, το οποίο έχει τη δυνατότητα να προσλαμβάνει και να μεταδίδει μηνύματα, χρησιμοποιώντας τα αστρικά κέντρα των αισθήσεων ομαδικά.

Επειδή στο φυσικό μας σώμα τα κέντρα των αισθήσεων λειτουργούν μέσω διαφορετικών οργάνων, δηλαδή είναι διαχωρισμένα μεταξύ τους, έχουμε την ψευδαίσθηση ότι η συναισθησία είναι το αποτέλεσμα της πρόσληψης των εντυπώσεων που μας διαβιβάζει το σώμα μας μέσω των κυττάρων του.

Η συναισθησία είναι η διεύρυνση των αισθήσεών μας πέρα του φυσικού πεδίου αντίληψης. Συναισθητικός είναι όρος συνώνυμος με τον διορατικό, τον διακοϊστή, με εκείνον που μαζί με το φυσικό φαινόμενο βλέπει χρώματα και ακούει ήχους. Πρόκειται για μια επέκταση της φυσικής συνειδητότητας προς το αστρικό σώμα, το οποίο προηγείται του φυσικού και το περικαλύπτει.

Οι σύγχρονοι επιστήμονες διαπιστώνοντας τα ίδια ψυχικά φαινόμενα που πάντοτε υπήρχαν και θα υπάρχουν, τα προσδιορίζουν με τον όρο «συναισθησία». Αναγνωρίζουν τα φαινόμενα ως αληθινά, εξηγούν το αποτέλεσμα αλλά αδυνατούν να βρουν την αιτία τους.

Η συναισθησία συναντάται συχνά ως σύμπτωμα του αυτισμού, μπορεί να είναι αποτέλεσμα της χρήσης παραισθησιογόνων, όμως υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι είναι συναισθητικοί χωρίς να πάσχουν από κάποια ασθένεια και χωρίς να κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών. Οι συναισθητικοί συχνά αναφέρουν συσχετίσεις ανάμεσα στις αποχρώσεις των χρωμάτων, τους τόνους των ήχων και στην ένταση των γεύσεων. Στη συχνότερη μορφή της με τα "μάτια του νου" τους, βλέπουν διαφορετικά χρώματα στους αριθμούς, στα γράμματα και στους ήχους. Το ενδιαφέρον είναι ότι το συναισθητικό άτομο συνεχίζει να έχει την ιδιότητα αυτή ακόμα και όταν χάνει την ικανότητα κάποιας αίσθησης.

Ο νευρολόγος Dr. V. S. Ramachandran από το Πανεπιστήμιο του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια λέει ότι η συναισθησία συναντάται σε 1 άτομο ανά 2.000 και δεν είναι σύμπτωση ότι ανάμεσα στους συγγραφείς και στους καλλιτέχνες είναι κατά οκτώ φορές περισσότερο συνηθισμένη. Μερικά παραδείγματα συναισθητικών καλλιτεχνών είναι ο Καντίνσκυ και ο Μοντριάν όπου πειραματίστηκαν στους πίνακές τους με τη συσχέτιση εικόνας-μουσικής. Ο Σκριάμπιν συνέθεσε ολόκληρα συμφωνικά κομμάτια με τη συσχέτιση μουσικής-χρώματος. Ο Άγγλος συναισθητικός ζωγράφος David Hockney χρησιμοποιεί τη συσχέτιση μουσικής-χρώματος για τη κατασκευή θεατρικών σκηνικών αλλά όχι για τους πίνακές του.

Το 1948 ο ψυχαναλυτής Θίοντορ Ρέικ δημοσίευσε το βιβλίο «Ακούγοντας με το τρίτο αυτί», και εξηγούσε τη σημασία του να «ακούμε» με την καρδιά και όχι με τον νου.

Πρόσφατα, επιστήμονες ανακάλυψαν ένα δεύτερο «ενστικτώδη εγκέφαλο» στο στομάχι και ένα τρίτο «αισθανόμενο εγκέφαλο» στην καρδιά. (Τώρα ξέρουμε γιατί πολλές φορές τα «αισθήματα του στομάχου» είναι σωστά και ακριβή).

Ο καθηγητής Πρίνζ του Ινστιτούτου για ψυχολογικές έρευνες Max Plack στο Μόναχο εξηγεί ότι ο δεύτερος εγκέφαλος αποτελείται από περίπου 100 δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα κατά τη διάρκεια της χώνεψης, ένα νούμερο πολύ μεγαλύτερο από τα κύτταρα του νωτιαίου μυελού. Και εξηγεί: «Ο δεύτερος εγκέφαλος ανακαλύφθηκε από τον νευροβιολόγο Μάικλ Γκέρσον στο Ιατρικό Κέντρο Columbia-Presbyterian της Νέας Υόρκης και συγγραφέα του βιβλίου «Ο δεύτερος εγκέφαλος».

Όταν ρωτήθηκε αν ο εγκέφαλος στο κεφάλι μας επηρεάζει τον δεύτερο εγκέφαλο στο στομάχι, απάντησε θετικά και εξηγεί: «πολλές φορές που αισθανόμαστε «πεταλούδες» ή «φτερουγίσματα» στο στομάχι μας αυτό συμβαίνει γιατί ο εγκέφαλος στέλνει μηνύματα άγχους στο στομάχι. Τότε σε ανταπόδοση το στομάχι στέλνει πίσω μηνύματα στον εγκέφαλο ότι δεν είναι καλά. Ωστόσο, ο εγκέφαλος του στομάχου  μπορεί να δουλεύει και ανεξάρτητα».

Ένας τρίτος εγκέφαλος ανακαλύφθηκε στην καρδιά, η ιστοσελίδα Psychology, Transformation (Μεταμόρφωση της ψυχολογίας) αναφέρει: Ο νευροκαρδιολόγος Δρ. Άντριου Άρμουρ ήταν ο πρώτος που παρουσίασε την ιδέα του εγκεφάλου της καρδιάς το 1990. Και αυτός ο εγκέφαλος όπως και εκείνος του στομάχου μπορεί να δράσει ανεξάρτητα από τη λειτουργία του εγκεφάλου στο κεφάλι. Το μέγεθος αυτού του εγκεφάλου είναι τόσο μεγάλο όσο και των βασικών περιοχών γύρω από τον εγκέφαλο στο κρανίο.

 

Στο άρθρο της «Ψυχικές και Νοητικές λειτουργίες» η Ε.Π. Μπλαβάτσκυ αναφέρει: «Η μνήμη δεν έχει συγκεκριμένη θέση, ούτε κάποιο δικό της ειδικό όργανο στον ανθρώπινο εγκέφαλο». Λέει επίσης ότι «Η μνήμη περιλαμβάνεται σε κάθε όργανο του σώματος. Η θέση της μνήμης δεν είναι ούτε εδώ, ούτε εκεί αλλά οπουδήποτε μέσα στο ανθρώπινο σώμα…».

Ο εγκέφαλος είναι ένα τόσο πολύπλοκο όργανο, φυσικό και μεταφυσικό, είναι σαν ένα δέντρο του οποίου ο φλοιός αποκαλύπτεται στρώση με στρώση, και κάθε στρώση είναι διαφορετική από τις υπόλοιπες, και έχει τη δική της ειδική εργασία και λειτουργία.

Πηγαίνοντας ακόμα βαθύτερα η μητέρα της Νέας Εποχής, Ε.Π.Μ., εξηγεί ότι η συνείδηση είναι παγκόσμια και ότι κάθε κύτταρο και όργανο στο σώμα μας έχει τη δική του συνειδητότητα.

Στα Πρακτικά Τμήματος Μπλαβάτσκυ λέει: «Κάθε κύτταρο στο ανθρώπινο σώμα (όπως και σε κάθε ζώο) είναι προικισμένο με τη δική του εμπειρία, ένστικτο και τη δική του νοημοσύνη…. [υπάρχουν] αυθεντικές περιπτώσεις, όπως εκείνες των οραματιστών, όπου μπορούν να διαβλέπουν με το «φτερούγισμα» στο στομάχι ότι το όριο της συνειδητότητας είναι ικανό για πολύ μεγάλες προεκτάσεις, πολύ μεγαλύτερες από εκείνες που συνηθίζουμε να δίνουμε, τόσο προς τα επάνω όσο και προς τα κάτω».

Αυτό που αποκαλούμε Συναισθησία στην πραγματικότητα είναι η ικανότητα να χρησιμοποιούμε αυτόματα τα πολλαπλά κέντρα της συνειδητότητας μέσω του ανθρώπινου σώματος. Ας δούμε τί λέει η Εσωτερική Διδασκαλία για όλα αυτά τα ερωτήματα της επιστήμης:

Στο άρθρο «Απόκρυφη ή Πραγματική Επιστήμη» η ΕΠΜ αναφέρει: «…άσχετα με το τί θα πουν ή με το τί θα πράξουν οι επιστήμονες για τα μοντέρνα αυτά φαινόμενα οι πραγματικές εξηγήσεις τους βρίσκονται στις αρχαϊκές Βέδδες και σε άλλα ιερά βιβλία της Ανατολής, γιατί η Νοητική συσχέτιση των δύο αισθήσεων της ‘όρασης’ και της ‘ακοής’ ήταν κοινό γνώρισμα της εποχής τους… Ο σπουδαστής της εσωτερικής Διδασκαλίας μπορεί εύκολα να υποψιασθεί ότι τα φαινόμενα αυτά σημαίνουν την κυκλική επιστροφή του ανθρώπινου οργανισμού στις αρχικές του καταστάσεις, στη φυσική κατάσταση της προκατακλυσμιαίας ανθρωπότητας…».

Στη συνέχεια μας παραπέμπει στο κεφάλαιο «Evolution of Races» (Η Εξέλιξη των Φυλών) και συνεχίζει: «…Όσο αυτά τα φαινόμενα και ο αριθμός των ευαίσθητων οργανισμών αυξάνονται στον καιρό μας, αυτό θα αποδείξει ότι η Ανθρωπότητα θα οδηγηθεί γρήγορα στην καθαρή πνευματικότητα. …Για τον αποκρυφιστή δεν υπάρχει τίποτα περίεργο στην ιδέα ότι ο φυσικός κόσμος θα εξελίξει και τα αναπτύξει νέες δυνάμεις – μια απλή διαφοροποίηση της ύλης, νέας όπως φαίνεται τώρα στην επιστήμη, και ακατανόητης όπως ήταν πριν αρκετά χρόνια ο ατμός, ο ηλεκτρισμός και ο ήχος… Η πολιτισμένη ανθρωπότητα σύντομα θα αρχίσει να δείχνει τον εαυτό της, λιγότερο ορθολογιστικά, αλλά περισσότερο σαν Ντέβα παρά σαν πίθηκος –κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα. Για το λόγο αυτό είναι ανώφελο να ζητάμε ή να περιμένουμε από τον μαθητευόμενο της εποχής μας αυτό για το οποίο είναι τελείως ανήμπορος να κάνει τώρα παρά μόνο έως την επόμενη αλλαγή του Κύκλου όπου θα μεταμορφωθεί τελείως η εσωτερική του φύση καθώς θα βελτιωθεί η δομή των πνευματικών στοιχείων του».

Εργασία της Σίσης Γαλανοπούλου,.

Από τη διημερίδα "Ψυχικά Φαινόμενα". Αθήνα, Μάϊος 2009

πηγή