προς ανθρωπους

Που πατε ω ανθρωποι μεθυσμενοι απο τον ακρατο λογο της αγνωσιας ;
Σταθειτε, ξυπνηστε, κυτταξτε ψηλα με τα ματια της καρδιας σας, γιατι η κακια της αγνωσιας εχει κατακλυσει ολη τη γη, και φθειρει την κλεισμενη στο σωμα σας ψυχη, μη μπορωντας να προσορμισθειτε στο λιμενα της σωτηριας.

Μην παρασυρεστε απο τα πολλα ρευματα. Οσοι μπορειτε τραβηξτε προς τον λιμενα της σωτηριας... Ζητειστε οδηγο για να σας οδηγησει στην πορτα της γνωσης, εκει που φεγγοβολα το λαμπρο ανεσπερο φως, οπου κανεις εκει δεν μεθα αλλα ολοι ειναι ξυπνιοι, κι αναζητουν το θεο που δεν ειναι ορατος στα ματια, αλλα στο νου και στην καρδια... Πεταξτε το χιτωνα που φορειτε, το υφασμα της αγνωσιας,  το στηριγμα της κακιας, το δεσμο της φθορας, τον σκοτεινο περιβολο, το ζωντα θανατο, τον αισθητο νεκρο, τον περιφορητο ταφο, τον ενοικο ληστη που οποιον φιλα, μισει και οποιον μισει, φθονει...

Τετοιος σκοτεινος ειναι οποιος φορει τον εχθρικο αυτο χιτωνα που σε τραβα προς τον εαυτο σου για να μη δεις την ομορφια της αληθειας, το εγκειμενο αγαθο.
Μισειστε την κακια αυτη, νιωστε την επιβολη της, γιατι σας επιβουλευεται, σας αναισθητοποιει τις αισθησεις που σας τις εχει αποφραξει με πολλη υλη και σας τις εχει γεμισει με τη μισητη ηδονη για να μη μπορειτε ν'ακουσετε και να δειτε οτι πρεπει.


Κυρηγματα του Ερμη (Εδαφ. 1-3)

Ερμης ο Τρισμεγιστος 9.000 π.Χ.
Παντελη Κ. Ιωαννιδη, εκδ. ΔΙΟΝ